«Poems and crimes – Κατευθύνσεις και χνάρια ανθρώπων», γράφει η Μαρία  Πανούτσου

Αγλαΐας και Ειρήνης 17, Μοναστηράκι. Έλεγα τη διεύθυνση στο τηλέφωνο και συμπλήρωνα «Στις  εκδόσεις   Γαβριηλίδης». Και  έκλεινα τα  ραντεβού μου. Την  περίοδο 2013 με 2017 ο χώρος  των εκδόσεων Γαβριηλίδη  ήταν το  στέκι μου, τα πρωινά και τα μεσημέρια ή νωρίς το απόγευμα. Εκείνο τον καιρό  δίδασκα στο  εργαστήρι  που δούλευα  στην πλατεία  Ψυρρή, και συνδύαζα τις επαφές μου  και  τα μαθήματα. Η  πλατεία Ψυχρή  ήταν δυο  δρασκελιές  για μένα, τότε, από τον χώρο του Γαβριηλίδη.

Μου άρεσε ο χώρος, κυρίως το πρωί που δεν είχε πολύ κόσμο, τι λέω – δεν είχε σχεδόν κανέναν.   Τα καλοκαίρια ήταν  ωραία και στην αυλή,  αλλά προτιμούσα τον κυρίως χώρο, πλαισιωμένος έτσι όπως ήταν με τα βιβλία. Μου άρεσε που σε κάθε τραπεζάκι υπήρχε και ένα βιβλίο – πρόταση  που μαζί με την μυρωδιά του καφέ κατάφερνε να εντείνει την -ήδη για μένα- χαρούμενη διάθεση.   Από πρόσωπα την ώρα αυτή ήταν λίγα, κυρίως του Γαβριηλίδη να πηγαινοέρχεται και οι  γνώριμες φιγούρες των συγγραφέων να  τον περιμένουν για  μια κουβεντούλα, και  το προσωπικό  του χώρου.

Εκείνο  τον καιρό  ετοίμαζα την παράσταση   -Άσπρο  Φως Ιστορίες Έρωτα και Αναρχίας-  και είχα  επίσης μια πολύ δραστήρια  διδακτική περίοδο με πολλά μαθήματα και  σεμινάρια στο εργαστήρι που δίδασκα. Έτσι ήμουν πολύ  απασχολημένη και  πολύ  χαρούμενη. Όλες οι επαφές με τους συνεργάτες  μου για  την προετοιμασία  της παράγωγης  και τις  εν γένη επαφές μου τον καιρό   εκείνο  με φίλους,  γινόντουσαν  εκεί.

Πριν ξεκινήσω την δουλειά στο εργαστήρι,  περνούσα  από  τις εκδόσεις. Έτσι  ήμουν πολύ κοντά και συγχρόνως  πολύ μακριά με το χώρο αυτόν, αφού ποτέ δεν θέλησα να δώσω γνωριμία.  Δεν είχα κανένα  προσωπικό  όφελος,  ούτε  περίμενα κάτι από τις εκδόσεις,  απλά μου άρεσε ο χώρος,   μου άρεσε η περιοχή, ήταν κοντά στη δουλειά μου.

Τα πρωινά εκείνα τα θυμάμαι και ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό μου. Δεν είχα πάει ποτέ βράδυ στις εκδηλώσεις που   διοργάνωνε ο Γαβριηλίδης για την παρουσίαση ποιητών. Τα Poems  and Crimes. Μου άρεσε  η πρωινή του ατμόσφαιρα. Αυτή θυμάμαι με πολύ τρυφερότητα.  Βέβαια γνώριζα την εκδοτική ιστορία του χώρου, πολλοί φίλοι και γνωστοί  τύπωναν τα βιβλία τους εκεί. Άλλα αυτή η πλευρά -η των εκδόσεων- τον καιρό εκείνο δεν μου ήταν σε προτεραιότητα (ποτέ δεν ήταν πραγματικά) αφού ήμουν πολύ δοσμένη στις δικές μου  αναζητήσεις.

Οι  εκδόσεις Γαβριηλίδης ήταν  ένας για μένα ένας  φιλικός  χώρος  που  μου ταίριαζε  πολύ, με την  άπλα του, την ησυχία του και   την ευγενική  παρουσία του προσωπικού του καφενείου. Η  φιγούρα του Γαβριηλίδη επίσης -πάντα ενεργητικός και εκφραστικός, δεν τον γνώριζα προσωπικά-  μου ήταν  απαραίτητη  για να ολοκληρωθεί  η  ατμόσφαιρα  των συναντήσεών μου. Θα ήθελα  να   μπορούσε  η πολιτεία  να  κρατά  αυτούς  τους χώρους, που  είναι και η  ιστορία της πόλης και των ανθρώπων της,  όπως γίνεται σε άλλες μεγάλες πόλεις  της Ευρώπης, και όχι να σβήνει   τα  σημάδια των ανθρώπων που πέρασαν.

Είναι κάποια περιστατικά που έχουν ενδιαφέρον  από τις ήμερες εκείνες  στο χώρο αυτό,  αλλά  θα τις αναφέρω  μια άλλη στιγμή. Τώρα θέλω να μείνω  στη διεύθυνση: Αγλαΐας  και Ειρήνης 17,   Μοναστηράκι. Έχετε πάει; Ξέρετε τι ήταν εκεί, μια φορά και ένα καιρό;

Αθήνα 8/06/2021

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη