Κατηγορία: Της Λένας τα διηγήματα

Απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου τον βλέπω να παίζει στον κήπο μας αλλά όχι σε όλο το πλάτος και το μήκος αυτού, παρά σε ένα συγκεκριμένο απόμερο σημείο, που το είχα υπό την πλήρη ιδιοκτησία μου. Δεν επιτρεπόταν σε ΚΑΝΕΝΑΝ, ΜΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ όμως, να πατήσει το πόδι του στον δικό μου Άθω, που δεν ήταν απαγορευμένος μόνο για τα θηλυκά, μα και για τα αρσενικά όντα, ανθρώπους ή ζώα, όπως την γάτα μου την Φρουφρού και τον σκυλάκο μου τον Μάρκο. Οι μόνες ζώσες υπάρξεις ήταν τα πουλιά και τα ζουζούνια που

Καθόταν στο Ναό του Ποσειδώνα, εκεί ψηλά στο Ακρωτήρι του Σουνίου και νοερά χαιρετούσε τα πλοία της γραμμής για τα νησιά μας. Παράλληλα ένιωθε την ανάγκη να προσευχηθεί στον ένα και μοναδικό Θεό, είτε τον έλεγαν Χριστό, ή Δία, ζητώντας Του συγγνώμη που στο όνομα Του οι συνάνθρωποι έκαναν του κόσμου τα εγκλήματα στο βαθύ της Παγκόσμιας Ιστορίας. Ένιωθε γελοίος σε τούτον τον ιερό βράχο, στην σκέψη ότι ο άνθρωπος προσεύχεται συνήθως για πάρτι του, εις βάρος συνήθως ενός συνανθρώπου του, θαρρείς και

Το να ερωτευτείς έναν άνθρωπο όποιου φύλου, είναι μέσα στους κανόνες (και τους υποκανόνες ενίοτε) που διέπουν τη Φύση, λίγο πολύ. Μα να ερωτευτείς ένα άγαλμά της Κλασσικής Ελλάδας, απ’ όποια πλευρά και να το δεις, δεν είναι κάτι το σύνηθες ρε παιδί μου, πώς να το κάνουμε! Η Φανή ήταν τόσο ερωτευμένη μαζί του, που έτσι και δεν το αντίκριζε επί καθημερινής βάσης στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, υπέφερε στ’ αλήθεια τρομερά. Η ημέρα της άρχιζε λοιπόν και τελείωνε πάντοτε με το πέρασμά της από

Είχε μία φωνή που όπως έλεγαν οι αριστείς του είδους, δεν την είχε ξανακούσει αυτί ανθρώπου, από καταβολής Κόσμου. Δεν ήταν μόνο θεσπέσια σαν ήχος και χρώμα, μα και σαν τεχνική. Μπορούσε αβίαστα να φτάσει τις πιο ψηλές αλλά και τις χαμηλότερες οκτάβες, πράγμα που βελτίωσε στο έπακρον, όταν ολοκλήρωσε και τις σπουδές της. Η κοπέλα αυτή έκρυβε στο λαρύγγι της ένα απίστευτο μουσικό όργανο τέτοιο που κανένας οργανοποιός δεν είχε ποτέ κατασκευάσει. Ειδικοί που την άκουγαν όχι μόνον στην πατρίδα της

  «…Άκου πολύ προσεκτικά. Θα πας, θα τον τρομοκρατήσεις προτείνοντάς του το περίστροφό σου και αν δεις ότι σου κάνει τον τσαμπουκαλή, πυροβόλησέ τον στα πόδια τον  μαλάκα και τότε να δεις τι θα γίνει ο τσαμπουκάς του». Αυτό ήταν το μήνυμα διαταγή, που πήρε από τον αόρατο αρχηγό του το τσογλάνι. Να πάει και να απειλήσει τον μεγαλογιατρό Λαμπίρη που αρνιόταν να τους δώσει το εκατομμύριο που τον εξεβίαζαν για να μην αποκαλύψουν όσα ήρθαν σε γνώση τους από μαγνητοφωνημένες στιχομυθίες, για

Η Ζωή ήταν πανευτυχής για τη βράβευσή της στο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Κύπρου, στον οποίο απέσπασε το Α’ Βραβείο. Τα συγχαρητήρια έπεφταν βροχή και εκείνη δεν προλάβαινε να ευχαριστεί φίλους και γνωστούς. Θρίαμβος. Η απονομή των βραβείων θα γινόταν σχετικά σύντομα και όφειλε να παρευρεθεί στην τελετή, αλλιώς ακυρωνόταν το βραβείο της και πήγαινε στον αμέσως επόμενο στην βαθμολογία. Επρόκειτο για βασικό όρο των διοργανωτών και όφειλαν οι διαγωνιζόμενοι να συμμορφωθούν… Τον πάπυρο συνόδευε το

-Γεια σας. -Χαίρετε. Τι μπορώ να κάνω για σας; -Εμένα ρωτάτε κυρία μου; Εγώ πού να ξέρω τις δυνατότητές σας και το εύρος  τους; -Κύριε, σε πολύ απλά Ελληνικά σας ρώτησα ευγενικά τι θα θέλατε. - Έτσι μπράβο. Τώρα είστε ακριβής, ακριβέστατη. -Λοιπόν σας ακούω. -Γιατί μαντάμ; Είπα εγώ αγενώς πως δεν με ακούτε; Εμένα δεν μου δώσατε κακή εντύπωση και αν μη τι άλλο έχουν να το λένε φίλοι και οχτροί ότι έχω το χάρισμα να αντιλαμβάνομαι αμέσως το πώς λειτουργούν μερικές από τις βασικές αισθήσεις

Ανάστατη η γειτονιά. Από τις 7.30 το πρωί, το κομπρεσέρ της Εταιρείας ΦΩΤΑΕΡΙΟΥ τράνταζε τη γη μα και τα νεύρα των κατοίκων, που ξεκινούσαν τη μέρα τους με τέτοιον άγριο τρόπο. Στις 9 ακριβώς είχαν τελειώσει, με τα άγρια ντεσιμπέλ τους να καταλαγιάζουν και η ερώτηση μας απλοϊκή: «Καλά τι θα γινόταν βρε φίλοι αν είχατε αρχίσει τη δουλειά σας στις 9; Μας γεμίσατε μουρτζούφλα και άντε να δούμε πώς θα  ξεμπερδεύουμε με δαύτη. Πώς είπατε; ‘Μέρα είναι και θα περάσει;’»  Έλα όμως που τα πράγματα δεν