Κατηγορία: Ιστορίες… στο φτερό

“Η πενταήμερη”, γράφει η Βάσω Αποστολοπούλου

Κι εκεί που καθόμουν ωραία και καλά στην πύλη Α8 του αεροδρόμιου της Γενεύης τακτοποιώντας φωτογραφίες στο λάπτοπ και περιμένοντας να αρχίσει η επιβίβαση (το αεροπλάνο ήδη κολλημένο στη φυσούνα) ακούω έναν βόμβο σαν από εκατοντάδες θυμωμένες μέλισσες να πλησιάζει. Σηκώνω το κεφάλι, βλέπω ένα τσούρμο από  αγόρια και κορίτσια γύρω στα 16-17 να πλησιάζει μπουλουκηδόν και παθαίνω ένα deja vus καθώς μια τέτοια «διακριτική» παρέα με είχε συνοδεύσει και στο ταξίδι του πήγαινε φιλοδωρώντας με μια

Συνεχίστε...

“Ανατολή στα Ιμαλάια”, γράφει η Βάσω Αποστολοπούλου

Σήμερα θα σας περιγράψω όσο πιο καλά μπορώ μια  πολύ ξεχωριστή στιγμή, μια αλησμόνητη εμπειρία μου στη διάρκεια μιας πτήσης προς Πεκίνο. Νύχτα. Όλα τα φώτα μέσα στο αεροπλάνο κλειστά και τα καλύμματα των παραθύρων κατεβασμένα. Από ώρα οι αεροσυνοδοί μάς είχαν μοιράσει μάσκες ύπνου και ωτασπίδες μιας και το ταξίδι θα κρατούσε αρκετές ώρες -νυχτερινές οι περισσότερες- και ο ύπνος ήταν ο καλύτερος τρόπος για να περάσουν. Άλλοι τα χρησιμοποίησαν αυτά τα αξεσουάρ, άλλοι όχι - πάντως σχεδόν όλοι οι

Συνεχίστε...

“Η καταιγίδα”, γράφει η Βάσω Αποστολοπούλου

Σεπτέμβρης του 1980 κι αποφασίζουμε να παντρευτούμε με τον καλό μου, να με αποκαταστήσει στα μάτια της κοινωνίας (!). Σαν ταξίδι γάμου επιλέγουμε να πάμε 10ήμερη περιοδεία με ταξιδιωτικό γραφείο σε Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία και Πολωνία - τρεις μέρες σε κάθε χώρα. Τα σύνορα των χωρών αυτών είχαν ανοίξει πρόσφατα για τον «έξω» κόσμο και μεγάλο το ενδιαφέρον (και  η περιέργεια, εννοείται) να δούμε πώς περνούσαν τέλος πάντων αυτοί οι λαοί του «σιδηρού παραπετάσματος» και τι έκρυβε τόσα χρόνια ο

Συνεχίστε...

“New York, New York – (μέρος δεύτερο)”, γράφει η Βάσω Αποστολοπούλου

Ο  άντρας μου κ εγώ παρακολουθούσαμε τη σκηνή απορημένοι τόσο για την διαχυτικότητα μεταξύ του συναδέλφου και της υπαλλήλου της Ο.Α. όσο και για το μυστηριώδες «καθήστε στην άκρη και περιμένετε». Ο Ηλίας έλυσε την πρώτη απορία μας λέγοντας ψιθυριστά ότι πριν μερικά χρόνια είχαν ζήσει με τη Μαρίνα έναν μεγάλο έρωτα που έληξε κάποια στιγμή - κι ύστερα χάθηκαν στην πορεία της ζωής για να ξαναβρεθούν πάλι τώρα μπροστά στο γκισέ των αναχωρήσεων. Η ώρα περνούσε κι εμάς μας είχαν ζώσει τα φίδια ότι

Συνεχίστε...

“New York, New York – (μέρος πρώτο)”, γράφει η Βάσω Αποστολοπούλου

Το πρώτο μου υπερατλαντικό ταξίδι (καλά, δύο έχω πάει όλα κι όλα, μην το κάνουμε και θέμα!) ήταν στην Νέα Υόρκη, στα πλαίσια μετεκπαιδευτικού σεμιναρίου μιας εβδομάδας πάνω σε θέματα Αιμοδοσίας. Αρχές δεκαετίας του ’90 και η Ολυμπιακή Αεροπορία ήταν στις δόξες της με κατ’ ευθείαν δρομολόγια σε πολλούς μακρινούς προορισμούς σε όλες τις ηπείρους. Ένας από αυτούς και η Νέα Υόρκη σε τακτική, αν όχι καθημερινή, βάση οπότε ήταν σχετικά «εύκολο» το ταξίδι αν εξαιρέσεις το πολύωρον του πράγματος και το

Συνεχίστε...

“Ο καφές”, γράφει η Βάσω Αποστολοπούλου

Το ζευγάρι που καθόταν στις θέσεις B και C φαινόταν συμπαθέστατο - και αρκετά  ηλικιωμένο, τόσο που ένιωσα τύψεις που έπρεπε να τους σηκώσω για να καθίσω στην Α. Η κυρία αρκετά νεότερη, θα κοντοζύγωνε τα 80, αλλά ο κύριος είχε καβατζάρει για τα καλά τα 90. Ευγενέστατοι και οι δυο παραμέρισαν για να περάσω στη θέση μου απαντώντας το ίδιο ευγενικά στα excuse me και τα thank you μου για να αποδειχτεί σε λίγο (όταν είδαν το βιβλίο που κρατούσα) ότι ήμασταν όλοι Έλληνες, οπότε και μου έπιασαν την

Συνεχίστε...

“Ιπτάμενο ‘γκουρμέ'”, γράφει η Βάσω Αποστολοπούλου

Κάποτε στα αεροπορικά ταξίδια έτρωγες καλά. Σαλάτα, κυρίως πιάτο και μάλιστα γενναιόδωρο, καλομαγειρεμένο και νόστιμο, τυράκια και κρακεράκια και γλυκό και φρούτο και δεν συμμαζεύεται - κανονικό γεύμα ή δείπνο ανάλογα την ώρα που πετούσες και με το απαραίτητο κρασί να το συνοδεύει. Κι αν ήταν πρωί, πλήρες πρωινό με ομελέτα, ντομάτα και τυρί, φρυγανιές και μαρμελάδα, φρούτο, γιαούρτι κι όλα τα συναφή. Κι όλα αυτά τακτοποιημένα σε δισκάκια με μεταλλικά μαχαιροπίρουνα και γυάλινα ποτήρια για τη

Συνεχίστε...

«Βιέννη/Αθήνα σε 29 ώρες (μέρος δεύτερο)», γράφει η Βάσω Αποστολοπούλου

«Η πτήση σας είναι σε διαδικασία απογείωσης» έπεσε πάνω στο κεφάλι μας  σαν αστροπελέκι η φράση της υπαλλήλου στο γκισέ. Απογειώνεται! Μια πτήση που επί δυόμιση ώρες παλεύαμε να προφτάσουμε χωρίς να  μπορούμε να καλύψουμε τα είκοσι μέτρα που μας χώριζαν από το γκισέ, χωρίς κανένας «αρμόδιος» να σκεφτεί το πολύ απλό «προχωρήστε κατά προτεραιότητα», παρ’ όλες τις παρεμβάσεις και επισημάνσεις μας  και παρά τις περί του αντιθετου διαβεβαιώσεις κατωτέρων και ανωτέρων! Περιττό να σας περιγράψω (το

Συνεχίστε...

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη