Κατηγορία: Λόγω Γραφής – Ιαπωνική Βεντάλια

«Η Αστερία και ο Αχινός», ένα διήγημα της Ειρήνης Ντούρα-Καββαδία για τη λογοτεχνική δράση «Λόγω Γραφής – Ιαπωνική Βεντάλια»

[Η Αστερία και ο Αχινός[1]]

Μια ιστορία αφιερωμένη στην Κλαίρη και τον Άρη από τη Σάμο (30-10-2020) – μια ιστορία για την αιώνια αγάπη

Όπου κύμα  και αφρός, όπου νησί και στεναγμός...           

            «Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα μικρό ψαροχώρι, με την ονομασία Αγκούνι, στην περιφέρεια της Οκινάουα της Ιαπωνίας, εκεί που οι παλιοί ξέρουν πολλά και η σοφία τους περνά από γενιά σε γενιά. Εκεί που γεννιούνται οι θρύλοι του ουρανού και της

Συνεχίστε...

«Το τρένο που με έφερε στη ζωή», ένα διήγημα της Μαρίας Ξανθοπούλου Κανελλιάδου για τη λογοτεχνική δράση «Λόγω Γραφής – Ιαπωνική Βεντάλια»

Ξεκίνησα για το σταθμό, για το μεγάλο  ταξίδι που ονειρευόμουν πολύ καιρό. Παρατηρούσα τις φιγούρες των πεζών που βάδιζαν τυλιγμένοι στην πρωινή εφήμερη ομίχλη. Μια αδιάκοπη κίνηση, με τα βήματα της επιθυμίας στα γρανάζια αντιφάσεων μπλεγμένα. Στην αποβάθρα του τρένου ξετυλίγονται απλές ιστορίες καθημερινής τρέλας. Ένας λαβύρινθος σκηνών με ισχυρές δονήσεις στα βλέμματα. Αγγίγματα σε αρμονικές δόσεις τρυφερότητας. Ατέλειωτα φιλιά αποχωρισμού. Στήθη γεμάτα από οξυγόνο δράσης. Αδένες που

Συνεχίστε...

«Αγνή γη», ένα διήγημα της Βασιλείας Αργυροπούλου για τη λογοτεχνική δράση «Λόγω Γραφής – Ιαπωνική Βεντάλια»

Η έντονη ευωδία που σκορπιζόταν στον αέρα από τα νυχτολούλουδα, που απλωνόντουσαν αυτάρεσκα στον τοίχο του μικρού μπαλκονιού, έδειχνε πως η άνοιξη είχε μπει για τα καλά. Σούρουπο. Οι τελευταίες αχτίδες του ήλιου γλιστρούσαν από την μισάνοικτη μπαλκονόπορτα μέσα στο σιωπηλό δωμάτιο. Οι σκιές παιχνίδιζαν με τις μωβ κουρτίνες και τα άδεια μπουκάλια από φτηνό ουίσκι που ήταν σκορπισμένα στο ξύλινο πάτωμα. Ακούστηκε ο ήχος των κλειδιών στην πόρτα. Ο γάτος πλησίασε νωχελικά νιαουρίζοντας και κουνώντας

Συνεχίστε...

«Sakura», ένα διήγημα της Αγγελικής Βιδάλη για τη λογοτεχνική δράση «Λόγω Γραφής – Ιαπωνική Βεντάλια»

Sakura: [1]   Η Kiku [2] μεγάλωσε στη συνοικία Gion του Kyoto [3], τη συνοικία των geiko [4]. Ο πατέρας της είχε εργοστάσιο παραγωγής μεταξωτών υφασμάτων. Ήταν μια αρκετά πλούσια οικογένεια, μέχρι που μπήκαν στο στόχαστρο της Υakuza [5]. Λόγω των εκβιασμών της μαφίας και κάποιων λανθασμένων αποφάσεων που πήρε εν βρασμώ ο πατέρας της σε μια περίοδο οικονομικής ύφεσης, έχασαν το εργοστάσιο αλλά και τον ίδιο, που μην αντέχοντας να αντικρύσει την οικογένειά του μετά από αυτόν του τον εξευτελισμό,

Συνεχίστε...

«Ένας μαύρος χαρτοφύλακας στο Κιότο», ένα διήγημα της Μαρίτας Τυράκη για τη λογοτεχνική δράση «Λόγω Γραφής – Ιαπωνική Βεντάλια»

Μόλις ο Ίαν έφτασε στον σταθμό του τρένου της Φουκουόκα έσπευσε να βγάλει εισιτήριο για το Κιότο. Μέσα σε λίγη ώρα βρισκόταν μέσα στο υπερ-εξπρές shinkansen με προορισμό την πόλη που πριν από δύο χρόνια του είχε αλλάξει όλη του τη ζωή. Βρήκε την θέση του και κάθισε κρατώντας σφιχτά στα χέρια του τον μαύρο χαρτοφύλακά του. Η θέση δίπλα του ήταν κενή αλλά δεν θα τον άφηνε σε καμία περίπτωση οπουδήποτε αλλού πέρα από πάνω του. Το περιεχόμενο τού χαρτοφύλακα ήταν ό,τι πολυτιμότερο είχε και θα έπρεπε

Συνεχίστε...

«Καιρός να επιστρέψεις», ένα διήγημα της Ελένης Φιλιού για τη λογοτεχνική δράση «Λόγω Γραφής – Ιαπωνική Βεντάλια»

Από την κοιλιά της μάνας μου είχα αρχίσει τα ταξίδια. Άκουγα το τρένο να μου ψιθυρίζει «βούκου – βούκου»  αλλά δεν μπορούσα ακόμα να καταλάβω. Πάτρα - Αθήνα, Πάτρα - Κοπανάκι και τούμπαλιν. Όταν ανεβαίναμε με τον «μουντζούρη» τον Αχλαδόκαμπο, όλοι παρακαλούσαν πότε θα τελειώσει το ταξίδι, αλλά εγώ ούτε που καταλάβαινα πώς περνούσε η ώρα… Ήταν τόσες πολλές οι ιστορίες που μου  διηγούταν ο νέος μου φίλος, το τρένο. Κουνιόμουν στο καρότσι και φώναζα «βούκου – βούκου». Μάταια η μάνα μου με

Συνεχίστε...

«Ο Μπάρτοουν κι εγώ», ένα διήγημα της Νικολέτας Τρίψα για τη λογοτεχνική δράση «Λόγω Γραφής – Ιαπωνική Βεντάλια»

Οι κούτες της αποθήκης κατέφτασαν αργά χθες τ' απόγευμα στο καινούριο μου ρετιρέ. Σάββατο σήμερα, θα έχω ολόκληρο το απόγευμα δικό μου. Μια κούπα ζεστού καφέ θα είναι η παρέα μου για να αποτελειώσω και το τελευταίο ξεπακετάρισμα. Παλιές υποθέσεις, χαρτιά σημειώσεων, εισαγγελικές αναφορές, δελτία τύπου, φάκελοι, ντοσιέ... ένα χάος που έπρεπε να ξεκαθαρίσω και να τακτοποιηθεί στα ράφια της βιβλιοθήκης μου. Μα όταν βρίσκεσαι μπροστά σ' ένα χάος συχνά αντικρίζεις και την προσωπική σου άβυσσο.

Συνεχίστε...

«Άνθη κερασιάς», ένα διήγημα της Αργυρούλας Κτενά για τη λογοτεχνική δράση «Λόγω Γραφής – Ιαπωνική Βεντάλια»

Πήρε ένα ποτήρι κρασί και βγήκε στη μικρή βεράντα. Η νύχτα έρχονταν στολισμένη με τα υπέροχα χρώματα που αφήνει ο ήλιος στη δύση του. Στάθηκε όρθιος και άφησε το βλέμμα να πλανηθεί στην υπεροχή θέα. Πάνω  του ο Αττικός ουρανός, παλέτα ζωγράφου μαγική, φωτιζόταν από την πούλια που, πάντα βιαστική, πήρε τη θέση της στην απεραντοσύνη. Ακριβώς μπροστά του μεγαλειώδης έστεκε η Ακρόπολη. Συγκίνηση και ρίγος τον διαπέρασαν. Ένιωθε ευλογημένος που είχε την τύχη να βρει αυτό το διαμέρισμα, σε αυτό

Συνεχίστε...

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη