Κατηγορία: Έγινε της καραντίνας!

«Κάνω καμ μπακ!», γράφει η Στεφανία Ρουλάκη

Αγαπημένοι μου αναγνώστες, καιρό τώρα σας σκεφτόμουν και είπα να σας γράψω. Μου λείψατε. Όπως άλλωστε σας είχα υποσχεθεί στον «καραντινάτο» αποχαιρετισμό μας, αν μου ερχόταν κάτι άλλο, θα σας έγραφα. Και να λοιπόν που μου ήρθε. Αν δεν το μοιραζόμουν μαζί σας, με ποιον θα το μοιραζόμουν βρε κουτά; Να σας πω την αλήθεια, ήθελα να πιστεύω ότι θα ξεμπερδεύαμε πια με αυτή την κατάσταση. Γελάστηκα η γυναίκα. Το παραδέχομαι. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως ή καλύτερα, από εκεί που τα αφήσαμε.

Συνεχίστε...

«Φιλιά στο κούτελο», γράφει η Στεφανία Ρουλάκη

Και να που, απ’ ότι φαίνεται, ήρθε η στιγμή να αποχαιρετιστούμε. Να σταυροφιληθούμε, με ασφάλεια, χωρίς μάσκες, έτσι, από μακριά. Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, είμαστε ακόμα σε «σκληρή» καραντίνα. Σύντομα όμως, φημολογείται, ότι θα μας ξαμολήσουν.  Τι και πώς, θα το μάθουμε, αλλά μη φανταστείτε πως θα είμαστε και ξέφραγα αμπέλια. Δεν πειράζει, έστω κι έτσι, θα ξαναψάξουμε, για να ξαναπροσπαθήσουμε, να ξαναβρούμε τους εαυτούς μας, τις ζωές μας, τους άλλους, τα συγκαλά μας, ό,τι απώλεσε ο

Συνεχίστε...

«Ω γλυκύ μου έαρ», γράφει η Στεφανία Ρουλάκη

Μιας και το μυαλό, με τόση κλεισούρα, έχει γίνει πουρές κι έχω χάσει λίγο το χρόνο, μόνο βλέποντας ότι έχουν απομείνει δύο ποδάρια στην κυρά Σαρακοστή (που τη φτιάξαμε για να περάσει η ώρα),  συνειδητοποιώ ότι σύντομα θα έχουμε Πάσχα. Το δεύτερο «καραντινάτο». Στη σκέψη αυτή, σφίγγεται η καρδιά μου.Θυμάμαι πέρσι, πόσο σοκαρισμένοι ήμασταν όλοι και με τι ευθύνη προσαρμοστήκαμε στα μέσα πρόληψης της πανδημίας. Τότε που είπαμε «δεν πειράζει βρε αδερφέ, ας μείνουμε μέσα για λίγο κι ας δούμε τα

Συνεχίστε...

“Μην του μιλάτε του παιδιού, αφήστε το μονάχο”, γράφει η Στεφανία Ρουλάκη

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ, όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση του περιορισμού, τόσο φλερτάρω με την κατάθλιψη. Ενώ είμαι ένας αισιόδοξος άνθρωπος και προσπαθούσα σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας να φανώ δημιουργικός, να εμψυχώνω τους γύρω μου, να βρίσκω διάφορες ιδέες που θα με κρατούν απασχολημένο και χαρούμενο, να ξεκουνάω λίγο και τη γυναίκα μου, η οποία το είχε πάρει πολύ βαριά το θέμα, τώρα έχω κλατάρει κι εγώ. Έχω κολλήσει. Όλες μου οι ιδέες έχουν στερέψει. Όλα όσα επιτρέπεται να κάνουμε,

Συνεχίστε...

«Έξω από το γιατρό», γράφει η Στεφανία Ρουλάκη

Καιρό τώρα σκέφτομαι ότι πρέπει  να κάνω κάτι για τον εαυτό μου. Τα χρόνια πέρασαν. Δεν είμαι πια αυτή η φρεσκαδούρα που ήμουν. Και με δεκατρείς μήνες καραντίνα στην πλάτη, ένα στραπάτσο παραπάνω στα μούτρα όλοι το κουβαλάμε, όπως και να το κάνεις.  Α, και δύο μικρά παιδιά εκτός σχολείου στην πλάτη, εκεί να δεις στραπάτσο. Ο γάμος μου κρέμεται κι αυτός σε μία κλωστή. Ο άντρας μου, συνεχώς γκρινιάζει πως έχω παραμελήσει τον εαυτό μου, εκείνον και τη σχέση μας. Άδικο δεν έχει, αλλά, μόνο το

Συνεχίστε...

«Μαμ, κακά και νάνι», γράφει η Στεφανία Ρουλάκη

Μέχρι να βγούμε από την καραντίνα, σίγουρα θα χρειαστούμε την πυροσβεστική. Με τόσα κιλά που θα έχει πάρει ο καθένας μας, οι κλήσεις στο τηλεφωνικό της κέντρο, θα πέφτουν βροχή. Δε θα χωράμε να βγούμε από τις πόρτες – σα φυσιολογικοί άνθρωποι. Με το φορείο θα μας βγάζουν, έναν έναν. Πάμε να γλιτώσουμε από τον covid, θα την πατήσουμε από την υπερφαγία. Τι, μη μου πείτε ότι ένα χρόνο τώρα, η μόνη που τρώει ασταμάτητα, είμαι εγώ;! Καλά, λοιπόν, ας μιλήσω για μένα και ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον

Συνεχίστε...

«H ψυχαναγκαστική», γράφει η Στεφανία Ρουλάκη

Πριν να έρθει ο κορονοϊός στη ζωή μας, όλοι όσοι με γνωρίζουν, με λέγανε ψυχαναγκαστική. Έχω μία τρέλα με την καθαριότητα. Τι τρέλα δηλαδή, τρελάρα εδώ που τα λέμε. Τι να κάνουμε; Ο καθένας έχει την αρπαξιά του. Το σακατιλίκι του, που λένε. Ε, εγώ έχω τη λάτρα. Τίποτα δε λατρεύω όσο τη λάτρα. Αυτή είναι η καλύτερη μου φίλη, αυτή η ψυχοθεραπεία μου, αυτή και η συντροφιά μου.Όταν είμαι αγχωμένη, πιάνω ένα ξεσκονόπανο και αρχινάω. Όταν είμαι στενοχωρημένη, τρίβω επιφάνειες. Στα μεγάλα ντέρτια,

Συνεχίστε...

«Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα!», γράφει η Στεφανία Ρουλάκη

Μία κυρία με ένα παιδάκι στο αριστερό χέρι και καφέ, κουλούρι, νερό κι ένα κουκλάκι παραμάσχαλα στο δεξί, ψάχνει να βρει τις κούνιες που της είχαν πει πως υπάρχουν εν λειτουργία, σ’ ένα ανοιχτό πάρκο. Μπαίνοντας στην είσοδο του πάρκου, τους φλομώνει η τσίκνα από τα κάτουρα και τις ακαθαρσίες των γατιών και πατάνε πάνω σε διάφορα πλαστικά, που οι φιλόζωοι έχουν αραδιάσει για να ταΐσουν τα αδέσποτα, ενώ ο δήμος τους διαθέτει ειδικές ταΐστρες παραδίπλα. Είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη τους για να δουν

Συνεχίστε...

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη