Κατηγορία: Στήλες

Μελβούρνη 2024. Με τις απορίες και τα δεδομένα  ενός αφηρημένου τοπίου στις προτάσεις του να ψιθυρίζουν ταξίδια φυγής μα και να δίνουν απαντήσεις της στιγμής, βρέθηκα σε αυτό το ξέφωτο. Μια αίσθηση θαλπωρής ότι  ο χρόνος ήταν απλά ένα νούμερο από δευτερόλεπτα του τώρα και του χτες πηλίκο πράξεων μου μα και μια καλή θερμοκρασία της μεταξύ τους μέθεξης και καλής γειτονίας κύμα, με βοήθησε να βλέπω την απεραντοσύνη, το γνώριμο άπειρο της θέασής του με άλλα μάτια. Πιθανόν και η ξενιτιά να συνέβαλε

Τι θα μείνει από μένα

[caption id="attachment_12391" align="alignright" width="469"] Μαρία Πανούτσου - Φωτογραφίες διαβατηρίων.[/caption]μερικές φωτογραφίες ίσως,άραγε γι’ αυτό είμαι γεμάτη από  δαύτες

και κάποιοι ίσως βρουν κάτι, στην έκφρασή μου,κάτι να τους κάνει κάτι

και ίσως κάποιες  μνήμεςίσως σε μερικούς ανθρώπουςπου αν κρίνω και από τις δικές μου,τις ποιο έντονες, τις πιο δυνατές,ξεθωριασμένες φτάνουν 

Καλό μήνα και καλή χρονιά και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!

Για τον πρώτο μήνα του χρόνου, καλωσορίζουμε το πρώτο βιβλίο της Μαρίνας Χρυσή που τιτλοφορείται «Ελπίδα». Η Μαρίνα Χρυσή διακρίνεται για την ευαισθησία και την λυρικότητα στη γραφή της.

Απόσπασμα από το βιβλίο:«Για σένα, λοιπόν, πώς μοιάζουν δυο άνθρωποι που αγαπιούνται;»«Εγώ, Ελπίδα, τον έρωτα τον λέω έρωτα. Και την αγάπη, αγάπη», της δήλωσε με βαρύ,

Κι εκεί που οι ζωές και οι στιγμές μας, που από  τις μεγάλες ή τις μικρές σε διάρκεια διαδρομές από τις  επαφές  και της αλληλοσύμπραξης τα παραλειπόμενα αφήσαν πληγές, χαρακιές στο εντός μας τοπίο, μα όταν καταφέρνουν και  ξεγλιστρούν τόσο γρήγορα, βιαστικά και πολλές φορές χωρίς να το καταλάβουμε στο τι ακριβώς έγινε, πώς τα γεγονότα έγιναν με και για αυτό τον ή με τον άλλο λόγο αλλά και στο πώς εξελιχτήκανε έτσι του χρόνου οι στροφές, οι σταγόνες και οι όποιες λεπτομέρειες τους σκάνε σαν

Θυμάμαι έναν μεσημεριανό ύπνο στην Αμμόχωστο  της  Κύπρου, ήμουν δεν ήμουν δώδεκα στα δεκατρία χρονών, εφηβεία αρχινημένη, με  περίοδο στα εννέα  και μυωπία  στα  δώδεκα!!! Τι  αριθμοί υπέροχοι!!! Μεσημέρι  λοιπόν και κοιμήθηκα. Ξάπλωσα για λίγο  και με πήρε ο ύπνος. Και τι ύπνος! Τον θυμάμαι μέχρι και τώρα,  την αίσθηση που μου προξένησε  η όλη εμπειρία εκείνου  του μεσημεριανού ύπνου. Λες και δεν είχα κοιμηθεί ποτέ άλλοτε, τόση διαφορά είχε από τους άλλους  ύπνους. Το καταγράφω γιατί είναι

Τζόναθαν Φράνζεν / Μικρό βιογραφικόΟ Τζόναθαν Φράνζεν γεννήθηκε στο Γουέστερν Σπρίνγκς του Ιλινόις το 1959. Σπούδασε με υποτροφία στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου κι ύστερα εργάστηκε σ' ένα σεισμολογικό εργαστήριο του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Σήμερα ζει στη Νέα Υόρκη. Εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα το 1988 (The Twenty-Seventh City) και το δεύτερο το 1992 (Strong Motion), κερδίζοντας εγκωμιαστικές κριτικές. Η μεγάλη επιτυχία ήρθε με το τρίτο του μόλις βιβλίο, τις "Διορθώσεις", το

ΠΟΙΗΜΑΤΑ:     Κάτω από το χαλάκιΒελτιωμένη έκδοση των συναντήσεωνΗμερολόγιο τοίχου σε δύο στροφέςΔρώμενα του καιρούΞενιτιές και σιωπές χωρίς τελεία

Κάτω από το χαλάκιΣτην πορεία του χρόνου, απηνώς διαχειριστές του πένθους γίναμε,προς τον πλησίον μετρημένα τα λόγια μας,μπορεί και κάτω από το χαλάκι της κουζίνας να συναντιούνται τα ψίχουλά τους,μια ακόμη αλήθεια στην ανάγκη.Τόση έξαψη λυγμού, τόσα τινάγματα εκπλήξεων στο

Αυτό που κατάλαβα είναι ότι η αίσθηση και η διαίσθηση  μετράνε πιο πολύ από κάθε τι στη ζωή.  Το 2015, μετά την τελευταία θεατρική  μου παράσταση, άρχισα  και πάλι να γράφω, με  σκοπό να  επικοινωνήσω με τους ανθρώπους. Το θέατρο και η διδασκαλία  με είχαν απορροφήσει ολοκληρωτικά για μεγάλα  χρονικά διαστήματα  και δεν κατάλαβα πότε  πέρασαν τόσα χρόνια. Αφιονισμένη πρέπει να ήμουν σίγουρα. Δοσμένη ολόψυχα  σε αυτό που έκανα και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα, δεν είχα πραγματική