Κατηγορία: Της Λένας τα διηγήματα

«Ηρωική έξοδος», γράφει η Λένα Μαυρουδή-Μούλιου ————————[Το τέλος της σειράς]————————

Ας πούμε ήταν η σχέση μας σαν μια παρτίδα σκάκι, ή επί  το ελαφρότερο σαν μια παρτίδα Τάβλι. Ευχάριστη θέλω να ελπίζω, με εναλλαγές και μικροεκπλήξεις, μα πάντα σταθερή και αδιάλειπτη σαν Τεταρτιάτικη παρουσία στις 9 το βράδυ. Που όμως έπρεπε κάπου να τελειώνει γιατί αν κάτι μισώ, είναι να μού περάσει έστω σαν υπόνοια ότι με βαρέθηκε ακόμα και ένας αναγνώστης μου. Ηρωική έξοδος, λοιπόν, ΑΛΛΑ δεν εξαφανίζομαι τελείως. Άτιμο πράμα ο ναρκισσισμός και η επιμονή τής παρουσίας. Θα υπάρχω στο εξής με

Συνεχίστε...

«Το εικοσάρικο», γράφει η Λένα Μαυρουδή-Μούλιου

ΑΥΤΟ που θα σχολιάσω κατωτέρω, το θεωρώ φαινόμενο προς περεταίρω συζήτηση και πιθανόν ψυχολογική έρευνα. Εξηγώ: Χαίρομαι π.χ. όταν μου κάνουν δώρο ένα βιβλίο, για το οποίο έχω ακούσει διθυραμβικές κριτικές και παραινέσεις  να το διαβάσω οπωσδήποτε. Πανευτυχής λοιπόν, παίρνω το ωραίο μου βιβλίο, το απαλλάσσω από το επίσης ωραίο του περιτύλιγμα, και το παίρνω αγκαλιά το βράδυ στο μαξιλάρι μου. Γρήγορα όμως, νιώθοντας ότι μπορεί να υποστεί ταλαιπωρία με τον άτσαλο ύπνο που κάνω, το τοποθετώ

Συνεχίστε...

«Είναι να μη σου λάχει…», γράφει η Λένα Μαυρουδή-Μούλιου

Παραμονή Πρωτοχρονιάς και η Ελένη μόλις έχει τελειώσει με τις όποιες δουλειές του σπιτιού αλλά και με τα κάλαντα που της έψαλαν τόσα πιτσιρίκια, να ΄ναι καλά τα παιδιά… Κάθισε στην αναπαυτική relax πολυθρόνα της, άναψε τσιγάρο και αφέθηκε στο να απολαύσει νικοτίνη και στιγμή. Την κατέλαβε ένα είδος ελευθερίας, σαν κάποιον που δεν χρωστούσε μα του χρωστούσαν… Σε αυτήν την τελευταία σκέψη, η Ελένη γέλασε πικρόχολα, γιατί ναι μεν της χρωστούσαν, αλλά κανείς ποτέ δεν παραδέχτηκε κάτι τέτοιο

Συνεχίστε...

«Reproduction», γράφει η Λένα Μαυρουδή-Μούλιου

«Καλημέρα κυρ. Χρήστο. Κρύο σήμερα, ε; Έλεγα ότι σήμερα ίσως και να μην άνοιγες το Μουσείο». «Έτσι όπως τα λες. Μα είμαι υπάλληλος και η δουλειά μου αυτή είναι, με κρύο, με ζέστη, πρωί απόγευμα, Χειμώνα, Καλοκαίρι». «Καλό το αερόθερμο; Κάνει τίποτα ή θα πουντιάσεις ΄δω μέσα παρέα με τόσους ζωγράφους;» «Κυρ΄ Δημήτρη μπορεί εγώ ζωγράφος να μην είμαι σαν εσένα και να μη ξέρω να τραβήξω δύο γραμμές που λένε, αλλά τη ζωγραφική έμαθα να την αξιολογώ τόσα χρόνια στη δουλειά αυτή. Και οι ζωγράφοι

Συνεχίστε...

«Ο περίπατος», γράφει η Λένα Μαυρουδή-Μούλιου

Σίγουρα σ’ αυτό το παράξενο μέρος δεν είχε ξαναβρεθεί. Για να ήταν αυτό που έβλεπε μία εικόνα από… προηγούμενη ζωή της, αποκλείεται και επιβεβαίωση αυτού του ‘’αποκλείεται’’, η έπαυλη, που φως φανάρι δεν έδειχνε ανακαινισμένη αλλά τελείως νεόκτιστη, πολύ νεότερη δηλαδή από την Μαργαρίτα που πλησίαζε τα τριάντα. Και τότε; Τότε πώς εξηγείται το γεγονός ότι της ήταν, όχι μόνον γνωστή αλλά και οικεία; Να είχε δει τούτο το ωραίο σπίτι σε φωτογραφίες περιοδικού από αυτά που κάνουν τέτοιου είδους

Συνεχίστε...

«Ο βασιλιάς», γράφει η Λένα Μαυρουδή-Μούλιου

Επανάσταση στη Χώρα του, πράγμα που ο Βασιλιάς δεν το περίμενε. Παρά τις μυστικές υπηρεσίες που διέθετε, δεν είχε καταφέρει να μάθει το παραμικρό που ίσως τον βοηθούσε να αποτραπεί η δυσμενής γι’ αυτόν εξέλιξη. Και έτσι, ενώ καθόταν στον θρόνο του και σχεδίαζε το κυνήγι της αλεπούς που οργάνωνε για τους φίλους του βασιλιάδες άλλων Χωρών, βρέθηκε διωκόμενος από χωρίου εις χωρίον, κρυπτόμενος από σπηλιά σε σπηλιά και από στάβλο σε αχυρώνα βάζοντας τη ζωή του σε πολύ πιο μεγάλο κίνδυνο από αυτόν

Συνεχίστε...

«Ο ευεργέτης», γράφει η Λένα Μαυρουδή-Μούλιου

Και το πήρε πια απόφαση ο εξηνταπεντάρης πλέον Μακρής Στέφανος, ο διάσημος ανά τω κόσμω DETECTIVE, ότι έτσι και τα παρατούσε όλα για να ξεκουραστεί, όπως τον συμβούλευαν φίλοι και γιατροί, αυτός, δεν θα έπαιρνε τις προτροπές κατά γράμμα, διότι ‘’ξεκούραση,’’ σίγουρα θα σήμαινε αιώνια απραγία, σαν αυτή που περιμένει όλους μας. Ανήκε σε αυτή την συνομοταξία ανθρώπων, που απραγία σήμαινε ένα είδος ‘’ζωντανού θανάτου.’’ …Χωρίς την αδρεναλίνη του να κτυπά κόκκινο συναγερμό, …Χωρίς την ικανοποίηση

Συνεχίστε...

«Κυκλώνας», γράφει η Λένα Μαυρουδή-Μούλιου

Αυτό το ανεπαίσθητο φύσημα στην ωμοπλάτη μου χωρίς να υπάρχει πόρτα ανοιχτή ή κάποιο παράθυρο για να κάνει ένα κάποιο ρεύμα, με έχει κατά καιρούς και απασχολήσει στα γραφτά μου και με έχει προβληματίσει, να το πω. Και να πεις ότι αυτό συμβαίνει μόνον όταν είμαι όρθια ή και καθιστή στην τροχοφόρα πολυθρόνα του γραφείου μου; να πω είναι θέμα στάσης του σώματος. Μα και ξαπλωμένη να είμαι και καλά σκεπασμένη με πάπλωμα, το περίεργο αυτό άγγιγμα του αέρα, αισθητό. Δε συμβαίνει συχνά βέβαια αλλά

Συνεχίστε...

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη