Κατηγορία: Ψίθυροι Αισθήσεων

Ένα άσχημο πάρκο. Αυτό ήταν. Ένα πάρα πολύ άσχημο πάρκο, σχεδόν παρατημένο από τον δήμο, ξεχασμένο από ανθρώπους, περιφρονημένο ακόμα και από τους σκύλους της γειτονιάς - αν είναι ποτέ αυτό δυνατόν. Ανάμεσα στα ξεραμένα χόρτα και τα από καιρό απότιστα λουλούδια ήταν, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μια μεγάλη ακόμα πιο άσχημη πέτρα. Θα έλεγε κανείς ότι είναι πραγματικά η πιο δύσμορφη πέτρα που έχει σχηματιστεί ποτέ στην φύση. Μεγάλη, στο μέγεθος μπάλας και κόκκινη με ρωγμές και ατελείς

Πόσο χρονών πρέπει να είναι κάποιος για να είναι ευτυχισμένος; Πώς πρέπει να είναι η εμφάνισή του, το σώμα του, τα μαλλιά του, το σπίτι του, η οικονομική του κατάσταση; Πώς είναι η μυρωδιά του και προπάντων πώς χαμογελάς όταν είσαι ευτυχισμένος; Μιας και η ευτυχία είναι μια από τις πιο δυσνόητες έννοιες στην ανθρώπινη ιστορία, ο προσδιορισμός της είναι δυσκολότερος αφού ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο και από θέλω σε θέλω. Δεν ξέρω τι είναι η ευτυχία, ξέρω όμως τι είναι η κανονικότητα. Η

Δεν ήμουν ποτέ ο τύπος του internet cafe, ούτε σαν παιδί ούτε και τώρα θεωρώ ότι είμαι. Από παιδί ήμουν του έξω, της μπάλας, του παιχνιδιού, πάντα στο τρέξιμο, πάντα στην κίνηση. Ήρθε μια μέρα η ζωή να μου αλλάξει όσα ήξερα και από έναν άνθρωπο με δουλειά, μια σχέση, μια ζωή, με έφερε άνεργο, άφραγκο ως το κόκκαλο και χωρίς κοπέλα πια. Δεν είχα τίποτα απολύτως να χάσω και τίποτα να κερδίσω και μόνο η σωματική και η ψυχική κούραση με έσπρωξε στην επιλογή του gaming. Σκέφτηκα είναι μια ωραία

Θάλασσα. Και ένα όνειρο που θα έβλεπα πριν από το πρωινό που θα ξυπνούσα μια για πάντα. Αυτός είναι ο σκοπός μου από μικρό παιδί. Ονειροπόλος μεν, ρεαλιστής δε, βρήκα το κλειδί του κελιού μου στις αισθήσεις, στις μυρωδιές που φέρνουν αναμνήσεις, στην αφή που γλίστρησε σαν τον ήλιο πίσω από την θάλασσα, το πρώτο δειλινό που άκουσα να παίζει σιγανά εκείνο το τραγούδι που χρόνια έψαχνα να θυμηθώ τα λόγια του. Για αυτά θα γράφω και αυτές τις ιστορίες θα σας λέω, για τις αισθήσεις που άλλοτε μας