Χαρτοκάραβα…Οχήματα εμπαθούς οδύνης… ή ηδονής;Φορτωμένα ανείπωτα.Σκέψεις σ’ επάλληλα στρώματα συναισθηματικής συγκάλυψης,δυσανάγνωστης γραφής… ή δυσερμήνευτα ευανάγνωστης.- Βαρύ φορτίο!
Πήγαινε – έλα…Τσαλακωμένα «εγώ»,αταξίδευτοι πόθοι,μυστικά, που δεν άντεξαν την αποκάλυψηκι αναζητούν νέους βυθούς,«μουντζουρωμένα» με όσα ποτέ δεν θα φτάσουν.
Πήγαινε – έλα…Μες στη σιωπή και του μυαλού τους ψίθυρους.Κάτι
Πέρασε καιρός έληξε ο χρόνος μου πίσω στο μηδέν
υπολογισμοί λάθος λάθος στη διεύθυνση...
* Ο έρωτάς σου σε μια κρεμάστρα τώρα μες την πιο σιωπή
τα γράμματά μου λευκά κενές σελίδες όλα...
* Φοράω αίμα έραψα το ρούχο μου πάνω στην καρδιά
αδιάβαστα γράμματα λησμονημένα φιλιά...
Πάλι. Πέρασα πάλι από μέσα μου και έγινα σκιά.Τη νύχτα. Τον τοίχο μου αγγίζω. Με τα δάχτυλα σκαλίζω γράμματα. Όλη την αλφάβητο, μην την ξεχάσω. Πλάθω συλλαβές. Κεντάω λέξεις. Πλέκω μια κουβέρτα παραμύθια. Να κοιμάμαι μες στο κρύο. Τραγουδάω στο σκοτάδι. Να μ' ακούει ψηλά το φεγγάρι. Μέχρι να μου κρυφτεί πίσω από τον τοίχο. Λέω δυνατά καληνύχτα, καληνύχτα!...Τα λόγια μου γυρίζουν πίσω.Το πρωί. Ζωγραφίζω μια πόρτα εδώ, ένα παράθυρο εκεί. Μια τόση δα τρύπα ανοίγω. Τον ήλιο να δω.
Ώρες πολλές κοιτούσε έξω απ' το μικρό παράθυρο. Σαν και να προσπαθούσε να ξεκλέψει ζωής ανάσες κάθε μέρα. Τα χέρια του βαριά και κουρασμένα δεν άντεχαν να γράψουν πια. Μόνο τα γαλανά του μάτια έμεναν δυνατά κι αχόρταγα λες κι είχαν ακόμα κάτι να περιμένουν. Κοιτούσανε τον όμορφο κήπο έξω, τις εποχές που άλλαζαν τις φορεσιές τους κάθε μέρα και πάντα τον ουρανό με την υπέροχη, λεύτερη απλωσιά του. Πάντα την ένοιωθε σαν μια ζεστή και γενναιόδωρη αγκαλιά αυτή τη απλωσιά. Μα ήτανε κι εκείνη η
Τη βρήκανε σκαρφαλωμένη στο περβάζι να γδέρνει με μανία τα κλειστά παραθυρόφυλλα. Νυχιές βαθιές και αγωνιώδεις πλήγωναν το νοτισμένο ξύλο. Η κίτρινη μπογιά λέκιαζε τα μακριά της νύχια, μα δε φαινόταν να τη νοιάζει. Χρειάστηκαν τέσσερις για να την κατεβάσουν. Την απίθωσαν στο έδαφος και την κύκλωσαν μην τους ξεφύγει. Και να ήθελε δε θα μπορούσε να πάει μακριά, έτσι μισόγυμνη, με ένα μαύρο νυχτικό να περιγράφει τον πλαδαρό της όγκο κι ένα μοναχά παπούτσι, νούμερο 42. Κάθισε υπάκουη και δε
Δεκατρία χρονώ, ήμουν δεν ήμουν. Μόλις είχαν κλείσει τα σχολεία για τις καλοκαιρινές διακοπές. Την πρώτη γυμνασίου θυμάμαι είχα τελειώσει όταν άρχισε, εκείνο το γλυκό καλοκαιρινό καθημερινό βραδινό μαρτύριο. Ύπνος δεν μου κόλλαγε. Κάθε βράδυ. Από εκείνο το όνειρο που είδα και μετά, ήταν που το έπαθα. Μέρες τώρα πολλές με τυραννούσε ο ύπνος. Ο ύπνος, αυτός που μέχρι εκείνη τη νύχτα, τη νύχτα του ονείρου, έρχονταν τα βράδια και με βύθιζε σε μια τέτοια νάρκωση που ξυπνημό το πρωί δεν είχα.
Θέλω να μείνω εδώ μαζί σουΣε μια γωνιά κρυφή, να σ’ αναπνέωΘέλω να μείνω εδώ μαζί σουΤα μάτια σου να βλέπω και να κλαίω…
Στην αγκαλιά μου θέλω μέσα να σε κλείσωΚαι να μη φοβηθείς, να μη μου φύγειςΚι ό,τι εικόνα σε πονάει να τη σβήσωΜόνο για μένα την καρδιά σου να ανοίγεις.
Στιγμή μοιραία εκείνη που σε γνώρισαΑτόφια, αγαπημένη, αλησμόνητηΚαι της ζωής το διάβα στα δυο χώρισαΤον έναν δρόμο τον βαδίζω απαρηγόρητη.
<br
Οι εκδόσεις Πνοή σας προσκαλούν στην παρουσίαση του χιουμοριστικού βιβλίου Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ ΜΙΑΣ ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΚΟΤΑΣ του Βασίλη Καραναστάση, αύριο Σάββατο 13 Απριλίου, 2019, ώρα 20:30 στο Polis Art Cafe (Πεσμαζόγλου 5 - Αίθριο Στοάς του βιβλίου - Αθήνα). Για το βιβλίο θα μιλήσουν και θα διαβάσουν αποσπάσματα οι συγγραφείς: Τόλης Αναγνωστόπουλος, Νατάσα Γκουτζικίδου και Αντώνης Καράς.
Ευχόμαστε στον φίλο συγγραφέα καλοτάξιδο το νέο του πόνημα! Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη μου για μια καλαίσθητη παρουσίαση και μια ευγενική διαχείριση και επικοινωνία και προς αυτή την ίδια τη λογοτεχνία αλλά και προς τους δημιουργούς της. Σε μία πορεία παγκοσμιοποίησης που όλα φαντάζουν να φτωχαίνουν, η πνευματική ένδεια είναι χειρότερη κατ’ εμέ. Η συναισθηματική στειρότητα. Η αναλγησία. Και έναντι αυτών μάχομαι. Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Περισσότερα...
Πρόσφατα σχόλια