Κατηγορία: Στήλες

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες/Μικρό βιογραφικό Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (6 Μαρτίου 1927 – 17 Απριλίου 2014) ήταν σπουδαίος Κολομβιανός συγγραφέας, βραβευμένος με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος τού λογοτεχνικού ρεύματος τού μαγικού ρεαλισμού και ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όχι μόνο τής ισπανόφωνης αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Έγινε διάσημος με το μυθιστόρημά του Εκατό χρόνια μοναξιά (1967), ενώ επίσης σημαντικά θεωρούνται τα έργα του Το φθινόπωρο

Μην τα βάζετε με τα λάθη σας. Δεν φταίνε αυτά.  Και πάλι αν σας δινόταν η ευκαιρία, τα ίδια λάθη θα κάνατε/κάναμε. Η σοφία είναι μια λέξη  που την καταλαβαίνουν  καλύτερα τα παιδιά,  γιατί απλά την έχουν. Αντίθετα από μας που την  επανακτούμε στην ωριμότητα και  δυστυχώς όχι όλοι οι άνθρωποι. Η φύση  έχει μια διάρκεια που σε σχέση με την δική μας την ανθρώπινη είναι  ένας μυθικός -  ένας αστρονομικός αριθμός. Έτσι  περνάνε οι αιώνες και  νομίζουμε ότι τίποτα δεν θα αλλάξει. Ο έρωτας  έχει

Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!ΔΙΑΒΑΖΕ. Είναι ο μόνος τρόπος να ταξιδεύεις παντού, μαγικά, χωρίς εισιτήρια και ταλαιπωρίες, να μαθαίνεις αλλά και να συνδημιουργείς με τον συγγραφέα. Αυτό ας ξέρουν τα παιδιά μας που ακυρώνουν ένα τέτοιο ωφέλιμο ταξίδι, αποσβολωμένοι σε τηλεοράσεις και ηλεκτρονικά. Οι Ελλήνων Παίδες, δεν μαθαίνουν σε καναπέδες… Αλλά πριν αναγνωστεί το ποίημα μου ‘ΔΙΑΒΑΖΕ’, που μίλησε πριν πολλά χρόνια (ίσως να προφήτευσε),

«Ευλογώ κάθε στιγμή της ζωής που σαν ένα ποταμάκι μεταμορφώνεται σε ένα χείμαρρο για να καταλήξει σε ένα ρυάκι που απαλά χάνεται σε κάποια  ακροθαλάσσια παραλία» Μαρία Πανούτσου, Από  τη συλλογή «Τα πρωινά»Αφορισμοί  Α Θέλω να πενθώ  όταν το χρειάζομαι και να γιορτάζω χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Να θυμάμαι όποτε το νήμα  της μνήμης με καλεί, να ελευθερώσω  ό,τι έχει μαζευτεί   στις αποθήκες  του συνειδητού και του υποσυνείδητου. Να ορίζω κάθε στιγμή  της καθημερινότητας και να έχω

Τσάρλς Μπουκόφσκι/Μικρό βιογραφικό Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1920 στο Άντερναχ της Γερμανίας. Σε ηλικία δύο ετών μετακομίζει με την οικογένειά του στο Λος Άντζελες. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός, σκληρός και βάναυσος. Τον δέρνει, του μιλάει άσχημα και άλλες φορές μαζί με τη μητέρα του αδιαφορεί παντελώς για αυτόν.Σπουδάζει δημοσιογραφία και λογοτεχνία αν και κρυφή του επιδίωξη είναι να γίνει συγγραφέας. Τα πρώτα του γραπτά τα βρίσκει η μητέρα του και τα καταστρέφει. Κατά τη διάρκεια του

Ο παππούς  ο Γιάννης και πώς κτίζεται η μυθολογία της οικογένειας. Τον Παππού τον Γιάννη  τον θυμάμαι  στο κρεβάτι άρρωστο. Θα κάνω κάποια στιγμή το πορτραίτο του θέτοντας τα δικά μου ερωτήματα στο πρόσωπό του. Από  τις λίγες φωτογραφίες που σώθηκαν  στο πατρικό σπίτι της μητέρας  μου -μετά τις καταστροφές στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στην Κεφαλονιά και αργότερα από τους σεισμούς- αλλά και από τις διηγήσεις της γιαγιάς Μαρίας  και από κάποια γεγονότα, έπλαθα τον δικό μου παππού  που δεν έμελε

"Τις Κυριακές σπάω την μονοτονία του πρωινού και πηγαίνω στα γιουσουρούμ. Κάθομαι με τις ώρες και χαζεύω όλα αυτά τα αντικείμενα που προέρχονται από ανθρώπους και θα καταλήξουν πάλι σε ανθρώπους. Κούπες, μικροφλυτζανάκια, χρωματιστά μπουκαλάκια, σταχτοδοχεία, κουμπιά, βεντάλιες, καπέλα, γυαλιά, πολυθρόνες, πιατέλες, κορνίζες, φτερά, πίπες, τσαγιέρες, παλιές φωτογραφίες,  παλιά βιβλία, παλιοί δίσκοι, παπούτσια, ψάθινες καρέκλες, μικρά αγαλματίδια, υφάσματα, κλειδιά." [1]

Η

Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!ΑΝΑΔΡΟΜΗ, της Κλεοπάτρας Μακρίδου Robinet 3 Σεπτεμβρίου 2015 η εφημερίδα Φιλελεύθερος δημοσίευσε λογοτεχνική κριτική τής ποιητικής μου συλλογής «Ρε Αλέξης –Ο Ηγέτης μιας καταδικασμένης επανάστασης». Μεγάλη μου τιμή́ από τον ομότιμο καθηγητή Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο Θεοδόση Πυλαρινό!





Η Κλεοπάτρα