Κατηγορία: Πέρσα Βουδούρη, η Ελληνίδα Miss Marple

Την έφαγε  την Πέρσα η Μυρσίνη: «Έλα βρε φιλενάδα να πάμε στην παρουσίαση του βιβλίου του νεαρού και πολλά υποσχόμενου, κατά πως ακούω, συγγραφέα, που επιπλέον, είναι και γιος τής φίλης μας της Αρσινόης. Αν εμείς δεν τον στηρίξουμε, τότε ποιος;» Η Πέρσα, έπληττε του θανατά σε κάτι τέτοιες μαζώξεις και όσο μπορούσε τις απέφευγε με εύσχημο τρόπο. Φοβόταν δε, ότι κάποια φορά, θα την έπαιρνε ο ύπνος και θα γινόταν ρεζίλι των σκυλιών που λένε. Έτσι και τώρα, ναι μεν καταλάβαινε τα όσα σωστά της

‘’Θα την σκοτώσω την άτιμη, την άχρηστη, το ‘’τίποτα,’’ το μηδέν. Θα το κάνω έτσι που να μη φανεί η αφεντιά μου και πάω φυλακή εξ αιτίας της και χαραμίσω τη ζωή μου γι’ αυτό το ‘’τίποτα’’, που ο διάβολος να την πάρει.’’ Αυτά μουρμούριζε ο Διομήδης και κανείς βέβαια δεν τον άκουγε, εκτός από τη Φρουφρού τη γάτα του, που τον κοιτούσε με μεγάλη σοβαρότητα θαρρείς και καταλάβαινε την κάθε λέξη του αφεντικού της. Τώρα, για το αν συμφωνούσε μαζί του ή όχι, δεν το ξέρουμε. Μόνιμη ιδέα του είχε γίνει

Ανάστατη η μεγάλη πολυκατοικία όπου ήταν και το διαμέρισμα της Πέρσας. Τα συνεχή και απελπισμένα γαβγίσματα τού μικρού πεκινουά τής Βιβής στον πρώτο, ανησύχησαν τους ενοίκους και βέβαια την διαχειρίστρια. Δεν ήταν φυσιολογικό αυτό το συνεχές κλάμα του σκυλιού. Πίεσαν λοιπόν την υπεύθυνη να επέμβει, για να δουν τι συνέβαινε στο σπίτι της Βιβής, μιας και ούτε στο τηλέφωνο απαντούσε ούτε στο κουδούνι που της κτυπούσαν. Εκείνη, βρίσκει το κλειδί που αντιστοιχούσε σε τούτο το δυάρι και με πολύ κακά

Η Μυρσίνη, η κολλητή φίλη της Πέρσας, σε αναβρασμό. Έμαθε ότι πωλείται μια αρχοντική μονοκατοικία, κάπου στη γειτονιά της, δυο βήματα από το σπίτι της και φυσικό ήταν η σκέψη της να πάει από την αρχή στην Πέρσα που ήξερε την εμμονή της για μονοκατοικίες και κήπους, σαν τούτον εδώ του υπό πώληση. «Για σκέψου να την έχω τόσο κοντά μου, την φίλη την αγαπημένη, πιο αγαπημένη και από αδερφή…» σκεπτόταν.     Την πήρε λοιπόν αμέσως να την ενημερώσει ελπίζοντας να δει το θέμα από τη σκοπιά που το

Αγαπούσε τη γυναίκα του παθολογικά και ζήλευε με το ίδιο πάθος ό,τι εκείνη αγαπούσε, ακόμη και αυτόν τον ίδιο!     Εκείνη, αργά κατάλαβε αυτήν την αρρώστια του, γιατί περί αρρώστιας πρόκειται, μα τίποτα δεν μπορούσε να κάνει για να την θεραπεύσει, ή έστω να την μειώσει κάπως.     Υπέφεραν και οι δύο και ήταν κρίμα γιατί τα είχαν όλα οι δυο τους, αγάπη, εκτίμηση, οικονομική ευρωστία και πάνω απ’ όλα υγεία. Μα όταν το σαράκι φάνηκε να μην μπορεί να κρυφτεί άλλο, ένα ένα τα πιο ωραία συναισθήματα

Και να θέλεις ν’ αγιάσεις δεν σ‘ αφήνουν ρε παιδάκι μου. Ορίστε, είναι δική μου δουλειά τώρα, να κάθομαι σχεδόν καλοκαιριάτικα και να λύνω μυστήρια κατά παραγγελία, ενώ θα έπρεπε να βρίσκομαι σε καμιά παραλία νησιώτικη και να κολυμπάω στα ρηχά; Λέω ‘’ρηχά’’ όχι γιατί δεν ξέρω κολύμπι ή γιατί ξέχασα να κολυμπάω. Αυτό και το ποδήλατο, καθώς και κάτι άλλο,  δεν ξεχνιούνται με τα χρόνια, σας το υπογράφω. Επιμένω λέγοντας στα ‘’ρηχά’’, για το φόβο καμιάς ανακοπής λόγω διαφοράς θερμοκρασίας, έξω από

Μεγάλη γυναίκα πια η Πέρσα στο γέρμα της ζωής της μεν, αλλά με διάθεση έφηβης που είναι ικανή ακόμη και να ερωτευτεί. Με μόνα τα χρόνια να βαραίνουν τους ώμους της, δεν αισθανόταν ούτε μία αλλαγή στον τρόπο που πετάριζε για ζωή η καρδιά της και το μυαλό της ακολουθούσε την συνηθισμένη ρότα της σκέψης του, χωρίς γεροντικές αλλοιώσεις και δραματικές αλλαγές. Κοντολογίς, μόνον το περίβλημα άλλαξε από τα χρόνια, τα οποία και πουθενά αλλού δεν επέφεραν σημάδια παρακμής,  αρτηριοσκλήρυνση ενέργειας

Τα λεφτά, ο Μαμωνάς, αν θέλουμε να τα προσωποποιήσουμε, είναι ως γνωστόν πηγή πολλών καλών και πιο πολλών ακόμη κακών, γιατί όπου υπάρχει το καλό υπάρχει και το αντίστοιχο κακό του, ίσως γιατί μόνον έτσι γίνεται αισθητή η ύπαρξη και των δύο… Το χρήμα είναι που διαφεντεύει τη ζωή μας κακά τα ψέματα. Η πλάκα είναι, ότι ο μεν μη έχων από δαύτο, δεν έχει και τις έγνοιες ενός  καραβοκύρη, ενώ ο έχων, ζηλεύει την δήθεν αμεριμηνσία τού φτωχού, ο οποίος για το μόνο που νιοάζεται και μοχθεί είναι ο