Κατηγορία: Έβδομη & άλλες τέχνες

«Είναι πολύ δύσκολο να έχεις μπροστά από την κάμερά σου έναν φωτογράφο», ακούγεται η φωνή του Βιμ Βέντερς να λέει στα πρώτα λεπτά του «The Salt of the Earth», του ντοκιμαντέρ του, για το διάσημο Βραζιλιάνο καλλιτέχνη Σεμπαστιάο Σαλγκάντο. «Ένας φωτογράφος αδυνατεί να αφεθεί, να σταθεί απλά ως στοιχείο του δικού σου πλάνου. Συνεχώς αντιδράει στη δράση. Σηκώνει το όπλο του, την κάμερα της επιλογής του, και ξαφνικά, εσύ βρίσκεσαι αντικείμενο του δικού του κάδρου...». Έτσι μας πρωτοσυστήνει ο

Κι αυτή την Πέμπτη μια ταινία ελληνική. Συγκεκριμένα η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους της Τόνιας Μαρκετάκη. Είναι ο "Ιωάννης ο Βίαιος", ταινία του 1973. Μια τοιχογραφία της εποχής. Για την ακρίβεια της εποχής του '60, τότε που έλαβε χώρα το συγκεκριμένο γεγονός. Δεν την έχω δει στην μεγάλη οθόνη. Τις μεταγενέστερες ταινίες της Μαρκετάκη τις είχα δει. Όσες πρόλαβε να γυρίσει μιας και έφυγε πολύ νωρίς χτυπημένη από τον καρκίνο. Ωστόσο είδα τον Ιωάννη παλιά στο κανάλι της Βουλής. Πριν γράψω γι’

Μόλις προχτες συμπληρώθηκαν πέντε χρόνια από το θάνατο του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Τον θεωρώ τον μεγαλύτερο έλληνα σκηνοθέτη. Ταυτόχρονα βρίσκεται σε πολύ υψηλή θέση στην παγκόσμια κατάταξη των σκηνοθετών. Έτσι η ταινία του "Ο Θίασος" αποτελεί το θέμα αυτής της σελίδας, για αυτή την Πέμπτη. Ανέτρεξα και συνέλλεξα υλικό από διάφορες πηγές. Ήθελα η ανάλυση να είναι η καλύτερη δυνατή. Στη συγκεκριμένη ταινία οφείλω την πολιτική μου αφύπνιση, μιας και την είδα όταν πρωτοπαίχτηκε μετά από

Χτες βράδυ είδα τρεις ταινίες που όλες θα μπορούσαν να είναι ταινία της Πέμπτης, σ' αυτή τη σελίδα. Επέλεξα τελικά την παλιότερη και συλλεκτικότερη. Και όχι μόνο. Είναι μεταφορά λογοτεχνικού κειμένου που γράφτηκε το 1954, αλλά ακόμα διαβάζεται, μιας και το θέμα που θίγει δεν γνωρίζει εποχές. Επίσης ο μεγάλος Πίτερ Μπρούκ, κατ’ εξοχήν θεατρικός σκηνοθέτης που δημιούργησε σχολή, μετέφερε αυτό το απόλυτα σκληρό μυθιστόρημα, στη μεγάλη οθόνη το 1963. Μετρημένες οι ταινίες που σκηνοθέτησε ο Πίτερ

Επέλεξα γι’ αυτή την Πέμπτη να κάνω μια πρόταση προς όλους από το να γράψω για μια συγκεκριμένη ταινία. Η εκπομπή «Κείμενα» της documenta 14 τρέχει αυτόν τον καιρό στην ΕΡΤ2. Μετρά ήδη κάποιες εκπομπές αλλά έπονται πολλές ακόμα.Εκτός από το "Θάνατος του Λουδοβίκου ΙΔ", που είδα στις 9 του μηνός, παρακολούθησα την προηγούμενη Δευτέρα συνέντευξη του Bernard Maris που υπήρξε θύμα της τρομοκρατικής επίθεσης στο Charlie Herbo στις 7 Ιανουαρίου 2015.Η συνέντευξη, με ντοκιμαντεριστική μορφή,

Καλωσορίζω το 2017 με μια ελληνική ταινία που έχει γράψει βαθιά μέσα μου.Εύχομαι σε όλους Καλή Χρονιά και με πολλές καλές ταινίες!  2014 / «Xenia» του Πάνου Χ. ΚούτραΜε την καλύτερη και πιο ώριμη σκηνοθετικά ταινία της καριέρας του, ο Πάνος Χ. Κούτρας δεν περιορίζεται σε ένα καταγγελτικό, πολιτικό σινεμά, αλλά καταθέτει ένα τρυφερό, ουμανιστικό μανιφέστο. Προσφέροντας φιλοxenia, την ιστορική στιγμή που τη χρειαζόμαστε όσο ποτέ.«Είναι κανείς εδώ; Είναι κανείς εδώ;» Η

Είναι γεγονός πως οι ταινίες που επιλέγω, σαν θεατής, δεν είναι πολύ εύπεπτες. Ή μπορεί να είναι μερικές φορές, αλλά θέλω κι αυτές "κάτι" να έχουν. Διαβρωτικό χιούμορ, για παράδειγμα. Λόγω των γιορτινών ημερών έψαξα να γράψω για μια ταινία, που να μη σε ρίχνει στα τάρταρα. Να έχει σημειολογία πάντα, αλλά να βγάζει και λίγο γέλιο και να κυλά λίγο πιο ευχάριστα. Επέλεξα λοιπόν μια ταινία του 2014, που την πρωτοείδα στον Δημοτικό Κινηματογράφο Τρικάλων πριν δυο χρόνια. Ο τίτλος της, "Ιστορίες

[caption id="attachment_1875" align="alignleft" width="199"] Krzysztof_Kieślowski_Portrait_1994[/caption] Η σημερινή  ταινία δεν είναι μία. Είναι δέκα! Εμμονικά έψαχνα τον "Δεκάλογο" του Κριστόφ Κισλόφκσι. Είχα δει μόνο τις δύο από τις ωριαίες περίπου τηλεταινίες, που είχαν βγει στην μεγάλη οθόνη. Θεωρώ το Δεκάλογο έργο ζωής του Κισλόφσκι, αν και ακολούθησαν και άλλα αριστουργήματά του. Η εποχή που τις γύρισε για την Πολωνική τηλεόραση ήταν εποχή Γιαρουζέλσκι, με ότι αυτό συνεπάγονταν για