Όσο θέλεις δούλευε, όσα θέλει ο Θεός σου δίνει.Εργάζομαι από το Γυμνάσιο. Αρχικά τα καλοκαίρια στα γραφεία των θείων μου, κυρίως του θείου Μάκη, του αδελφού της μητέρας μου, του πιο νέου σε ηλικία από τα αδέλφια της, και αργότερα με την πρώτη μου σπουδή και επαγγελματική ταυτότητα - ιδιότητα της χορεύτριας. Δεν ξέρω ακριβώς τι είναι αυτό που με απομάκρυνε από τον χορό και με έφερε στο θέατρο, εξάλλου δεν είναι πάντα ξεκάθαρα όλα αυτά που μας συμβαίνουν -έχω πει πως η ανάγκη
Κατηγορία: Στήλες
Σπαράγματα αλήθειας οι νύχτες που φύγανε ή τραπήκανε σε φυγή διεκδικούν στο χρόνο μου ένα ακόμη κομμάτι κατανόησης και μιας δεύτερης ευκαιρίας αποτίμησης. Κάτι σαν επαναπροσδιορισμό, μια δεύτερη απόσταξη των χειλιών και μια πιθανότητα καλύτερης θέασης των ματιών. Σινιάλα στα παράθυρα της μνήμης, με τα καινούργια δεδομένα της νύχτας, γίνονται μια πραγματικότητα που ταξιδεύουν το τώρα μου. Νύχτα γίνονται αυτά τα ταξίδια. Δεν μακραίνουν τα καράβια τους, ούτε και τα βήματά τους χάνονται ή χαθήκανε
Νίκος Δαββέτας / Μικρό βιογραφικό
Ο Νίκος Δαββέτας (Αθήνα 1960), συγγραφέας και κριτικός, εμφανίστηκε στα γράμματα το 1981 από τις σελίδες του περιοδικού Διαγώνιος του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Έχει μέχρι σήμερα εκδώσει δεκατέσσερα βιβλία (επτά ποιητικά, επτά πεζογραφικά). Τέσσερα μυθιστορήματά του –Το θήραμα, Λευκή πετσέτα στο ρινγκ, Η Εβραία νύφη, Ο ζωγράφος του Μπελογιάννη– συμπεριλήφθηκαν στις βραχείες λίστες των κρατικών βραβείων, ενώ Η Εβραία νύφη τιμήθηκε το 2010 µε το
Γιορτάζω 8 χρόνια εξομολογήσεις ενός ημερολογίου, φιλοξενούμενη στο διαδικτυακό περιοδικό λογοτεχνίας και τέχνης ΛΟΓΩ ΓΡΑΦΗΣ. Ναι, οκτώ χρόνια!!!Είμαστε Ιανουάριος 2024. Με βρίσκει ο νέος χρόνος με κόβιντ. Ανεμβολίαστη, λόγω σοβαρής αλλεργίας που κατά καιρούς με πάει και με φέρνει και μιας μόνιμης αλλεργικής κατάστασης, που με αναγκάζει να προφυλάσσομαι από το 2000 και μετά. Αλλεργία, ένα μεγάλο κεφάλαιο, όμως ο κόβιντ είναι πρωταγωνιστής από το 2019 και μετά και έχει
Μελβούρνη 2024. Με τις απορίες και τα δεδομένα ενός αφηρημένου τοπίου στις προτάσεις του να ψιθυρίζουν ταξίδια φυγής μα και να δίνουν απαντήσεις της στιγμής, βρέθηκα σε αυτό το ξέφωτο. Μια αίσθηση θαλπωρής ότι ο χρόνος ήταν απλά ένα νούμερο από δευτερόλεπτα του τώρα και του χτες πηλίκο πράξεων μου μα και μια καλή θερμοκρασία της μεταξύ τους μέθεξης και καλής γειτονίας κύμα, με βοήθησε να βλέπω την απεραντοσύνη, το γνώριμο άπειρο της θέασής του με άλλα μάτια. Πιθανόν και η ξενιτιά να συνέβαλε
Τι θα μείνει από μένα
[caption id="attachment_12391" align="alignright" width="469"] Μαρία Πανούτσου - Φωτογραφίες διαβατηρίων.[/caption]μερικές φωτογραφίες ίσως,άραγε γι’ αυτό είμαι γεμάτη από δαύτες
και κάποιοι ίσως βρουν κάτι, στην έκφρασή μου,κάτι να τους κάνει κάτι
και ίσως κάποιες μνήμεςίσως σε μερικούς ανθρώπουςπου αν κρίνω και από τις δικές μου,τις ποιο έντονες, τις πιο δυνατές,ξεθωριασμένες φτάνουν
Καλό μήνα και καλή χρονιά και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!
Για τον πρώτο μήνα του χρόνου, καλωσορίζουμε το πρώτο βιβλίο της Μαρίνας Χρυσή που τιτλοφορείται «Ελπίδα». Η Μαρίνα Χρυσή διακρίνεται για την ευαισθησία και την λυρικότητα στη γραφή της.
Απόσπασμα από το βιβλίο:«Για σένα, λοιπόν, πώς μοιάζουν δυο άνθρωποι που αγαπιούνται;»«Εγώ, Ελπίδα, τον έρωτα τον λέω έρωτα. Και την αγάπη, αγάπη», της δήλωσε με βαρύ,
Κι εκεί που οι ζωές και οι στιγμές μας, που από τις μεγάλες ή τις μικρές σε διάρκεια διαδρομές από τις επαφές και της αλληλοσύμπραξης τα παραλειπόμενα αφήσαν πληγές, χαρακιές στο εντός μας τοπίο, μα όταν καταφέρνουν και ξεγλιστρούν τόσο γρήγορα, βιαστικά και πολλές φορές χωρίς να το καταλάβουμε στο τι ακριβώς έγινε, πώς τα γεγονότα έγιναν με και για αυτό τον ή με τον άλλο λόγο αλλά και στο πώς εξελιχτήκανε έτσι του χρόνου οι στροφές, οι σταγόνες και οι όποιες λεπτομέρειες τους σκάνε σαν
Πρόσφατα σχόλια