Κατηγορία: Λόγοι των Φίλων: Κείμενα

...σαν βογγητό, σαν μοιρολόι …σκούζει και στηθοδέρνεται γιατί σε στρώμα ερωτικό τραχειά τη σέρνει ο Πάνας (από την πάροδο της Ελένης του Ευριπίδου)Ήταν ορφανή από μάνα η Ασπασία και δεν αξιώθηκε για αδερφή. Στο νοικοκυριό και τη δουλειά απ’ τα εφτά της αφού η μάνα τούς άφησε νωρίς: δυο αδέρφια κι ο  πατέρας της η φαμίλια. Σαν έκλεισε τα δεκάξι λογοδόθηκε με το Θοδωρή. Τις τάξεις όλες του δημοτικού δεν τις φοίτησε. Έπλεκε  όμως απ΄ τα  δέκα της αριστουργήματα. Γραφή κι ανάγνωση μόνο

Σταθερές  απουσίες

Γεμίζω τις σταθερές σου απουσίες πια,πότε ασπρίζοντας μ’ ασβέστη την αυλή,πότε παίζοντας με τις λέξειςσε άδεια ανυπόμονα χαρτιά,πότε παλεύοντας με τη σκόνη-χαμένος αγώνας πριν και μετά,πάντα το ίδιο αποτέλεσμα: βραχύ, στιγμιαίο, σχεδόν ανύπαρκτο-.Από μακριά η βουή ενός καλοκαιρινού αέρα,σίγουρου, βραχέως, ξαφνικού.Εκεί στέκουν όλα,μέσα στην απουσία τους,μες την πολύβουη ασημαντότητά τους.Μικρές ασήμαντες

Και πάλι, αποκοιμήθηκα μ' ένα κοχύλι σφραγισμένο στο αυτί μου - Και πάλι, προσδοκούσα το νανούρισμα από χάδι της φωνής σου.

Γνωρίζω ότι δεν εγκιβωτίζεται η φωνή σου, ούτε ο φλοίσβος του κύματος - Γνωρίζω ότι η καρδιά αντλεί το αίμα και βουίζει σαν πέλαγος.

Μα κυκλοφορείς μέσα μου και αντηχείς - πλάσμα της ελπίδας και της προσμονής.

Επαναπατρισμός σε χωρικά ύδατα αγάπης.

Όπως αιφνίδιος κεραυνόςήρθε στον κόσμο ο ιόςέφερε φόβο κι απειλήβαθιά μεγάλη αλλαγή

Πόσο θρήνο να αντέξειτης αγάπης η θηλιάσε ποια στέρηση να πέσειτου ανθρώπου η πεθυμιά

Κρύες άγριες Σειρήνεςαποκλείσαν σε νησίτης καρδιάς τις άδειες κλίνεςπου στενάζει το φιλί

Ένας ύπουλος εχθρόςπου επέβαλε στυγνόςτης ψυχής την ερημιάομηρία στη γωνιά

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΖΗΤΙΑΝΟΥ

Αχ, άσε με να στέκομαι μακριά σου,Στο βλέμμα σου προσηλωμένος σιωπηλά ─Περίλαμπρη είν’ η νιότη κι η ομορφιά σου,Στα μάτια σου παντοτινή ευτυχία γελά.

Κι εγώ ήδη τόσο κουρασμένος και φτωχός,Να σε κερδίσω πώς να περιμένω;Ω να ’μουν τρανού βασιλιά μονάχα ο γιοςΚι εσύ να ’σουν φτωχό παιδί, χαμένο!



BETTLERLIEBE

O laß mich nur von ferne stehn Und hängen stumm an deinem

Στη σκονισμένη πόληη υποκρισία καλά κρατείπολλοί μιλούν για ηθικήκοστουμάτοι και μημα είναι ανήθικοιείναι λάτρεις του χρήματοςκάνουν τα πάντα γι΄ αυτόδίνουν υποσχέσειςστο φτωχό λαόώσπου να πάρουνένα θώκοκι ύστερα "πού σε ξέρω,πού σε είδα"στη σκονισμένηεπαρχιακή πόληη υποκρισία ξεχειλίζειτη βρίσκεις παντούστις καθημερινές σχέσειςστις εφημερίδεςστα μαγαζιάακόμα και στις φιλίεςέτσι και τις σκαλίσειςβγαίνει από

Μια φορά και έναν καιρό, σε μια μεγάλη πόλη με πολυσύχναστους δρόμους, ξεχώριζαν δύο λεωφόροι με ιδιαίτερες ονομασίες. Η λεωφόρος των σπουδαίων και η λεωφόρος των αφανών. Στη λεωφόρο των σπουδαίων έβλεπες ωραία εντυπωσιακά μαγαζιά, με όμορφες φωτεινές επιγραφές και ακριβά αυτοκίνητα, λαμπερές βιτρίνες και καλοντυμένους και πλούσιους διαβάτες. Στη λεωφόρο των αφανών έβλεπες πιο απλά μαγαζιά και καθημερινούς ανθρώπους του μόχθου, απλά ντυμένους, μικρά καφενεία και ταβερνάκια και απλά

~~*~~ Στα φωτεινά απογεύματα στη ζέστη απ' τ' άγγιγμά τους, φωλιάζει μια κρυφή ερημιά: Η θλίψη για κείνο που σου αρνήθηκαν Και νόμιζες πως είχες. ~~*~~