Κατηγορία: Ό,τι γυρίζει γύρω μας

Φελλός. Χρηστικό αντικείμενο μαγικής προέλευσης. Ναι, ναι, καλά διαβάσατε. Μαγικής. Απ’ αυτά τα μαγικά που κάνει η μητέρα φύση! Ο φελλός, λοιπόν, προέρχεται από ένα συγκεκριμένο είδος φελλοφόρου, παρακαλώ, βελανιδιάς, που ευδοκιμεί σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι της Νοτιοδυτικής Ευρώπης και της Βορειοδυτικής Αφρικής. Μάλιστα. Η σχετικά απλή διαδικασία συγκομιδής, αποτελείται από την απογύμνωση του φλοιού από τον κορμό, προσέχοντας να μην πληγωθεί και αφήνοντάς τον να επαναδημιουργήσει φλοιό –

Εγκράτεια. Κατά κύριο λόγο και πολύ γενικόλογα σημαίνει την εκούσια αποχή από τις ηδονές. Παρεξηγημένη έννοια, σπανίως κατακτά χρόνο στη σκέψη μας για εν τω βάθει ανάλυση. Συνδεδεμένη κυρίως, αν και κακώς, με τη θρησκεία, όχι μόνο την χριστιανική αλλά  την όποια «οργανωμένη» θρησκεία επιτάσσει ενδοσκόπηση και επαφή με το Θείο,  αυτοέλεγχο, νηστεία. Η εγκράτεια, πάλι κακώς, έχει σχεδόν ταυτιστεί με την νηστεία, την νοούμενη αποκλειστικά ως αποχή βρωμάτων. Όμως, το περιεχόμενο της εγκράτειας

Αυτοπεποίθηση. Η εμπιστοσύνη που έχει κάποιος στον εαυτό του όσον αφορά την ικανότητά του να πετυχαίνει τα πράγματα που θέτει ως στόχο. Σπουδαίο χαρακτηριστικό! Και για αυτόν που το κατέχει και για τους άλλους γύρω του. Συνήθως… Ένας άνθρωπος με αυτοπεποίθηση αποπνέει μια δύναμη. Είναι ένα χαρακτηριστικό που… το οσφραίνεσαι στον άλλον, όταν δεν τον ξέρεις λέμε. Εκπέμπει γύρω του. Στη στάση του σώματός του, στον τόνο της φωνής του, στη σταθερότητα του βλέμματός του, σ’ αυτά που λέει και σ’ αυτά

«Όλα, θέλω να τα ξέρω όλα, όχι επειδή είμαι κουτσομπόλα, δεν το κάνω από κακό θέλω να ’χω υλικό κι ας μου τρώει η περιέργεια τη σόλα!…» [1]. Περιέργεια. Μία λέξη που αντιπροσωπεύει τουλάχιστον δύο έννοιες. Μία «καλή» και μία «κακή». Όπως λέμε… χοληστερίνη, για παράδειγμα. Έχεις την «καλή» χοληστερίνη; Κάτσε, άραξε, μια χαρά είσαι. Έχεις την «κακή»; Ξεκίνα διατροφή και χάπια πάραυτα! Μόνο που στην περίπτωση της… κακής περιέργειας, δε σώνεσαι με τίποτα. Ούτε εσύ που την έχεις, ούτε εγώ που θα

Είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους που είχα μερικούς εξαίρετους δασκάλους, μεταξύ όλων που κάτι με δίδαξαν στα χρόνια που πέρασαν. Πρόσφατα έλεγα, σε αγαπημένη καθηγήτρια των εφηβικών μου χρόνων, πως για μένα όλοι οι εκπαιδευτικοί είναι δάσκαλοι, ανεξαρτήτως δηλαδή της βαθμίδας που διδάσκουν, ανεξαρτήτως ακόμα και του αντικειμένου που διδάσκουν. Είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους που ζω σε μια πόλη όμορφη, στην ίδια πόλη μαζί με κάποιους από αυτούς τους εκπαιδευτικούς, που είτε με είχανε «παιδί»

Κακία. Έννοια στείρα και ξερή, όπως κι η ουσία που αντιπροσωπεύει. Ο δρόμος ο φαρδύς, ο άνετος, που για να τον διάγουμε υποπίπτουμε σε πράξεις άσχημες, δόλιες, ανίερες πολλές φορές. Πράξεις που τελικά μας καταδικάζουν στα μάτια των συνανθρώπων μας αλλά και του Θεού, γι’ αυτούς τουλάχιστον που πιστεύουν ότι υπάρχει μια ανώτερη δύναμη, όπως κι αν την ονομάζουν. Υπάρχουν φυσικά και εκείνοι, που στο βωμό της καλοπέρασης και του χρήματος, θυσιάζουν και αρετές και Θεία. Διότι, σου λέει, μια ζωή την

Γάμος, βαπτίσια, συχώριο, μια απλή βόλτα για καφέ, μιά μάζωξη γονέων και κηδεμόνων, δυό ξαπλώστρες σε μια παραλία, μια Κυριακή στην εκκλησία. Συναθροίσεις κάθε είδους και με πάσα αφορμή. Άνθρωποι μόνοι, δύο – δύο ή και παραπάνω σε παρέες. Μόνο γυναίκες, μόνο άνδρες ή και ανάκατοι. Το μόνο απολύτως απαραίτητο συστατικό μία κάποια οικειότητα μεταξύ τους οι άνω του ενός. Και μετά δώσε και σώσε! Ύφος συνωμοτικό, ελαφρύ σκύψιμο προς την εκάστοτε παρέα, χαμήλωμα φωνής και βλέμμα γεμάτο νόημα: «Κόψε

Αλητεία. Εκ του αρχαίου «ἀλῶμαι», που σημαίνει περιπλανώμαι` «ἄλη» η περιπλάνηση. Στην Οδύσσεια [1] χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους ζητιάνους. Σε κάποιες αρχαίες ελληνικές τραγωδίες χαρακτηρίζει τους εξόριστους. Καθόλου κακό… Τώρα πώς στην ευχή κατέληξε να λέμε «αλήτης» και να φτύνουμε στον κόρφο μας [2] είναι μάλλον απόρροια αυτής της ιδιορρυθμίας μας να κολλάμε ταμπελάκια [3]. Το ‘χουμε χούι [4], πώς το λένε; Τον έβλεπαν τον άλλον ρακένδυτο, άεργο, ταλαίπωρο και λέγανε «Τς… τς… τς…