Η ποιητική συλλογή «Μάνα, κι αν έρθουν οι φίλοι μου» αποτελεί την πρώτη αναπαραστατική συλλογή δομημένου ρεαλισμού τού Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδας, με στόχο να προσαρμόσει τα ριζίτικα τραγούδια τής Κρήτης στην τεχνοτροπία β΄ επιπέδου ανάλυσης των δεδομένων τής παράδοσης και των εικόνων που αυτή φέρει στους στίχους της. Στους στίχους τού δομημένου ρεαλισμού κατασκευάζονται σχέσεις μεταξύ προσώπων με επίκεντρο τη μορφοποίηση των γεγονότων που ορίζουν και οριοθετούν την κοινωνική πραγματικότητα,

Στο καθιστικό με τα βαριά έπιπλα εποχής, τέσσερις αμίλητες και σκυθρωπές φιγούρες, θαμπές από το χαμηλό φως του σούρουπου, που μπαίνει από το ψηλό παράθυρο, δείχνουν να περιμένουν κάτι ή κάποιον, που θα αιφνιδιάσει την αλλόκοτη στασιμότητα τους. Μία γυναίκα και τρεις άνδρες σκεπτικοί, χωρίς να κοιτάζει ο ένας τον άλλο, μέσα σε μια  σιωπή, βασανιστική σιωπή, φαντάζουν σαν θολές σκιές στο γέρμα του απογεύματος. Ακούγεται μόνο ο ρυθμικός ήχος του εκκρεμούς στον τοίχο, σε συνδυασμό με το συνεχόμενο

Στο δρόμο σου άνθρωπε νομίζειςπως ροδοπέταλα στρωμένος πρέπει να είναι ο δρόμος που βαδίζεις.Ότι τα πέλαγα θα ατενίζεις και θα αγαπάς και θα ελπίζεις της χαράς το μερτικό.Μα μία σφαίρα μία μέρα, μία αστραπή μες τον αέρα, το ξαφνικό.Ένα χέρι με νύχια γαμψά τα σωθικά σου να ξεσκίζει, το τραγικό.Ένα ανεξέλεγκτο αμάξι στη γέφυρα που ντεραπάρει, κλέβει το γέλιο, φέρνει τον πόνο τον σκοτεινό.Μία μπουκάλα χημεία στάζει, τούφες που μένουν στο μαξιλάρι. Πόσο φρικτό.Άνθρωποι

Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!Για τον μήνα Φεβρουάριο η στήλη «Λόγω Γραφής… ες γην εναλίαν Κύπρον» παρουσιάζει τον  πολύ αξιόλογο πεζογράφο, ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Χρίστο Ρ. Τσιαήλη, ο οποίος διακρίνεται για την πλούσια ευρηματικότητα της γραφής του. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την πρώτη ελληνόφωνη συλλογή διηγημάτων του, που τιτλοφορείται «Ψωμί».



Απόσπασμα από το διήγημα του βιβλίου, με τον

Όσο θέλεις δούλευε, όσα θέλει ο Θεός σου δίνει.Εργάζομαι  από   το Γυμνάσιο. Αρχικά  τα καλοκαίρια στα γραφεία των θείων μου, κυρίως του θείου Μάκη,  του αδελφού της μητέρας μου, του πιο νέου σε ηλικία  από τα αδέλφια της, και αργότερα  με την πρώτη μου σπουδή και  επαγγελματική ταυτότητα - ιδιότητα  της χορεύτριας. Δεν ξέρω ακριβώς τι είναι αυτό που με απομάκρυνε από τον χορό και με έφερε στο θέατρο,  εξάλλου δεν είναι πάντα ξεκάθαρα όλα αυτά που μας συμβαίνουν -έχω πει πως η ανάγκη

Σπαράγματα αλήθειας οι νύχτες που φύγανε ή τραπήκανε σε φυγή διεκδικούν στο χρόνο μου ένα ακόμη κομμάτι κατανόησης και μιας δεύτερης ευκαιρίας αποτίμησης. Κάτι σαν επαναπροσδιορισμό, μια δεύτερη απόσταξη των χειλιών και μια πιθανότητα καλύτερης θέασης των ματιών.   Σινιάλα στα παράθυρα της μνήμης, με τα καινούργια δεδομένα της νύχτας, γίνονται μια πραγματικότητα που ταξιδεύουν το τώρα μου. Νύχτα γίνονται αυτά τα ταξίδια. Δεν μακραίνουν τα καράβια τους, ούτε και τα βήματά τους χάνονται ή χαθήκανε

Νίκος Δαββέτας / Μικρό βιογραφικό

Ο Νίκος Δαββέτας (Αθήνα 1960), συγγραφέας και κριτικός, εμφανίστηκε στα γράμματα το 1981 από τις σελίδες του περιοδικού Διαγώνιος του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Έχει μέχρι σήμερα εκδώσει δεκατέσσερα βιβλία (επτά ποιητικά, επτά πεζογραφικά). Τέσσερα μυθιστορήματά του –Το θήραμα, Λευκή πετσέτα στο ρινγκ, Η Εβραία νύφη, Ο ζωγράφος του Μπελογιάννη– συμπεριλήφθηκαν στις βραχείες λίστες των κρατικών βραβείων, ενώ Η Εβραία νύφη τιμήθηκε το 2010 µε το

Γιορτάζω  8 χρόνια  εξομολογήσεις  ενός ημερολογίου,  φιλοξενούμενη στο διαδικτυακό περιοδικό  λογοτεχνίας και τέχνης ΛΟΓΩ ΓΡΑΦΗΣ. Ναι, οκτώ χρόνια!!!Είμαστε  Ιανουάριος 2024.  Με  βρίσκει  ο νέος χρόνος  με κόβιντ.  Ανεμβολίαστη,  λόγω σοβαρής αλλεργίας που  κατά καιρούς με  πάει και με φέρνει και  μιας  μόνιμης αλλεργικής κατάστασης, που με αναγκάζει να προφυλάσσομαι  από το  2000 και μετά. Αλλεργία,  ένα μεγάλο κεφάλαιο, όμως ο κόβιντ  είναι  πρωταγωνιστής από το 2019  και μετά και έχει