Κατηγορία: Ένα τραγούδι για σένα

‘’Δεν ανεβαίνεις καλύτερα τώρα να μιλήσεις και με τον γιατρό που θα περάσει σε λίγο; Σήμερα δεν τον βλέπω καλά. Η ανάσα του έχει βαρύνει πολύ…’’ μου λέει η Βασιλική στο τηλέφωνο που πήρα για να δω πώς βγάλανε τη νύχτα. Είκοσι μέρες, με σήμερα, σκυμμένη πάνω από το προσκεφάλι του. Η αγωνία και το άγχος την έχουν καταβάλει πολύ. Σήμερα το βράδυ, αν όλα πάνε καλά, θα μείνω εγώ κοντά του. Πόσο ν’ αντέξει η γυναίκα; Της έχουνε σπάσει τα νεύρα. Ακόμα και τα ρούχα της, λέει, έχουν πάρει αποφορά και

Αυτό που θυμάμαι έντονα από τα παιδικά μου χρόνια είναι η αγωνία μου όταν γυρνούσα απ’ το σχολείο να δω από μακριά τα παντζούρια του σπιτιού μας ανοιχτά, όπως των άλλων σπιτιών της γειτονιάς. Θυμάμαι τη λαχτάρα μου να μυρίσω από μακριά την ευωδιά της κατσαρόλας μας, όπως μοσχοβολούσαν και γαργαλούσαν τη μύτη μου οι μυρωδιές απ’ αυτά που ετοίμαζαν για τους δικούς τους όλες οι νοικοκυρές της γειτονιάς. Μα τα δικά μας παντζούρια ήτανε πάντοτε κλειστά και καμιά μυρωδιά δεν μ’ αγκάλιαζε όσο ζύγωνα. Η

-Κυρία Κατερίνα... Τι κάνετε; Πόσα χρόνια! Με θυμάστε; Η Μαρία είμαι... συνέχισε με τη γλυκιά φωνή της η κοπέλα να μου μιλάει και να προσπαθεί να μου εξηγήσει ποια είναι. Ήμουνα σκυμμένη πάνω απ’ τη μητέρα μου και της μιλούσα για να την ηρεμήσω. Η Μαρία ήρθε κοντά μας ντυμένη στα λευκά για να της προσφέρει τις πρώτες βοήθειες μέχρι να έρθει ο γιατρός. Όταν μου μίλησε της έπαιρνε την πίεση με τα ακουστικά περασμένα στα αυτιά της. Ένα πλατύ χαμόγελο είχε στολίσει τα χείλια της, το οποίο προφανώς

‘’Μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς κάτι πουλιά πετούν πάνω απ' τη στάχτη που άφησε πίσω του όταν έφυγε ο νοτιάς και μου τραγουδάνε "η αγάπη θα 'ρθει, θα 'ρθει" Ο Μιχάλης στεκόταν για άλλη μια φορά μπροστά στον καθρέφτη και δοκίμαζε τη φωνή του. Ήθελε να βλέπει τον εαυτό του και τις εκφράσεις του προσώπου του την ώρα που τραγουδάει. Απ’ τη στιγμή που τον κάλεσαν από τον διαγωνισμό τραγουδιού για την οντισιόν δεν μπορούσε να ηρεμήσει. Η καρδιά του χτύπαγε σαν τρελή από χαρά που του

‘’ Ένας αετός παντρεύεται παίρνει μια περιστέρα Παίρνει το πιο καλό παιδί τη πιο καλή κοπέλα...’’  Εκεί που κάθουμ’ μουναχή μ’ του τραγ’δάου καμιά φουρά, του κάνου πρόβα για να του που τ’ παιδιών μεθαύριου στου γάμου. Σαν του λέου συγκινιώμι στα καλά καλούμινα κι με πιάν’ του παράπουνου...Με τουν αετό ή με τουν αυγερινό παρασταίναν του γαμπρό κι με τη πέρδικα, τη περιστέρα κι τη πούλια, τη νύφ’. Σήκου μουρέ κι βάλι μια πλάκα τς Φιλιώς να του φχαριστηθούμ’ κι να μερακλουθούμι μια στάλα. Γάμου

Αντρέας ‘’Αχ να 'ξερες τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου Σαν λες όλα θα γίνουνε κι ακούω τη φωνή σου...’’ ‘’Άκου ένα υπέροχο τραγούδι! Στο χαρίζω...’’ Αυτό μου είπε όταν το άκουσε για πρώτη φορά. Μετά κάθε μέρα το ίδιο τραγούδι έπαιζε μες στο σπίτι. Βράδυ πρωί. ‘’Ωραίο τραγούδι, ωραία μουσική, χαρούμενη κι οι στίχοι γεμάτοι με μηνύματα...’’ συμπλήρωσε μ’ ένα φωτεινό χαμόγελο εκείνη τη μέρα. Καιρό είχα να δω τα χείλη της στολισμένα μ’ αυτό το χαμόγελο. Για κοίτα, είπα από μέσα μου, πώς ένας

‘’Πουλύ με πίκρανες ζουή μακριά θα φύγου ένα προυί Θ’ ανέβου σ’ ένα αερουπλάνου να δου  του κόσμου απού κει πάνου...’’ Αχχχ! Βάσανα κυρά Στέλλα μου, πολλά βάσανα.  Έχουμι καιρό να τα πούμι. Δε σας πειράζει να τραγουδάου τώρα που δε γράφιτι; Μ’ αρέσει να τραγουδάου όταν κάνου δουλειές, να μου φεύγει του μυαλό, να μη σκέφτουμι. Άμα θέλετι να κάνετι λουγαριασμούς και να συγκεντρουθείτι πείτι μου να σταματήσου. Αυτό του τραγούδι μ’ αρέσει πουλύ. Του ακούου κάθι φουρά που πάου να καθαρίσου του

Θα μπορούσε να περιμένει ένα μήνα ακόμα. Θα μπορούσε να συγκρατήσει τα νεύρα της και να το αναβάλλει για λίγο ακόμα. Δε χωρίζουν οι άνθρωποι παραμονές των γιορτών. Οι γιορτές είναι για να τις μοιράζεσαι με τους αγαπημένους σου. Οι γιορτές είναι να τις περνάς με τα παιδιά σου. Αυτός όμως δεν συγκαταλέγεται πια όπως φαίνεται στους αγαπημένους της, γι’ αυτό και του είπε ‘’φεύγουμε, πάμε στους γονείς μου’’ παραμονές των Χριστουγέννων κι όσο κι αν προσπάθησε ο Σπύρος να την καλμάρει και να