Κατηγορία: Σειρές

Είμαστε πόσο, τέσσερις σχεδόν μήνες στη δεύτερη καραντίνα, δηλαδή σε καρα-καραντίνα και εκτός όλων των άλλων δεινών, τα μαγαζιά ανοιγοκλείνουν, ενώ αυτό που με τσούζει πολύ εμένα, είναι ότι τα κέντρα διασκέδασης είναι παντελώς κλειστά. Θα μου πεις «εδώ ο κόσμος χάνεται, ψαρόβαρκες πού πάτε;» και θα σου απαντήσω ότι δίκιο έχεις. Άκου με όμως πριν με κρίνεις. Είμαι γέννημα θρέμμα παιδί λαϊκό. Οδηγός φορτηγού τριάντα περίπου χρόνια. Ο δρόμος είναι το δεύτερο σπίτι μου. Μη σου πω και το πρώτο. Πιο

Βρισκόμαστε με το τηλεοπτικό μου συνεργείο στους δρόμους της πόλης, για να κάνουμε γκάλοπ σχετικά με το πώς βιώνουν οι κάτοικοι την καραντίνα. Σταματάμε μία καλοντυμένη κυρία, η οποία έχει συνδυάσει ακόμη και τη μάσκα που φοράει με τα ρούχα, την τσάντα και τα παπούτσια της. Δέχεται να μιλήσει για το ρεπορτάζ. Γενικά, απ' ότι διαφαίνεται, δύο είναι τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Πρώτον, ότι δυσκολεύεται να βρει μάσκες ασορτί με την γκαρνταρόμπα της και δεύτερον, το άνοιξε-κλείσε των

Τον παππού τον έχουμε «μπερλίνα»... Πώς το λένε; Μη μου άπτου. Είναι ο τελευταίος των Μοϊκανών, για ολόκληρη την οικογένεια, οπότε τον προσέχουμε «ως κόρην οφθαλμού». Σχετικά με το εμβόλιο, είχαμε μεγάλη κουβέντα, αν θα το κάνει, να μην το κάνει, γιατί να μην το κάνει; Και γιατί να κάνει το ένα, να κάνει το δύο, όχι, να το κάνει η μάνα. Τελικά, αποφασίσαμε να το κάνει. Παρόλο που δεν είμαι καθόλου πεισμένος για το εμβόλιο -ο ίδιος δε θα το κάνω μέχρι να είμαι σίγουρος εκατό τα εκατό- ανέλαβα

Κάπου διάβασα ότι υπάρχει λειψανδρία. Εγώ, πάλι, βίωνα το αντίθετο. Στα τριάντα μου χρόνια, σταθεροσχεσάκια δε θα με έλεγες, καθότι όλες οι ζαβές πάνω μου έπεφταν. Νόμιζα, λοιπόν, μέχρι πρότινος, πως γυναίκες σωστές δεν υπάρχουν. Να μην επεκταθούμε για το τι γίνεται αυτήν την περίοδο. Της καραντίνας το κάγκελο!  Δηλαδή, μπορούσα να έχω όποια ήθελα αβίαστα, αβασάνιστα, αβαντάζ, αβάντα - που λένε και οι σχετικές αγγελίες. Δε γούσταρα έτσι όμως. Ήθελα μία προεργασία, ένα «ζετέμ μον αμούρ», κάτι εν