Κατηγορία: Σκέψεις & Γραφές

Υπέροχο τοπίο, πεντακάθαρα πάρκα με κερασιές και τεχνητές λιμνούλες, χόρταιναν το μάτι του. Πόσο διαφορετικά του φαίνονταν όλα μακριά από την πατρίδα του! Πόσο διαφορετικός λαός, κλειστός, συγκρατημένος συναισθηματικά, καθόλου ομιλητικός, που περιορίζεται στα απολύτως τυπικά και απαραίτητα. Μπορεί να έκανε λάθος, αλλά όλα αυτά του ταίριαζαν. Ένιωθε οικεία, ο Μάρκος. Δεν ήταν καθόλου εξωστρεφής, δεν έπιανε εύκολα φιλίες, ούτε άνοιγε συζητήσεις. Μόνο παρατηρούσε τα πάντα γύρω του και

Περπατούσε χαρούμενη, με βήμα ανάλαφρο, σαν πεταλούδα, στην ανοιξιάτικη πόλη της, στο Κιότο. Ο ουρανός καταγάλανος, σε καλούσε να πετάξεις σαν πουλί αποδημητικό, που ψάχνει από σκεπή σε σκεπή, να βρει τη φωλιά, που έχτισε την περασμένη άνοιξη. Ο ήλιος χρυσαφένιος, έστελνε το χάδι του το απαλό, στις ανθισμένες αμυγδαλιές, στις ντάλιες και τις αζαλέες, που με τα πολύχρωμα κεφαλάκια τους χαιρετούσαν τους βιαστικούς περαστικούς του δρόμου. Εκείνη χωρίς  κανένα ενδοιασμό,  κάθισε στο πρώτο παγκάκι,

Τον φάκελο τον είδε μετά που σήκωσε το τραπέζι και πάστρεψε την κουζίνα!  Ο γιος της είχε ήδη φύγει για κάποια επαγγελματική συνάντηση.  Αυτός πρέπει να της είχε αφήσει τον φάκελο.  Το όνομά της γραμμένο με το γραφικό του χαρακτήρα.  Η περιέργεια, η έκπληξη, η ανυπομονησία αναμείχθηκαν με το αίμα και κύλησαν στις φλέβες της, όπως άνοιγε τον φάκελο.  Κι όταν έβγαλε από μέσα το αεροπορικό εισιτήριο, τα μάτια της λάμψανε στη συγκίνηση που έγινε έκφραση απίστευτου!  Θα την έπαιρνε μαζί του, στο

Ο ήλιος είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του πίσω από τα ψηλά κτίρια της Ναγκόγια. Ο Μινόρου κοίταξε το πρόσωπό του στον καθρέπτη. Δεν του άρεσε καθόλου αυτό που έβλεπε και έκανε μια γκριμάτσα. Έσκυψε πάλι και συνέχισε με μανία να ξεπλένει τα χέρια του. Το νερό ήταν καυτό αλλά δεν τον ένοιαζε… «Πού να πάρει…» ψιθύρισε. Έβαλε κι άλλο σαπούνι στα χέρια του και συνέχισε… Η Ναγκόγια είναι μια μεγάλη πόλη. Ίσως και η τέταρτη μεγαλύτερη στην Ιαπωνία. Μια πόλη  με  περισσότερους από δύο  εκατομμύρια

Η Τατσούκο έλεγε ότι η μέλλουσα πεθερά της ή τουλάχιστον αυτή που πίστευε ότι μπορούσε να γίνει, ήταν αργόστροφη. Εγώ πάλι πίστευα ακριβώς το αντίθετο· για πολύ έξυπνη την έκανα, έτσι όπως αντιδρούσε απέναντί μου κάθε φορά που προσπαθούσα να αποφύγω κάποιες δουλειές του σπιτιού που με έβαζε να επαναλαμβάνω με μια επιμονή που καταντούσε σαδιστική. Η υποχρέωση εκπλήρωσης ενός δανεισμού από τη μεριά του πατέρα μου, με είχε εξαναγκάσει να πέσω στη δούλεψή τηςˑ και για τόσο χρόνο όσο ο δανειστής θα

Ο Άγγελος βγήκε από τον εκθεσιακό χώρο του ξενοδοχείου Four Season του Τόκιο  και κατευθύνθηκε προς το σιδηροδρομικό σταθμό. Στο πρόσωπο του διαγραφόταν η ικανοποίηση. Τα εγκαίνια της ομαδικής έκθεσης  που είχε οργανώσει  η W.A.F. είχαν μεγάλη επιτυχία. Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες ήταν διεθνούς αναγνώρισης και η παρουσία του Ιάπωνα υπουργού πολιτισμού και της υψηλής κοινωνίας του Τόκιο είχαν δώσει μεγαλύτερη αίγλη στην εκδήλωση. Πάνω από όλα όμως ήταν  ενθουσιασμένος γιατί  η έκθεση αυτή του

-Ωωω! Eίσαι πράγματι εσύ! Η έκφραση του μικρού κοριτσιού ήταν σχεδόν κωμική. Μοιάζεις ακριβώς όπως και στις ταινίες! Η πριγκίπισσα Maya γέλασε. -Ναι, μικρή μου. Είμαι εγώ, η πραγματική πριγκίπισσα Maya και λατρεύω το φόρεμά σου! Το κορίτσι ήταν ντυμένο ακριβώς όπως εκείνη. Την αγκάλιασε και έβγαλαν φωτογραφίες μαζί και στη συνέχεια ο συνοδός της οδήγησε το κορίτσι στις σκάλες. -Ευχαριστώ Maya, αναφώνησε εκείνο. Είσαι η αγαπημένη μου πριγκίπισσα! Η Maya της κούνησε το χέρι ακτινοβολώντας. Η

Τόκυο 2020 Δεύτερη μέρα στην Ιαπωνία. Σήμερα πρέπει να πάω στην Οσάκα. Αδημονώ! Μου φαίνεται δύσκολο εγχείρημα γιατί  δεν είμαι αρκετά εξοικειωμένη με την λογική της χώρας. Δεν  τα πάω καλά με τα αυτόματα μηχανήματα στους σταθμούς, εδώ όλα είναι αυτοματοποιημένα και δεν έβγαλα καμία άκρη από τη σελίδα των τρένων στο διαδίκτυο… Όμως πρέπει να πάω στην Οσάκα, εκεί είναι όλες οι απαντήσεις που θέλω. Το ραντεβού μου είναι για το μεσημέρι. Η κυρία Τakao μου ζήτησε να φάμε μαζί και μου υποσχέθηκε πως