Το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα στην Ελλάδα του ‘80 και του ‘90 (για το τώρα δεν χρειάζεται να σχολιάσω )και επίσης το να είσαι όχι μόνο γυναίκα αλλά και καλλιτέχνης και όχι απλά καλλιτέχνης αλλά να θέλεις να κάνεις και έρευνα και να θέσεις τα δικά σου αποτυπώματα στην τέχνη σου, είναι ένα σχεδόν ακατόρθωτο επίτευγμα. Συμπληρώνω, χωρίς μια στήριξη από κόμματα, από οικογένεια με εύρος ευμάρειας και χωρίς κανενός είδους παραχωρήσεις στην ιδιωτική σου ζωή. Δε κάνω το καλό παιδί. Έχω
Μεταξύ Μίλαν Κούντερα και ἐμοῦ της γράφουσας καθώς πενθούσα τη ζήση την τραχιά. [1] «Ο βαθμός της βραδύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της μνήμης·
ο βαθμός της ταχύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της λήθης» Μίλαν Κούντερα
Οι άνδρες της ζωής μου υπήρξαν ή φίλοι μου ή συνεργάτες ή σύζυγοι, όσοι πραγματικά μου έδωσαν σημαντικά στοιχεία ζωής και ανταπόδωσα. Χωρίς να έχω απόλυτα συνείδηση αυτής της
Έχω αλλάξει πολλά σπίτια στη ζωή μου. Αρχικά με τους γονείς μου και πραγματικά δεν ξέρω για πιο λόγο αλλάζαμε σπίτια τόσο συχνά. Μπορώ να υποθέσω μόνο πως ίσως να είχε σχέση με τη δουλειά του πατέρα μου. Περιπέτεια μεγάλη, δύσκολη αλλά και πολύ χρήσιμη. Εκτός από σπίτια αλλάζαμε και τόπους είτε μέσα στην Ελλάδα είτε εκτός Ελλάδας. Όταν άρχισα το σχολείο, θυμάμαι τις αλλαγές σε σχολεία και δασκάλους. Ένας λόγος που δεν είχα φίλους στην παιδική μου ηλικία ήταν αυτός. Όλα τα
Τις Κυριακές σπάω τη μονοτονία του πρωινού και πηγαίνω στα γιουσουρούμ. Κάθομαι με τις ώρες και χαζεύω όλα αυτά τα αντικείμενα που προέρχονται από ανθρώπους και θα καταλήξουν πάλι σε ανθρώπους.
Κούπες, μικροφλυτζανάκια, χρωματιστά μπουκαλάκια, σταχτοδοχεία, κουμπιά, βεντάλιες, καπέλα, γυαλιά, πολυθρόνες, πιατέλες, κορνίζες, φτερά, πίπες, τσαγιέρες, παλιές φωτογραφίες, παλιά βιβλία, παλιοί δίσκοι, παπούτσια, ψάθινες καρέκλες, μικρά αγαλματίδια, υφάσματα,
Μια νέα εμπειρία προέκυψε τελευταία, που έχει σχέση με τις συγκρίσεις. Όλα προέκυψαν από τις συγκρίσεις. Τούτο και Εκείνο. Εκείνο και το Άλλο. Έτσι μαθαίνουν τα παιδιά, έτσι και οι μεγάλοι, έτσι και οι ηλικιωμένοι - αν έχουν την τύχη να είναι υγιείς σε προχωρημένη ηλικία. Αυτή η νέα εμπειρία είναι η σύγκριση μέσα στον χρόνο. Τότε και τώρα. Έτσι ξεφύτρωσαν ολόκληρες ενότητες χρονικές. Πάντα συγκρίνουμε, ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιούμε. Όμως η συναισθηματική σύγκριση, μαζί με
Δεν θρηνώ όσους φεύγουν τους κοιτώ σαν κάτι ανεξήγητο
και όταν τα μάγουλα νοτίζω η υγρασία μιας ακαθόριστης λύπης
ξέρω πως κλαίω για την ζωή την ίδια που δεν μας χαρίζει την αιωνιότητα
[Μαρία Πανούτσου Ποιητική συλλογή Μαρτυρίες]
01/07/23 Σάββατο
Οι κηδείες - τι καταπληκτική παράδοση που έρχεται από τα πανάρχαια χρόνια! Πόσο σημαντική και ουσιαστική είναι για την συνειδητοποίηση της ζωής
Adiós Nonino H εποχή μου ή εποχή μας είναι άραγε το τώρα, είναι το αόριστο πριν, είναι όταν ήμασταν πολύ δραστήριοι, είναι όταν ήμασταν νέοι και ωραίοι, πότε είναι η εποχή μας; Τον γνώρισα όταν ήταν Υπουργός Πολιτισμού. Την περίοδο που ταξίδευα στα Βαλκάνια δείχνοντας την θεατρική μου Αντιγόνη και ήταν η σειρά της Γεωργίας. Στο Φεστιβάλ της Τιφλίδας, λοιπόν. Του ζήτησα μια συνάντηση για να αιτηθώ την οικονομική στήριξη για το ταξίδι και συμμετοχή στο Θεατρικό Φεστιβάλ
Για την Μυρσίνη Ζορμπά (1949-2023) Την Μυρσίνη τη γνώρισα όταν ακόμη ήταν στην Ευρώπη, Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (2000–2004), αλλά και την εποχή που ήταν υπεύθυνη στις εκδόσεις Οδυσσέας. Είχαμε γνωριστεί λόγω της δουλειάς μου στο θέατρο και της Μυρσίνης με τον πολιτισμό. Έτσι βρέθηκα χωρίς πολύ προσπάθεια στο σπίτι της στα Εξάρχεια, μια μονοκατοικία ονειρική, απλή με το ήθος -ναι και τα σπίτια διαθέτουν ήθος-, την αισθητική και την ατμόσφαιρα της παλαιάς Αθήνας. Ήταν πιο
Πρόσφατα σχόλια