Κατηγορία: Στήλες

Αγλαΐας και Ειρήνης 17, Μοναστηράκι. Έλεγα τη διεύθυνση στο τηλέφωνο και συμπλήρωνα «Στις  εκδόσεις   Γαβριηλίδης». Και  έκλεινα τα  ραντεβού μου. Την  περίοδο 2013 με 2017 ο χώρος  των εκδόσεων Γαβριηλίδη  ήταν το  στέκι μου, τα πρωινά και τα μεσημέρια ή νωρίς το απόγευμα. Εκείνο τον καιρό  δίδασκα στο  εργαστήρι  που δούλευα  στην πλατεία  Ψυρρή, και συνδύαζα τις επαφές μου  και  τα μαθήματα. Η  πλατεία Ψυχρή  ήταν δυο  δρασκελιές  για μένα, τότε, από τον χώρο του Γαβριηλίδη. Μου άρεσε ο

Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!

Για το μήνα Ιούνιο, η στήλη μας παρουσιάζει τη νεαρή ταλαντούχα ποιήτρια Αλεξία Βίκτωρος, η οποία διακρίνεται για την τόλμη και το βάθος των στίχων της. Η Σύλβια και οι βγαλμένες τιράντες  «Κλέφτρα! –πώς σύρθηκες μέσα του πώς σύρθηκες μονάχη μέσα στο θάνατο που επιζητούσα τόσο έντονα, για τόσο καιρό [...]» Anne Sexton, «Ο θάνατος της Σύλβια» (Μετάφραση: Δήμητρα Σταυρίδου)
<br

Τη δεκαετία  του ‘60 -τέλη-  είχαμε  γυρίσει στην Ελλάδα αλλά ο πατέρας μου συνέχιζε να ταξιδεύει και μάλιστα θα έλεγα ότι από τότε και μετά ταξίδευσε το πιο πολύ, μέχρι που έφυγαν για την Νότια Αφρική με τη μητέρα μου και τον μικρό αδελφό το ‘70. Στα χρόνια αυτά  ζούσαμε με τη γιαγιά μου όλοι μαζί και ο θείος  Μάκης -ο μικρός αδελφός της μητέρας μου-  μαζί μας, σε ένα μεγάλο διαμέρισμα στην Φωκίωνος Νέγρη [1]. Κυψελιώτισσα από τα μικρά μου.Ο Θείος  Μάκης  ήταν ο άνδρας του σπιτιού -αφού

Φερνάντο Αραμπούρου/Μικρό βιογραφικόΟ Φερνάντο Αραµπούρου γεννήθηκε στο Σαν Σεµπαστιάν το 1959. Σπούδασε ισπανική φιλολογία στο Πανεπιστήµιο της Θαραγόθα και από το 1985 ζει στη Γερµανία. Υπήρξε µέλος του Grupo CLOC de Arte y Desarte. Είναι ένας από τους σηµαντικότερους Ισπανούς πεζογράφους. Έχει τιµηθεί, µεταξύ άλλων, µε το Βραβείο Biblioteca Breve 2014 για το Avidas Pretensiones, καθώς και µε το Βραβείο της Βασιλικής Ισπανικής Ακαδηµίας, το Βραβείο Mario Vargas Llosa και το Βραβείο Dulce

α. Σκέψεις 2021

Σκεφτόμουν  τους εγκλεισμένους και ό,τι μπορεί  να σημαίνει αυτό και  ό,τι μπορεί να έπεται των εγκλεισμών. Θυμήθηκα την Λέρο. Θυμήθηκα την ζωή του Νικόλαου Δραγούμη. Δεν χρειάζεται να θυμηθώ όλους τους άδικα  φυλακισμένους του κόσμου τούτου. Όμως  ο εγκλεισμός έχει πολλές αποχρώσεις και κάθε φορά  είναι  μοναδικός.



β. Δύο φωνές - Δύο  πολιτισμοί

Σημαντική περίοδος της επαγγελματικής μου  ζωής  είναι το διάστημα 

Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!Για το μήνα Μάιο η στήλη παρουσιάζει τη Θέμιδα Κωνσταντίνου, μια ανερχόμενη ποιήτρια που διακρίνεται τόσο για την ευαισθησία όσο και για το βάθος των πνευματικών της αναζητήσεων.

Η πραγματική επιτυχία Είναι αθόρυβη, κρύβεται στους δευτερολεπτοδείκτες. Άμα κοιτάξεις τέτοια μάτια την νιώθεις. Αυτοί που λέτε, είχαν την ευκαιρία να πάρουν άλλο δρόμο, όμως τα πόδια τους θέλουν εκείνον που πονάει

Επειδή  ο άνθρωπος και  συγκεκριμένα η γυναίκα (μιλάω με την προσωπική μου εμπειρία)  δεν είναι απολωλός πρόβατον,  όσο και αν το ένστικτο  κυριαρχεί σε μεγάλο  μέρος του βίου της -του βίου των ανθρώπων-  και  το ένστικτο να καθορίζει και τις σκέψεις και τις πράξεις  της/των,  είναι σημαντικό ότι στις επιλογές  μας έχουμε  και  τον αντίποδα,   και δεν μιλώ για τη λογική αλλά για την καρδιά και η καρδιά έχει δικούς της κανόνες  και αρχές,  που αντιβαίνουν του  ένστικτου. Όσες πράξεις   είναι 

Έλενα Χουσνή/Μικρό βιογραφικό Η Έλενα Χουσνή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πέλλα. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες Έθνος και Έθνος της Κυριακής, ως υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, ως επικεφαλής του Γραφείου Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης Europe Direct Βορείου Αιγαίου. Επίσης εργάστηκε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση Σάμου και σήμερα είναι Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης Δήμου Σάμου. Το 2012 το μυθιστόρημά της "Άλικο σαν το... αίμα" έλαβε το Α΄ Βραβείο στον