Αν δεν μιλήσεις εσύ για τον εαυτόν σου ποιος περιμένεις να μιλήσει για σένα σε εποχές της απολεσθείσης μνήμηςΑνατρέχοντας στο παρελθόν της ζωής μου, ανατρέχω στο παρελθόν αυτής της πόλης, της πόλης μου. Η Αθήνα, η πόλη που γεννήθηκα και που -το πιθανότερο- θα πεθάνω.Στο ενδιάμεσο έζησα και όταν αναφέρω το ρήμα έζησα εννοώ κυρίως δυο σημαντικά στοιχεία της ύπαρξής μου. Σπουδές και δημιουργία. Και όλα όσα συνέβησαν ακόμη στη ζωή μου -θα αναφερθώ άλλη στιγμή- χωρίς να τα
Tι σημαίνει θυμάμαι; They say that: Memories are the key not to the past, but to the future 3ο και τελευταίο μέρος[«Βαγδάτη: Μνήμες και Σημειώσεις, μέρος 2ο»]
Έτσι κι εγώ, ένα βράδυ που έκανα το μπάνιο μου, πήρα τη γενναία απόφαση και δοκίμασα να εξαφανίσω τις τρίχες των ποδιών μου, τρίβοντας το δέρμα με την ελαφρόπετρα όσο πιο ελαφρά μπορούσα. Καταλάβαινα πως θα πονούσα αλλά δεν είχα προνοήσει το τι ακριβώς θα συνέβαινε. Έτριβα το δέρμα για να βγάλω τις
«η παιδική ηλικία, ένας μπούσουλας για τον δρόμο που θα πάρουμε στη ζωή»Ιράκ, Βαγδάτη. Καθολικό σχολείο θηλέων (1960)Οι τάξεις του σχολείου ήταν γύρω -γύρω από ένα εσωτερικό άνοιγμα του κτηρίου στον τρίτο όροφο. Το εσωτερικό αυτό άνοιγμα χωρίζονταν σε δυο μέρη. Οι τάξεις μας επικοινωνούσαν ακουστικά με τις τάξεις του αραβικού σχολείου. Τα πρώτα ακούσματα της γλώσσας αυτής. Και οπτικά, όταν αφήνανε τα παράθυρα να ανοίγουν. Η αδελφή Ελισάβετ, η διευθύντρια του
Χίλιες και μια νύχτα ή Sandstorm Over Baghdad:Τα παραμύθια της Χαλιμάς δεν είναι ακριβώς όπως παρουσιάστηκαν. Τι σημασία όμως έχει αυτό; Καμία. Αυτό που μένει σαν καταστάλαγμα είναι κάποιες εικόνες, κάποια νοήματα, λέξεις, ίσως μια συμβουλή. Μ. Π. ΒΑΓΔΑΤΗ: ΜΝΗΜΕΣ – ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ Πόσο θα ήθελα να θυμάμαι κάθε στιγμή από αυτό το ταξίδι, αυτήν την παραμονή σε αυτόν το τόπο. Βαγδάτη, Βασόρα. Διάρκεια παραμονής περίπου 4 χρόνια όλο το ταξίδι
Τι στιλέτα δεν είδε το στήθος μου, τι λόγια, τι απειλές, και τι ειδεχθή εγκλήματα, για την παράδοση της αγνότητάς μου στις άδικες ορέξεις τους, δείτε τα μαλλιά μου δείτε τα χτυπήματα εδώ το αίμα και τα σημάδια είστε ευγενείς άνδρες εσείς γονείς και οι συγγενείς, πρόβατα είστε καλά τα λέει από το όνομα του χωριού προβατοπηγή αυτός είστε Fuenteovejuna [1&2]Αναζητώντας τις επιρροές μου Ο Άγγελος Σιδεράτος υπήρξε δάσκαλός μου στην σχολή θεάτρου
Και η Κοκκινοσκουφίτσα τρώει τον λύκο [1] ή η Αλεπού που μεταμορφώνεται σε μία παράξενη φίλη
Οι φωτογραφίες είναι μαρτυρίες. Και η αλήθεια έχει να κερδίσει πολλά από τη φωτογραφία και την τεχνολογία εν γένει. Πριν τη φωτογραφία όλες οι μαρτυρίες σε γραφές ή ζωγραφική είναι πολύτιμες αλλά ανήκαν και προερχόντουσαν από τους ειδικούς, τους ιερείς, του λίγους που κατείχαν τη γνώση. Σήμερα -και μετά την εφεύρεση της φωτογραφίας- ο καθένας μπορεί να γίνει
Σκέψεις του ενδιάμεσου χωροχρόνου 2012 – 2022
Καθώς ετοίμαζα το Β’ μέρος του αφιερώματος- μνημόσυνο στη σχέση μου με το δάσκαλό μου -και αργότερα συνεργάτη μου- Άγγελο Σιδεράτο, επιτακτικές σκέψεις μου επέβαλαν να απευθυνθώ στον εαυτόν μου και στους αναγνώστες των ημερολογίων, με ένα άλλο εξομολογητικό κείμενο. Μια δεκαετία παρένθεσης. Μια δεκαετία ανατροπών και θλίψης. Τα νέα κατοχικά χρόνια ονομάζω αυτήν την δεκαετία. Συμπίπτει με την κρίση -με Κ κεφαλαίο- στην
Στον τομέα του θεάτρου ίδρυσε το "Θέατρο του παιδιού", όπου σκηνοθέτησε 5 θεατρικά έργα σε κεντρικά θέατρα των Αθηνών (Μίνωα, Βρετάνια) στο διάστημα 1975-1983.
Το έμαθα Ιανουάριο του 2023. Τυχαία τον σκέφτηκα και τον αναζήτησα. Είχα σκοπό να τον βρω, να βρεθούμε μετά από χρόνια, να μιλήσουμε. Σαν να είχα ανάγκη μια συζήτηση μαζί του κάτω από το όλο συγκατάβαση και συγχρόνως γεμάτο σπίθα δημιουργίας και αμφισβήτησης βλέμμα του. Απεβίωσε ο σπουδαίος
Πρόσφατα σχόλια