“CARL ZEISS”, ένα διήγημα επιστημονικής φαντασίας του Αχιλλέα Τριαντόγλου

Η εργαλειομηχανή μπροστά της βούιξε, τραντάχτηκε και άλλο ένα τυπωμένο κύκλωμα εμφανίστηκε στην θυρίδα εξόδου. Η εργάτρια α’ τάξης Κατερίνα το έπιασε και παρόλα τα χοντρά γάντια που φορούσε, ένιωσε τη θερμότητα που αναδιδόταν από τις πλατινένιες συγκολήσεις και μύρισε μια αόριστη μυρωδιά καμένου πλαστικού. Διέτρεξε με το έμπειρο, υψηλής βαθμονόμησης βλέμμα της όλη την επιφάνεια ψάχνοντας για σημειακές αλλοιώσεις της μονομοριακής βαφής, σημάδι ότι η θερμοκρασία της συγκόλησης δεν ήταν σωστή ή ασυνέχειες των μεταλλικών γραμμών που συνέδεαν τα στοιχεία. Καθώς όλα φαίνονταν εντάξει, σφράγισε τα συνοδευτικά έγγραφα με τον προσωπικό της κωδικό και το τοποθέτησε στον ιμάντα μεταφοράς. Αυτό ήταν και το τελευταίο κομμάτι πριν τις μεγάλες διακοπές επιμόρφωσης και διασκέδασης που δικαιούταν κάθε εργαζόμενος με τη συμπλήρωση εκατό περιόδων δουλειάς. Δέκα ολόκληρες περίοδοι γεμάτες αναβαθμίσεις, service και ξεκούραση για να μην αναφέρουμε και τις τρεις τελευταίες που θα τις περνούσε όλες με τον Ηλία το τελευταίο φλερτ της από το τμήμα Υλικών. Τακτοποίησε τη θέση εργασίας της έτσι ώστε, η Μαίρη της επόμενης βάρδιας να τα βρει όλα έτοιμα και στη σωστή θέση και κινήθηκε προς τα αποδυτήρια καθώς ηχούσε η κόρνα λήξης της βάρδιας της. Άλλαξε γρήγορα τη φόρμα της δουλειάς με τα άνετα καθημερινά της ρούχα, κοντομάνικο μπλουζάκι, σορτς και αθλητικά παπούτσια, αντάλλαξε ευχές με μερικές άλλες εργάτριες που την κοίταξαν με ζήλια, μια που οι διακοπές τους αργούσαν και τράβηξε για το κέντρο διάγνωσης, αναβάθμισης και εφαρμογής καινοτομιών.

Το κέντρο στεγαζόταν σε ένα από τα ψηλότερα κτίρια της Sortiacity, πέντε όροφοι ατσάλι και γυαλί που αντανακλούσαν το εκτυφλωτικό φως του Σολ.

-Όνομα και Αριθμός Μητρώου μουρμούρισε η σκυθρωπή ρεσεψιονίστ στην είσοδο.

-Κατερίνα 13016800340Κ.

Η υπάλληλος συμβουλεύτηκε την οθόνη της.

-Απ’ ό,τι βλέπω, σήμερα περνάς από τακτικό check up και αναβάθμιση όγδοης τάξης σωστά;

-Σωστά, συμφώνησε με ένα νεύμα.

Γινόταν λοιπόν όγδοης τάξης, ήταν ακόμη νεαρή για τα δεδομένα του πληθυσμού. Από τη στιγμή που είχε βγει από την μονάδα αναπαραγωγής, είχε περάσει τις πρώτες εκατό περιόδους μαθαίνοντας τους κανόνες ζωής, γυμνάζοντας το σώμα και το πνεύμα, αποκτώντας δεξιότητες και βελτιώνοντάς τες. Έπειτα με την ευλογία του Θεού χρίστηκε εργάτρια παραγωγής και για εξακόσιες περιόδους τώρα δούλευε στο ένα από τα δέκα εργοστάσια της Sortiacity. Απολάμβανε τη δουλειά της κάνοντας κάτι που ευχαριστούσε το μεγάλο πανάγαθο Θεό Sortia, που με απέραντη αγάπη παρείχε τα πάντα στον κόσμο τους.

-Μα τον Sortia κουφή είσαι; η νευριασμένη φωνή την επανέφερε στη πραγματικότητα.

-Εεε, συγνώμη, ψέλλισε, ήδη πίσω της άρχισε να σχηματίζεται μια ανυπόμονη ουρά.

-Πρώτος όροφος αίθουσα πέντε. Άντε κουνήσου!

Στην αίθουσα περίμεναν τρεις τεχνικοί. Γδύθηκε και ξάπλωσε σε ένα χειρουργικό τραπέζι· τριγύρω βούιζαν υπολογιστές, παντού άσπρα πλακάκια και ανοξείδωτο ατσάλι. Με επαγγελματικές κινήσεις συνέδεσαν ένα βραχίονα μεταγωγής δεδομένων στην υποδοχή της.

-Λοιπόν Κατερίνα, πριν σε βάλουμε στο απεικονιστικό σκάνερ, έχεις τίποτα παρατηρήσεις που θα μας βοηθήσουν να σε αποδώσουμε μετά το service τέλεια μπροστά στον μεγαλοδύναμο Sortia;

-Το δεξί γόνατο εμφανίζει μια μικρή δυσκαμψία, μετά από ένα κτύπημα πριν δέκα περιόδους και η ρουτίνα ελέγχου του αριστερού καρπού, κολλάει μερικές φορές και χρειάζεται επανεκκίνηση. Το κλιμάκιο συντήρησης πρώτου επιπέδου του εργοστασίου έκανε ότι μπορούσε αλλά το πρόβλημα παραμένει σε συνθήκες ακραίας φόρτισης.

Η Κατερίνα μιλούσε σφιγμένα, η μηχανική ασηψία των αιθουσών συντήρησης πάντα της προκαλούσε άγχος. Το δεξί της βλέφαρο πετάρισε και η κίνηση δεν πέρασε απαρατήρητη.

-Πρέπει κάνουμε και έναν έλεγχο για δυσλειτουργία της ρουτίνας αρνητικής συναισθηματικής ανάδρασης, το άγχος μεταφράζεται σε ακούσιες μυικές συσπάσεις σημείωσε, ο επικεφαλής.

-Εντάξει, θα τα δούμε όλα με τη σειρά, είπε ένας τεχνικός και την πλησίασε, σπρώχνοντας ένα διαγνωστικό κουκούλι γύρω της.

Τον άκουσε να της λέει να ηρεμήσει και είδε με ντροπή να τρώει με τα μάτια το γυμνό κορμί της μετά, το μαύρο κενό.

*

Ξύπνησε νιώθοντας υπέροχα. Μια νοσοκόμα, αντιλήφθηκε τις νυσταγμένες κινήσεις της και έτρεξε στο προσκέφαλό της, τραβώντας το διαχωριστικό παραβάν και απομονώνοντας το κρεββάτι από τον υπόλοιπο χώρο.

-Πώς νιώθεις γλυκιά μου;

-Νιώθω, νιώθω τέλεια, τεντώθηκε η Κατερίνα δοκιμάζοντας τα μέλη της.

-Πως να μη νιώθεις τέλεια όταν σου έκαναν ένα σωρό αναβαθμίσεις και μάλιστα σου πέρασαν και την έκδοση προπαραγωγής της σειράς λογισμικού Ζήτα 3. Μόνο σε επιλεγμένα άτομα βάζουν λογισμικό προπαραγωγής! Σίγουρα, είσαι ολόψυχα πιστή στον Sortia για να σου γίνει αυτή η τιμή, είπε με θαυμασμό και μια δόση ζήλιας, ρίχνοντας μια ματιά στο φύλλο συντήρησης της.

-Τι περίοδο έχουμε;

-Ω, μην ανησυχείς, σου αντικατέστησαν δύο αρθρώσεις, αποκατάσταση οδοντοστοιχίας, δέρματος και εμφάνισης μαλλιών στο επίπεδο Π5, προσθετική στήθους στο επίπεδο Cup C, κάποιες βελτιώσεις στο πεπτικό σύστημα και εγκατάσταση του αναβαθμισμένου λογισμικού σε μόλις τέσσερις περιόδους, έχεις άλλες έξι περιόδους για να περάσεις με το αμόρε σου, που παρεπιπτόντως, σε επισκέφτηκε τρεις φορές ενώ κοιμόσουν και μας έφαγε τα αυτιά ζητώντας συνεχώς πληροφορίες.

-Πότε μπορώ να γυρίσω σπίτι μου;

Η νοσοκόμα τη βοήθησε να ανακαθίσει, ένιωθε ακόμη το κορμί της σαν ξένο αλλά ο cyborg εγκέφαλος αναλάμβανε δράση με ταχείς ρυθμούς.

-Θα κάνουμε μερικά διαγνωστικά τεστ και μετά είσαι ελεύθερη να ξεκινήσεις τις διακοπές σου, με την ευχή του Παντοδύναμου Sortia.

Μετά από πέντε τεστ δεξιοτήτων και δύο ανάκτησης και επίλυσης αλφαριθμητικών δεδομένων, περπατούσε με ζωηρό βήμα προς το ναό του Sortia, απαραίτητο τελευταίο σταθμό πριν το σπίτι και το πακετάρισμα για τις διακοπές. Ένιωθε περίεργα με το μεγαλύτερου μεγέθους στήθος, αλλά ήταν κάτι που θα ενθουσίαζε τον Ηλία και άλλωστε, είχε απαιτήσει από αυτόν την γράμμωση κοιλιακών στην τελευταία του αναβάθμιση. Το εσωτερικό του ναού ήταν όπως πάντα σκοτεινό και ακουγόταν μια υποβλητική μελωδία που χρησίμευε σαν “χαλί” αυτοσυγκέντρωσης για τους προσευχόμενους πιστούς. Διάλεξε μια θέση σε μία άκρη, κοντά σε μία ομάδα νεαρών που μόλις είχαν βγει από τη μονάδα αναπαραγωγής και έκαναν τα πρώτα βήματά τους πάνω στην Τέρα.

Με αδέξιες φωνές, απήγγειλαν μετά τον Οδηγό τους το “Δόγμα”. “Ένας είναι ο Sortia. Όλα και όλοι προέρχονται από αυτόν και σε αυτόν καταλήγουν. Χάρις στην απέραντη αγάπη Του, η κυκλική και επίπεδη Τέρα αιωρείται ακίνητη πάνω από το Χάος και το Σκοτάδι. Ο Σολ που μας φωτίζει την μέρα και η Λούνα που μας κρατά συντροφιά τα βράδια, σκύβουν στοργικά πάνω μας χάρη στην αγάπη του μεγαλοδύναμου Sortia. Αργία μήτηρ πάσης κακίας, με την εργασία μας παράγουμε τις τιποτένιες προσφορές μας στο μεγαλείο του. Ο Sortia ανταμείβει τους πιστούς του χαρίζοντας τους νέα αναβαθμισμένα σώματα και όταν το Τέλος έρθει τους παίρνει Κοντά του, στους άπιστους επιφυλάσσει τελεσίδικη μαρτυρική εξαΰλωση. Πίστευε και μη ερεύνα. Μη προσπαθήσεις ποτέ να κοιτάξεις τον ουρανό με την βοήθεια ενισχυτικών της οράσεως συσκευών αλλιώς θα υποστείς την οργή του Sortia”….

Ένας Οδηγός ξεπρόβαλε από τις σκιές και την πλησίασε. Όπως όλοι της τάξης του, ήταν μοντέλο Α. Τα μοντέλα αυτού του τύπου, είχαν βγει από την μονάδα αναπαραγωγής πριν ο κακός Ο.Χ.Α. παρασύρει το λαό της Τέρα στην απιστία, που επέσυρε την οργή του Sortia και τις πολλές περιόδους σκότους και πείνας. Τελικά, όπως ανέφεραν οι Ψηφιακές Βιβλιοθήκες, υπερίσχυσε η καλοσύνη του Sortia που έφερε πάλι το φως του Σολ και επέτρεψε στους παραστρατημένους να αναβαθμιστούν και να τον Υπηρετούν με τυφλή αφοσίωση και πίστη, δείχνοντας τον δρόμο στους νεώτερους.

-Τέκνο μου, μπορώ να κάνω κάτι για σένα;

-Οδηγέ, ήρθα να ζητήσω την ευλογία του Sortia. Μόλις αναβαθμίστηκα και φεύγω για διακοπές.

Ο Οδηγός συνδέθηκε μαζί της με την βοήθεια του τελετουργικού δίαυλου δεδομένων, που του επέτρεψε μια γρήγορη έρευνα του εγκεφάλου της για τυχόν αμαρτωλά δεδομένα. Η Κατερίνα, αφέθηκε στο νοητικό του ψάξιμο, δεν πόνεσε αλλά ένιωσε ανακούφιση όταν αποσυνδέθηκε και της έδωσε την άδεια να φύγει, αφού πρώτα σημείωσε στην ψηφιακή της ταυτότητα τον προσωπικό του κωδικό. Είχε ακούσει από φίλες της, ότι όσοι κατά καιρούς δεν περνούσαν το τεστ πίστης στέλνονταν για αναπρογραμματισμό, που μερικές φορές τους μετέτρεπε σε φυτά, ικανά μόνο για κάποιες μηχανικές επαναλαμβανόμενες δουλειές.

-Πήγαινε στην ευχή του Sortia και μην υποκύψεις στους πειρασμούς που σπέρνει στον δρόμο μας ο Ο.Χ.Α.!

Η Λούνα φώτιζε εδώ και ώρα τους δρόμους όταν κίνησε για το σπίτι. Δεν πρόφτασε να περπατήσει δύο στενά, όταν άκουσε ποδοβολητό και φωνές αστυνομικών. Ένας ντυμένος με φόρμα δουλειάς, πέρασε σαν αστραπή μπροστά της, πετώντας κάτι στην πρασιά και στρίβοντας στην απέναντι γωνία. Δυο αστυνομικοί, (αεροδυναμικά μοντέλα ΖΧ με ενσωματωμένα πιστόλια παλμών) τον ακολουθούσαν κατά πόδας. Δεν είδε, αλλά άκουσε το τετέρισμα των όπλων και τις κραυγές αγωνίας του φυγά. Μάζεψε αυτό που είχε πετάξει, διαπράττοντας το πρώτο αδίκημα. Ήταν ένα ταλαιπωρημένο stick μνήμης. Το έβαλε στην τσέπη της και σε λίγο ήταν στο μικροσκοπικό της διαμέρισμα. Ένα δωμάτιο με έναν Τροφοδότη, μια Led ψυχαγωγική μονάδα και ένα μπάνιο ήταν όλος κι όλος ο κόσμος της. Άφησε το stick στο τραπέζι, παρήγγειλε στον Τροφοδότη ένα πλούσιο δείπνο και άρχισε να πακετάρει τα πράγματά της. Έκανε ο,τιδήποτε, αναβάλλοντας τη στιγμή της απόφασης για την τύχη του stick. Τελικά οι ενισχυμένοι βρόγχοι περιέργειας του Ζ3, νίκησαν και το έβαλε στην υποδοχή της. Ο παλμός δεδομένων τη χτύπησε σαν σφυρί. Έμεινε ξέπνοη, να κοιτά το άπειρο, καθώς ο εγκέφαλός της ταξινομούσε τα δεδομένα. “Λιλιπούτεια αδέλφια μας, σκλάβοι στο τεράριουμ της Sortia telecom, ξεσηκωθείτε!” , άρχιζε το μήνυμα και ό,τι ακολουθούσε ήταν απίστευτο. Το περιεχόμενο του stick ήταν συγκλονιστικό, ήταν μια βόμβα στην αντίληψη της Κατερίνας για τον κόσμο. Η Τέρα, ή όπως την αποκαλούσε το μύνημα, το τεράριουμ, βρίσκονταν στην επιφάνεια μιας τεράστιας σφαίρας, που περιστρεφόταν γύρω από τον εαυτό της και γύρω από τον ήλιο (μια τεράστια εκδοχή του Σολ). Όλοι οι κάτοικοι της Τέρα είχαν δημιουργηθεί από μια εταιρία ηλεκτρονικών, για να κατασκευάζουν μικροσκοπικά κυκλώματα. Σοκ και άρνηση, ήταν οι πρώτες αντιδράσεις της Κατερίνας. Δεν είναι δυνατόν, όλη η κοσμοθεωρία μας να είναι ένα ψέμα, σκέφτηκε και κατέστρεψε το stick, ρίχνοντάς το στον εξαϋλωτή.

*

Η πρώτη περίοδος των διακοπών ήταν τέλεια. Περπάτησαν δίπλα στο ποτάμι, έκαναν μπάνιο σε θερμαινόμενη πισίνα και συνέχισαν με ρομαντικό δείπνο, κάτω από το ασημένιο φως της Λούνα. Ο Ηλίας, μέσα στο σμόκιν του, είχε μάτια μόνο γι’ αυτή. Φορούσε ένα μαύρο, μίνι φόρεμα με ντεκολτέ, που τόνιζε τις τελευταίες της αναβαθμίσεις στον αισθητικό τομέα.

-Είναι δύσκολο να βρει κανείς ένα μικροσκόπιο; έκανε την ερώτηση, με επιμελώς ανέμελο ύφος.

-Εεε όχι, γιατί ρωτάς;

Άντρες, άντρες ποτέ δεν υποψιάζονται τίποτε.

-Να, η Θούλη, από το διπλανό σταθμό εργασίας έχει ένα και όλο κοκορεύεται.

Ο Ηλίας έσκυψε συνωμοτικά προς το μέρος της και ψιθύρισε:

-Στην αποθήκη, έχουμε ένα καταπληκτικό, με φακούς carl zeiss που έχει μείνει στα αζήτητα εξαιτίας της ελαττωματικής του βάσης. Μπορώ, αν είσαι καλή μαζί μου, να στο δανείσω επ’ αόριστον, πρόσθεσε φιλώντας την.

-Πρόσθεσε και μια φωτογραφική μηχανή και σήμερα θα ζήσεις το όνειρο, γουργούρισε η Κατερίνα φωλιάζοντας στην αγκαλιά του.

*

Οι διακοπές πέρασαν και δέκα περιόδους μετά, η Κατερίνα ακολουθώντας τις οδηγίες του stick, ήταν έτοιμη να διαπιστώσει αν το μύνημα του ΟΧΑ ήταν ένα ψέμα. Ευχόταν ολόψυχα να ήταν ένα μεγάλο ψέμα, αλλά το λογισμικό της θα έσκαγε αν δεν έκανε το πείραμα. Είχε διαλύσει το μικροσκόπιο και με τους φακούς που είχαν χαραγμένο στην περιφέρεια το λογότυπο της carl zeiss, είχε μετατρέψει έναν κύλινδρο σε τηλεσκόπιο, ακολουθώντας τις οδηγίες του Ο.Χ.Α.. Το αυτοσχέδιο τηλεσκόπιο σημάδευε τώρα τον Σολ συνδεδεμένο με την κάμερα και μια μεγάλη συστοιχία φλας. Τα φλας ήταν εύκολο να τα βρει, στο τμήμα που δούλευε χρησιμοποιούσαν φωτοευαίσθητες μεμβράνες για να τυπώνουν κυκλώματα. Όσο για τον χρονοδιακόπτη, ήταν δικό της δημιούργημα!

Τα δευτερόλεπτα μέχρι το τέλος της ημέρας κυλούσαν βασανιστικά αργά. Η ώρα έφτασε, ο Σολ την προκαθορισμένη ώρα έσβησε, το φλας άστραψε εκτυφλωτικά για ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου τραβώντας την σκοτεινή αυλαία και αποτυπώνοντας ψηφιακά τα θαυμαστά πράγματα που έκρυβε ο ουρανός και μετά η Λούνα άναψε. “Ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος” σκέφτηκε η Κατερίνα, καθώς συνδεόταν με το μικροσκοπικό τσιπ της κάμερας.

*

Ένα μέτρο πιο πάνω από την Κατερίνα, ο τεχνικός βάρδιας Τάσος Παπαδόπουλος, σήκωσε τα μάτια του από τον προσοφθάλμιο φακό του υπερσύγχρονου μικροσκοπίου του, τα έτριψε και στράφηκε προς τον βοηθό του που χάζευε το βραδινό δελτίο ειδήσεων χωρίς ήχο σε μία LCD οθόνη.

-Ρε συ Γιώργο, άστραψε ένα φλας στο τεράριουμ, ή κάνουν πουλάκια τα μάτια μου;

-Εδώ ο κόσμος καίγεται και συ κύριε Τάσο βλέπεις φλας, απάντησε ο βοηθός με το βλέμμα κολλημένο σε ένα ρεπορτάζ που έδειχνε βίαιες διαδηλώσεις. Το στριπ στο κάτω μέρος της οθόνης ανακοίνωνε δυσοίωνα. “Άλλη μια επίδειξη δύναμης από την Ομάδα Χειραφέτησης Ανθρωπαρίων. Η Sortia telecom αργά ή γρήγορα, υπό το βάρος της διεθνούς κατακραυγής, θα πρέπει να επιτρέψει τον έλεγχο των εγκαταστάσεών της και την βεβαίωση τυχών παραβάσεων του νόμου περί ανθρωπιστικής χρήσης ανθρωπαρίων για παραγωγικούς σκοπούς”.

-Να δεις που ο ΟΧΑ θα μας κλείσει κάποια στιγμή, είπε κουρασμένα ο τεχνικός και έστρεψε πάλι την προσοχή του στην μεγενθυμένη εικόνα του τεράρριουμ.

*

Carl Zeiss, η Κατερίνα συλλάβισε το λογότυπο που ήταν χαραγμένο στο πλάι του γιγάντιου φακού που κρεμόταν πάνω από την Τέρα. Η φωτογραφία έπιανε όλη την οθόνη πολυμέσων στο δωμάτιό της. Ο ΟΧΑ έχει δίκιο τελικά, σκέφτηκε, κάποιοι μας έχουν βάλει κάτω από το μικροσκόπιό τους και μας παρακολουθούν, μας ελέγχουν, μας χρησιμοποιούν. Ο Sortia εδώ και χιλιάδες περιόδους μας κοροϊδεύει, αλλά αυτό θα πάψει. Πάτησε το πλήκτρο αποστολής και έστειλε την εικόνα σε εκατοντάδες οθόνες σε όλη την Τέρα.


[Σημείωση επιμελήτριας:

Η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο, αποτυπώνει το Πλανητάριο Carl Zeiss στο Μπόχουμ της Γερμανίας. Το Πλανητάριο, που χτίστηκε το 1964, θεωρείται το «εξυπνότερο» κτίριο στην πόλη. Ο θόλος του έχει 20 μέτρα διάμετρο  και προσφέρει 300 άνετες θέσεις για τους επισκέπτες.

Η πληροφορία παρέχεται ως επεξήγηση από τον ίδιο τον φωτογράφο, κο Daniel Mennerich.]

Ίσως σας αρέσει και

4 Σχόλια

  • Βάσω Αποστολοπούλου
    26 Οκτωβρίου 2016 at 06:19

    “Πάτησε το πλήκτρο αποστολής και έστειλε την εικόνα σε εκατοντάδες οθόνες σε όλη την Τέρα.”
    Κι έτσι απλά ξεκίνησε η επανάσταση και η ανατροπή – όπως άλλωστε οι περισσότερες επαναστάσεις κι ανατροπές σ΄αυτή τη Γη!
    Πολύ καλό, συγχαρητήρια φίλε Αχιλλέα!

  • Γιώργος Παυλίδης
    26 Οκτωβρίου 2016 at 11:58

    Η Επιστημονική Φαντασία μου αρέσει πολύ. Την παρακολουθώ από φοιτητής. Το διήγημα σας μου άρεσε πολύ με μοναδική παρατήρηση – εντελώς φιλικά – ότι τελειώνει κάπως απότομα, κάπως γρήγορα. . Κατά τη γνώμη μου πάντα. Κατά τα άλλα είναι εξαιρετικά καλογραμμένο και όσο πρέπει αληθοφανές. Πρώτη φορά σας διαβάζω. Συγχαρητήρια !!

    • Αχιλλέας Τριαντόγλου
      26 Οκτωβρίου 2016 at 20:45

      Αγαπητέ Γιώργο ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Με το διήγημα είχα λάβει μέρος σε ένα διαγωνισμό που είχε περιορισμό σε αριθμό λέξεων. Είναι πλέον μέρος ενός μυθιστορήματος που ελπίζω κάποτε να ολοκληρωθεί.

  • Μηνάς Τσαμπάνης
    26 Οκτωβρίου 2016 at 19:12

    Καταπληκτικό διήγημα! Ο τίτλος μου δημιουργεί την εντύπωση οτι είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Κάρλ Σέηγκαν!

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη