Ο  Στράτος, πολυετής  φοιτητής  κτηνιατρικής, κρατούσε δωμάτιο στην πόλη για τις σπουδές του. Πετύχαινε να περνάει τα μαθήματα της σχολής του με αργό ρυθμό, επαναλαμβάνοντας σχόλια για τη δυσκολία της ύλης και τη δυστροπία των καθηγητών.

Ξεκίνησε σε πανεπιστήμιο των Βαλκανίων τη σταδιοδρομία του και συνέχιζε με μεταγραφή εδώ, για να βρίσκεται με την Ιωάννα, που στο μεταξύ είχε παντρευτεί. Η Ιωάννα είχε ξενοδοχείο στη Χαλκιδική με αρχαιοελληνικό όνομα. Αυτό το γνωρίζανε όλοι.

Η ιατρική που καταπιάστηκε η ίδια έμεινε πίσω της ως μακρινό όνειρο, εκεί στη Χερσόνησο του Αίμου, μαζί με τις αναμνήσεις του μεγάλου της έρωτα. Ήταν απορροφημένη από τον φοιτητικό της σεβντά που κρατούσε ακόμα.

Αφήνοντας πίσω τους Δάρδανους και Ιλλυριούς, στρέφονται  στις ακτές του Βορείου Αιγαίου. Πηγή πλούτου η θάλασσα. Η επιχείρηση ήταν ακμαία. Αρκεί να έφτανε κι ο ίδιος στο πτυχίο του και όλα θα ήταν τέλεια.

Μέχρι τότε ο Στράτος είχε να διαβάζει, να πηγαίνει τις αργίες στο θέρετρο της αγαπημένης του και να τη δέχεται καμιά φορά, πιο σπάνια, στην επιστημονική του φωλιά.

Εκεί, μετά το φαγητό στη λέσχη,  τον ακολουθούσαν ολόφρεσκες πρωτοετίνες για το πάρε δώσε των σημειώσεων, τις ομαδικές εργασίες, τις απορίες που θα τους λύσει ο παλιός.

Άλλες αποχωρούσαν αργά το βράδυ κι άλλες, όταν ακολουθούσε σαββατοκύριακο, νωρίς την επομένη, κατευθείαν για τον πρωινό καφέ. Η πανεπιστημιακή ελευθερία δεν είναι μόνο το πανεπιστημιακό άσυλο, οι ατέλειωτες συνελεύσεις στα αμφιθέατρα, οι καταλήψεις, η «εν τω πρυτανείω σίτιση»…

Ελευθερία είναι η αίσθηση αυτενέργειας και διάθεσης εαυτού μέχρι τα όρια του διπλανού σου. Συνοδεύεται μάλιστα από σεβασμό στην ελευθερία του Άλλου.

Ο Άλλος και ο εαυτός ήταν έννοιες ταυτόσημες για Εκείνη.

Δεν είχανε συστηθεί πολλοί  με  την Ιωάννα.  Είχανε όμως πληροφορηθεί όλοι οι γνωστοί του  τη θέση του τουριστικού καταλύματος που τον περίμενε με ορθάνοιχτη πύλη άνευ όρων. Σαν εκείνη την τιμημένη τεράστια πύλη του δικού του πανεπιστημίου, που τον υποδεχόταν καθημερινά σε καθεστώς προσωπικής ευημερίας.