Πριν ξημερώσει περπατάω τη ζωή,πίσω από τα φύλλα των δέντρων.Μια τεράστια πικρή έκταση που έγινε σκόνη,μια δροσερή παρένθεση στο ταξίδι μας.Οι ακτίνες του φεγγαριού θυσιάζουνένα για λίγο μέσα στο πάντα.Βλέπω μόνο ό,τι μπορώ να θυμηθώ,χέρια στην αγάπη του πήγαινε και έλα,μαλλιά χορεύουν πήγαινε και έλα,ένα μικρό χρονικό σε ολόκληρο τον κόσμο,που γεμίζει με ησυχία τα άνθη που έρχονται.Ένα μεγάλο μελλοντικό λάθος…Βούλιαξε μέσα στη μοναξιά.Άραγε
Έτρεχε με λαχτάρα στην πλαγιά του λόφου. Ήθελε, οπωσδήποτε, να προλάβει την ανατολή του ήλιου. Μια ίβιδα πέταξε από μία δαμασκηνιά του λόφου, σχίζοντας με τις φτερούγες της τον αιθέρα. Το θεώρησε καλό οιωνό το πέταγμα του πουλιού. Εκείνη ήθελε μόνο να προλάβει, προτού ο ήλιος στείλει το χρυσάφι του στη γη. Τα κατάφερε. Έφτασε λαχανιασμένη στη χιονισμένη την κορφή. Χιόνι λευκό και καθάριο, σαν τις αξίες των προγόνων της, που εδώ και χρόνια κοιμούνται λησμονημένες στα έγκατα της γης. Εκείνη
Τυλιχτήκαμε σε ένα όνειρο και δεν ρωτήσαμε ποτέ εάν οι συντελεστές του το επιθυμούσαν. Συντηρώντάς το, σπαταλήσαμε πολλές πεταλουδένιες ζωές - πόση πολύχρωμη σπατάλη χωρίς να τη δικαιούμαστε… Σταθήκαμε ψεύτες απέναντι στη ζωή, διώκτες της μοίρας και της τύχης, ζητώντας τους να είναι σχεδόν βελουδένιες, χωρίς φόβους, μοναξιά, αποχωρισμούς και θλίψεις, αψηφώντας τον χρόνο -πάντοτε πιο λίγος για τα σχέδια και τις προσμονές μας-. Σε ένα μόνο δεν λαθέψαμε: στον ψόγο των συναινετών και των
Αναζητώντας το χαμένο φωςσε σκοτεινούς λαβύρινθους,χαμένοι σε αδιέξοδα συλλογισμών,ετούτο τυραννεί τη σκέψη μας κυρίως:αν θα ανταμώσουμε ποτέ την Αριάδνη,στα χνάρια της μισοπατώντας,μήπως και βρούμε τη δική μας ατραπό.Ίσως και λυτρωθούμε τότεαπ’ τον ακούσιο εγκλωβισμό μαςκαι πιθανόν να εννοήσουμε τα ανερμήνευτα,που κατατρέχουνε τον βίο μας…
Ελένη, Ελένη, τ’ όνειρο μάς προσμένει,κατέβα στ’ ακρογιάλι ν’ ανοίξουμε πανιά.Βασίλισσα της Σπάρτης, κόρη ονειρεμένη,πως ν’ αγαπήσω άλλη σε τούτο το ντουνιά!
Ο θεοφόρος έρως μας νεύει, μας καλεί,να πορευτούμε αντάμα στου Δία το σκαλί.Η Ήρα να μας στέψει, ζευγάρι ταιριαστόκι ό,τι και αν θρησκεύεις, βαθιά θα σεβαστώ…
Οι λαμνοκόποι σφίγγουν στα χέρια τα κουπιάκι όλης της γης τα πλούτη δεν με πλανεύουν πια.Την θέαινα αγάπη τη λεν
Ναι, θα σου δώσω τα χέρια μου, να κρατήσουμε μαζί τη ζωή μας. Σε βρίσκω, αγαπημένε, όχι μόνο στα χαμόγελα, αλλά και σε όλα εκείνα τα χιλιάδες όνειρα, που έζησα πριν ακόμα μπεις στη ζωή μου. Ναι, μοιάζω με τον ουρανό που θες να κοιτάς και να αγκαλιάζεις τις νύχτες. Γιατί τότε στον κόρφο σου, χαράζουν οι δρόμοι που κοιτάζω. Κι όταν μιλάμε όλα ξαφνικά σωπαίνουν. Κι εγώ δεν μπορώ να ζω μακριά σου, αγαπημένε μου. Παντού, θα μπορούσα να σε περιμένω, ακόμα και στην πιο σκοτεινή κάμαρα, θα άναβα το φως,
Η λογοτεχνική οικογένεια των Εκδόσεων Ελκυστής μεγαλώνει και καλωσορίζουμε με μεγάλη μας χαρά το βιβλίο "Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων" του συγγραφέα μας Θάνου Κωστάκη! Το βιβλίο εικονογράφησε η Βιβή Μαρκάτου.
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΝύχτα Χριστουγέννων και ο Νικόλας έχει μια ευχή: Να γίνει το όνειρό του πραγματικότητα.Αλήθεια, τι γυρεύει ένας γλάρος που μιλάει στο δωμάτιό του;Από πότε τα δελφίνια λένε: «Καλά Χριστούγεννα»;Άραγε, το μαγικό καράβι
«Λογοσταλίδες (Ένα παρελθόν, ένα παρόν και χίλια μέλλοντα)» ονομάζεται η ποιητική συλλογή της Παρασκευής Μόλαρη [Εκδ. ΑΓΓΕΛΑΚΗ, 2023]. Ακολουθούν δύο ποιήματα που συμπεριλαμβάνονται στη συλλογή, καθώς επίσης η μετάφραση του ποιήματος Η γεωμετρία της αγάπης στα γερμανικά και ένα κριτικό σημείωμα για τη συλλογή.
ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ
Στην επίπεδη επιφάνεια του νερού η τεθλασμένη αχτίδα του ήλιου σε ορθή γωνία με το είδωλο σου. Βούτηξα στη
Πρόσφατα σχόλια