Κατηγορία: Στήλες

Το κείμενο είναι αφιερωμένο στις γυναίκες που έχουν πέσει, θα πέσουν ή βρίσκονται ακόμα στην κατάσταση του θύματος της ανδρικής σωματικής βίας.   Καλοκαίρι, ένα νησί και ένα δροσερό απόγευμα. Ίσως το πιο όμορφο τοπίο και μέρος για να παρευρίσκεται κανείς σε ένα γάμο. Σε ένα γάμο στον οποίο είχα την τιμή να βρίσκομαι και εγώ ανάμεσα σε άγνωστους γνωστούς, αφού εκδηλώσεις σαν αυτές παρέχουν πάντα μια περίεργη οικειότητα και φέρνουν ανθρώπους που δεν έχεις ξαναδεί ποτέ στη ζωή σου κοντά. Και πως

“We don't actually fear death, we fear that no one will notice our absence, that we will disappear without a trace.”  T.S. ELIOTΜε μια λέξη. Κοιμήθηκε. Άφησε όλα του τα υπάρχοντα ανέγγιχτα.  Δεν έκλεισε τα μάτια παρά για να ταξιδεύσει στο παρελθόν, για να μιλήσει τη γλώσσα του, όπως την άκουγε  από τον πατέρα του. Τότε μόνο  ησύχασε την καρδιά του. Η επιστροφή ήταν σαν το βαθυκόκκινο σπόρο του ροδιού,  που σου αφήνει  μια πικρίλα στο στόμα. Πρώτα το υγρό,   πιότερο γλυκό   και

Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής! Η στήλη μας παρουσιάζει για το μήνα Αύγουστο την αξιόλογη ποιήτρια Βασίλκα Χατζήπαπα, η οποία είναι χρόνια εγκατεστημένη στην Κύπρο και υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Λογοτεχνών. Επίσης, όπως αναφέρεται στο βιογραφικό της, είναι σύζυγος του πρώην Προέδρου της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, Χρίστου Χατζήπαπα. Ακολούθως παρουσιάζεται μία επιλογή ποιημάτων από την ποιητική της συλλογή «Η μοναδική λέξη»

Πέταξε το μέσα και ευχήσου. Ένα νόμισμα είναι αρκετό και αν δεν έχεις πέταξε ένα βότσαλο. Αυτό είναι το τίμημα  για την ευχή σου, την επιθυμία σου, τον κρυφό σου πόθο. Ένα έθιμο πλέον κοινώς αποδεκτό σε ολόκληρη σχεδόν τη γη, σε κάθε θρησκεία, σε κάθε πολιτισμό. Μία μικρή συνήθεια που αμέσως μας ταξιδεύει σε όμορφες στιγμές ρομαντισμού, έρωτα και ίσως μιας παιδικής αθωότητας που φέρνουμε και πάλι πίσω με μια τόσο απλή μας κίνηση. Ένα μικρό θαύμα. Ποιος πιστεύει όμως ακόμα στα θαύματα; Ποιος θα

Τόμος  β΄ Άρχισα  να διαβάζω ξανά  την ιστορία  της Ελλάδας. Ξεκίνησα από την σύγχρονη, παράλληλα  με την αρχαία και την βυζαντινή. Αυτή η εναλλαγή με ξεκουράζει. Την διαβάζω σαν να είμαι μια ξένη και  δεν είναι ο τόπος μου - τουλάχιστον  αυτό  προσπαθώ. Κρατώ σημειώσεις και κάνω πολλές  παρασπονδίες, καθώς πετάγομαι  σε ιστορικά  μυθιστορήματα. Επιδιώκω μια καθαρή ματιά. Τα γεγονότα είναι  γεγονότα. Ψάχνω όμως  πέρα από τα γεγονότα. Οι μαρτυρίες  έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, με έλκουν γιατί

Αλμπέρ Καμύ/Μικρό βιογραφικό Γεννήθηκε το 1913 στην Αλγερία. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Αλγερίου και είχε αναπτύξει ενεργό δράση στα πολιτικά πράγματα της χώρας του. Το πρώτο του βιβλίο «Απ’ την καλή και την ανάποδη» δημοσιεύτηκε το 1937. Ένα χρόνο αργότερα αποφάσισε να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία και το 1942 πήγε στη Γαλλία και έγινε διευθυντής της εφημερίδας Μάχη. «Ο ξένος» και «Ο μύθος του Σίσυφου» ήταν τα δύο μυθιστορήματα που τον έκαναν ευρύτερα γνωστό. Πέντε χρόνια αργότερα

Εν αρχή ην το μυστικό.

Ξεριζωμός Της Γλώσσας Μέχρι να ειπωθεί η αλήθεια Ποια Αλήθεια; Κανείς δεν την ξέρει. Καμώνεστε πως  την ξέρετε. Κοιτάξτε  τα πουλιά Πως Πεθαίνουν… Με Χωρίς Απορία.

Ψάχνω  τις ρίζες μου από ονόματα αναφορές συνδυασμούς

ποια είμαι, τι τρέχει στις φλέβες μου αίμα ή νερό άσπρο, κόκκινο, μπλε

καθώς κοιτάζω τα  χέρια μου το υγρό μοιάζει με μπλε

το δέρμα μου διάφανο μ’ αφήνει να δω την

Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!   Ακολούθως θα διαβάσετε μία κριτική της Ζωής Δικταίου για το έργο της Βούλας Αντωνίου, καθώς και τέσσερα ανέκδοτα ποιήματα της ποιήτριας, σε πρώτη δημοσίευση. Επίσης, παρουσιάζονται σε πρώτη δημοσίευση τα ποιήματά της «Μοναξιά» και «Έλα», από την υπό έκδοση ποιητική της συλλογή «Παυσίλυπον το νηπενθές». Μία κριτική της Ζωής Δικταίου για το έργο της Βούλας ΑντωνίουΗ Βούλα Αντωνίου είναι μια