Κατηγορία: Εξομολογήσεις ενός ημερολογίου

«Ασέβεια», γράφει η Μαρία Πανούτσου

Δεν θέλω αριθμούς: ήμουν, είμαι και θα είμαι η ζωή, θαύμα των θαυμάτων, και μόνος μου, σαν ορφανός, στην αγκαλιά του θαύματος αυτού βάζω τον εαυτό μου, μόνος, τριγυρισμένος απ' τους καθρέφτες, στον φράκτη αντικατοπτρισμών των θαλασσών και πόλεων, που ακτινοβολούν μες στον καπνό. Και μια μάνα δακρυσμένη παίρνει στην αγκαλιά της το μωρό.  Αρσένι Ταρκόφσκι

Το γοργόν και χάριν έχει

Προβληματισμένη, λυπημένη, θυμωμένη. Μαζί με τις φυσικές καταστροφές, που

Συνεχίστε...

«Σίσυφος και πάλι Σίσυφος», γράφει η Μαρία  Πανούτσου

09.02.24 Τα ημερολόγια – σημειωματάρια  τόσων χρόνων περιέχουν (αλήθεια  γιατί τόσο άτακτα γραμμένα) πληροφορίες για την ζωή μου, που διαφορετικά θα ήταν ξεχασμένες. Θα πρέπει  να πεταχτούν κάποια στιγμή από μένα την ίδια καλύτερα. Προς το παρόν τα ξεψαχνίζω και  δεν είναι καθόλου ανώδυνο αυτό το  ξεψάχνισμα.[caption id="attachment_12498" align="alignright" width="232"] Η Μαρία και η γάτα της. Σχέδιο Μαρίας Πανούτσου σε ημερολόγιο το 1990. Μελάνι.[/caption] Μια μικτή επιλογή από διάφορα

Συνεχίστε...

«Και μη φοβού την εργασία», γράφει η Μαρία Πανούτσου

Όσο θέλεις δούλευε, όσα θέλει ο Θεός σου δίνει.Εργάζομαι  από   το Γυμνάσιο. Αρχικά  τα καλοκαίρια στα γραφεία των θείων μου, κυρίως του θείου Μάκη,  του αδελφού της μητέρας μου, του πιο νέου σε ηλικία  από τα αδέλφια της, και αργότερα  με την πρώτη μου σπουδή και  επαγγελματική ταυτότητα - ιδιότητα  της χορεύτριας. Δεν ξέρω ακριβώς τι είναι αυτό που με απομάκρυνε από τον χορό και με έφερε στο θέατρο,  εξάλλου δεν είναι πάντα ξεκάθαρα όλα αυτά που μας συμβαίνουν -έχω πει πως η ανάγκη

Συνεχίστε...

«Με το  χέρι σε θέση προσευχής», γράφει  η Μαρία Πανούτσου

Γιορτάζω  8 χρόνια  εξομολογήσεις  ενός ημερολογίου,  φιλοξενούμενη στο διαδικτυακό περιοδικό  λογοτεχνίας και τέχνης ΛΟΓΩ ΓΡΑΦΗΣ. Ναι, οκτώ χρόνια!!!Είμαστε  Ιανουάριος 2024.  Με  βρίσκει  ο νέος χρόνος  με κόβιντ.  Ανεμβολίαστη,  λόγω σοβαρής αλλεργίας που  κατά καιρούς με  πάει και με φέρνει και  μιας  μόνιμης αλλεργικής κατάστασης, που με αναγκάζει να προφυλάσσομαι  από το  2000 και μετά. Αλλεργία,  ένα μεγάλο κεφάλαιο, όμως ο κόβιντ  είναι  πρωταγωνιστής από το 2019  και μετά και έχει

Συνεχίστε...

«Η θέαση του προσώπου», γράφει η Μαρία Πανούτσου

Τι θα μείνει από μένα

[caption id="attachment_12391" align="alignright" width="469"] Μαρία Πανούτσου - Φωτογραφίες διαβατηρίων.[/caption]μερικές φωτογραφίες ίσως,άραγε γι’ αυτό είμαι γεμάτη από  δαύτες

και κάποιοι ίσως βρουν κάτι, στην έκφρασή μου,κάτι να τους κάνει κάτι

και ίσως κάποιες  μνήμεςίσως σε μερικούς ανθρώπουςπου αν κρίνω και από τις δικές μου,τις ποιο έντονες, τις πιο δυνατές,ξεθωριασμένες φτάνουν 

Συνεχίστε...

«Η Αλίκη  στην χώρα  των θαυμάτων», γράφει η Μαρία Πανούτσου

Θυμάμαι έναν μεσημεριανό ύπνο στην Αμμόχωστο  της  Κύπρου, ήμουν δεν ήμουν δώδεκα στα δεκατρία χρονών, εφηβεία αρχινημένη, με  περίοδο στα εννέα  και μυωπία  στα  δώδεκα!!! Τι  αριθμοί υπέροχοι!!! Μεσημέρι  λοιπόν και κοιμήθηκα. Ξάπλωσα για λίγο  και με πήρε ο ύπνος. Και τι ύπνος! Τον θυμάμαι μέχρι και τώρα,  την αίσθηση που μου προξένησε  η όλη εμπειρία εκείνου  του μεσημεριανού ύπνου. Λες και δεν είχα κοιμηθεί ποτέ άλλοτε, τόση διαφορά είχε από τους άλλους  ύπνους. Το καταγράφω γιατί είναι

Συνεχίστε...

«Μοναδικότης», γράφει  η Μαρία Πανούτσου

Αυτό που κατάλαβα είναι ότι η αίσθηση και η διαίσθηση  μετράνε πιο πολύ από κάθε τι στη ζωή.  Το 2015, μετά την τελευταία θεατρική  μου παράσταση, άρχισα  και πάλι να γράφω, με  σκοπό να  επικοινωνήσω με τους ανθρώπους. Το θέατρο και η διδασκαλία  με είχαν απορροφήσει ολοκληρωτικά για μεγάλα  χρονικά διαστήματα  και δεν κατάλαβα πότε  πέρασαν τόσα χρόνια. Αφιονισμένη πρέπει να ήμουν σίγουρα. Δοσμένη ολόψυχα  σε αυτό που έκανα και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα, δεν είχα πραγματική 

Συνεχίστε...

«Μία και μοναδική  εμπειρία», γράφει η Μαρία Πανούτσου

Η πρώτη φορά  Πού είμαι εγώ και πού είναι οι άλλοι όλα μπερδεύονται, σμίγουν και απομακρύνονται χάνονται και ξαναβρίσκονται σε λέξεις, χρώματα, σχήματα, σιωπές οσμές και πάλι από την αρχή, λέω αρχή και εννοώ την πρώτη μέρα στο σχολείο την πρώτη σάκα, το πρώτο βιβλίο, αυτό μου έρχεται στο μυαλό, σαν κάτι πρώτο σαν κάτι τελείως πρώτο, αν σταθώ δυο βήματα παραπέρα, όλα γίνονται πολύπλοκα, πολυσύνθετα, πολύπλευρα. ο Θεός να με λυπηθεί  Μ. Π.        Παρελθόντων των γενεθλίων μου, 16

Συνεχίστε...

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη