[χαϊκού]
λάμπει η αγάπη
σ’ αγκαθωτό στεφάνι
κάθε σου Πάσχα
[Πάλι και πάλι]
Είναι παρών παντού
αλλά έχει από χρόνια πια σωπάσει
Μύστης κρυφής ελπίδας
και γνώστης ουράνιων μηνυμάτων
κρύβεται και φοβάται
τους θούριους της βίας
και των θυμάτων τις κραυγές
Έχει γαλουχηθεί
με τα μυστήρια των θαυμάτων
Ωστόσο ακόμα δεν κατάφερε
να οδηγήσει με σιγουριά
το παρελθόν στο μέλλον
Δύσκολο, βλέπεις, να αλλάξουν οι ψυχές
Με καρτερία αφουγκράζεται τον πόνο
Μάταια σταυρώνεται πάλι και πάλι
Κάθε χρόνο
“Η Σταύρωση κι η Ανάσταση συμβαίνουν μέσα μας καθημερινά!”
Με την ευχή να έχει πάντα η Ανάσταση τον τελευταίο λόγο!
Μοναδική μου Κατίνα… Φάρος και οδηγός, μούσα της έμπνευσής μου… Όπως πάντα…