Κατηγορία: Απλοϊκές Ιστορίες Φτωχών Ανθρώπων

“10η ιστορία – Ο κοσμοκαλόγερος”, γράφει η Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα

Όλοι στο χωριό θυμόντουσαν τη μέρα που κατέβηκε η Παναγιούλα νύφη απ’ το χωριό της, τ’ Ανθηρό, καβάλα σε ένα μουλάρι φορτωμένο βελέντζες κι από κοντά δυο γάιδαρους με τα υπόλοιπα από τα λιγοστά προικιά της. Μαζί κατέβαιναν και οι γονείδες της και τα τρία αδέρφια της, όλα μεγαλύτερα από εκείνη. Δεν ήτανε περίεργο το θέαμα, τίποτε το ασυνήθιστο δεν είχε. Μόνο που να, απόρησαν όλοι πως βρήκε νύφη από τόσο μακριά ο Τάσος και μάλιστα τόσο όμορφη κι από τόσο καλή οικογένεια! Όχι πως ο Τάσος δεν ήταν

Συνεχίστε...

“9η ιστορία – Αργύρης”, γράφει η Κατερίνα Ευαγγέλλου-Κίσσα

Αφορμή για να γνωριστούνε οι δύο άντρες, στάθηκε μια ταμπακέρα. Μια απλή, μπακιρένια ταμπακέρα, που χώραγε μέσα ίσα-ίσα είκοσι στριφτά σέρτικα. Απ’ την μια μεριά της ταμπακέρας χαμογέλαγε πλατιά ο Νάσος. Κι απ’ την άλλη μεριά στέκονταν με σταματημένη την καρδιά ο Αργύρης. Σοβαρός και λιγόλογος, όπως πάντα. Ο Νάσος είχε έρθει στο χωριό μαζί με τη μάνα του, μια κοκκινομάλλα Αγγλίδα μετρίου αναστήματος, μ’ ένα έξυπνο μουτράκι γιομάτο φακίδες και κάτι ρούχα τόσο φανταχτερά και πολύχρωμα, που

Συνεχίστε...

“8η ιστορία – Η Μάγισσα”, γράφει η Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα

Τα μαλλιά της ήταν ξανθά, μ’ εκείνο το χρώμα του στεγνού άχυρου. Το βαθυγάλαζο βλέμμα της ήταν τόσο διαπεραστικό, που σχεδόν σε υπνώτιζε. Αν την κοιτούσες στα μάτια ένιωθες να αδειάζει το μυαλό σου από κάθε σκέψη, η ψυχή σου από κάθε έγνοια. Κοντά της ερχόσουν, έστω κι αν δεν το ήθελες, σε μια κατάσταση εσωτερικής γαλήνης. Ναι, την έλεγες όμορφη. Πολύ όμορφη. Σαν μια μικρή σειρήνα, πες, σαν μια νεράιδα. Ήταν και το σουλούπι της ανάλογο. Ντελικάτη, μικροκαμωμένη, ανέδιδε έναν αέρα φινέτσας,

Συνεχίστε...

“7η ιστορία – Σούλης Μουσκάς”, γράφει η Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα

Κανείς δεν θυμόταν στο χωριό το πώς είχε προκύψει το παρατσούκλι του Θανάση. Πάντως κανείς δεν τον φώναζε με τ’ όνομά του. Αν ζήταγες τον Θανάση τον Γεωργακόπουλο, θα σε κοιτάγανε λες και μίλαγες σ’ άλλη γλώσσα. Μα αν έλεγες πως γυρεύεις τον Σούλη τον Μουσκά, όλοι θα ‘ξεραν να σε κατευθύνουν πώς να τον βρεις. Κι όλοι με χαμόγελο. Ήταν πολύ αγαπητό παιδί ο Σούλης στα μέρη μας. Κι ας τον ήταν ξένος. Η καταγωγή του ήταν από κάπου εκεί κάτ’ απ’ τ’ αυλάκι. Απ’ την Πελοπόννησο. Όταν ήμασταν μικρά,

Συνεχίστε...

“6η ιστορία – Βάγγος”, γράφει η Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα

Ο Βάγγος ήταν ο ορισμός αυτού που λέμε «σκατόψυχος». Ο διάβολος είχε κάνει καλή δουλειά μαζί του, μα την αλήθεια. Απ’ έξω ένα περιτύλιγμα φαινομενικά αθώο. Ψηλό τον έλεγες σίγουρα. Μάλιστα, έτσι χοντρός που ήταν κιόλας, με κάτι χέρια σαν κουπιά, που για μια σφαλιάρα η παλάμη του χώραγε ολόκληρο κεφάλι, μάλλον έμοιαζε με γίγαντας. Κι όλα του ήταν κόκκινα. Ψαρά κόκκινα μαλλιά. Κόκκινες τρίχες, που έχασκαν απ’ το πάντα ξεκούμπωτο πουκάμισο μέχρι το ύψος της τεράστιας κοιλιάς του κι απ΄ τα πάντα

Συνεχίστε...

“5η ιστορία – Μαριγώ”, γράφει η Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα

Κάθε φορά που γινόταν γάμος, βάπτιση αλλά και κηδεία ή μνημόσυνο  –μακριά από μας– ήταν στο χωριό γιορτή. Τουλάχιστο, έτσι το βλέπανε τα παιδικά μου μάτια. Δεν μπορούσα να δικαιολογήσω αλλιώς το γεγονός ότι όλοι οι χωριανοί φορούσαν τα καλά τους και πήγαιναν άπαντες στην εκκλησία και κατόπιν στο τραπέζι. Πέρασε καιρός μέχρι να μάθω να μην μπερδεύομαι και να μην εύχομαι «και στα δικά σας» στα μνημόσυνα. Και πέρασε καιρός μέχρι να καταλάβω γιατί λέμε «δεν υπάρχει γάμος δίχως κλάματα και κηδεία

Συνεχίστε...

“4η Ιστορία – Νίκη”, γράφει η Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα

Το σπίτι της ήταν κίτρινο. Κι όχι κάνα κίτρινο απαλό, όπως ας πούμε της ώχρας, αλλά το κίτρινο του κρόκου, που δυο  τόνους  πιο σκούρο να ‘τανε το ‘λεγες και πορτοκαλί. Το είχε βάψει μόνη της. Όλο. Απλά το ισόγειο το είχε κάνει τέλειο και τον πρώτο όροφο όπου έφτανε – όπου δεν έφτανε πετούσε απλωτά το χρώμα με τη βούρτσα, κρεμασμένη απ’ τις βεράντες και τα παραθύρια, με αποτέλεσμα ακανόνιστο και πιτσιλωτό, φυσικά, μα πέρα για πέρα καλλιτεχνικό. Αυτό δεν μπορούσε να το αμφισβητήσει κανείς. Η

Συνεχίστε...

“3η ιστορία – Κυρά Φόνη”, γράφει η Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα

Ήταν η πιο ζεστή βραδιά εκείνου του καλοκαιριού, όταν έφερε η Φόνη το δεύτερο παιδί της στον κόσμο. Το απόγευμα είχε βρέξει καταρρακτωδώς και η ζέστη που ξέρναγε η γη έκανε μέχρι και τα νυχτοπούλια να απομωθούν και να μην κρώζουν. Δύσκολη γέννα, το παιδί ήταν ψηλά κι έβγαινε με την πλάτη. Οι φωνές της ετοιμόγεννης σκίζανε την σιωπηλή και αποπνικτική νύχτα. Δυο μαχαλάδες γύρω απ’ το σπίτι της ξαγρύπναγαν μαζί της. Λίγο που δεν μπόρεγαν να κοιμηθούν απ’ την διαβολεμένη τη ζέστη, λίγο που

Συνεχίστε...

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη