Όλες οι δημοσιεύσεις από: Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα

Μέχρι να βγούμε από την καραντίνα, σίγουρα θα χρειαστούμε την πυροσβεστική. Με τόσα κιλά που θα έχει πάρει ο καθένας μας, οι κλήσεις στο τηλεφωνικό της κέντρο, θα πέφτουν βροχή. Δε θα χωράμε να βγούμε από τις πόρτες – σα φυσιολογικοί άνθρωποι. Με το φορείο θα μας βγάζουν, έναν έναν. Πάμε να γλιτώσουμε από τον covid, θα την πατήσουμε από την υπερφαγία. Τι, μη μου πείτε ότι ένα χρόνο τώρα, η μόνη που τρώει ασταμάτητα, είμαι εγώ;! Καλά, λοιπόν, ας μιλήσω για μένα και ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον

Στης μοναξιάς μου το απέραντο κενόψάχνω ένα χέρι, έναν λόγο τρυφερόκαι μιαν αγάπη, ένα χάδι, ένα φιλίνα ομορφύνουν της ζωής μας την αυλή

Στους άδειους δρόμους με πυξίδα τον Θεόκαι με το βλέμμα σ’ ένα γκρίζο ουρανόμια απουσία που ερημώνει την ψυχήκαι μες το κρύο συνοδεύει τη βροχή

Στου φθινοπώρου το θλιμμένο δειλινόεκεί που ο ήλιος ανταμώνει το βουνόπαίρνει το όνειρο μαζί του αγκαλιάκαι μια ελπίδα που ποθεί ζεστή φωλιά

Πριν να έρθει ο κορονοϊός στη ζωή μας, όλοι όσοι με γνωρίζουν, με λέγανε ψυχαναγκαστική. Έχω μία τρέλα με την καθαριότητα. Τι τρέλα δηλαδή, τρελάρα εδώ που τα λέμε. Τι να κάνουμε; Ο καθένας έχει την αρπαξιά του. Το σακατιλίκι του, που λένε. Ε, εγώ έχω τη λάτρα. Τίποτα δε λατρεύω όσο τη λάτρα. Αυτή είναι η καλύτερη μου φίλη, αυτή η ψυχοθεραπεία μου, αυτή και η συντροφιά μου.Όταν είμαι αγχωμένη, πιάνω ένα ξεσκονόπανο και αρχινάω. Όταν είμαι στενοχωρημένη, τρίβω επιφάνειες. Στα μεγάλα ντέρτια,

Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!Για το μήνα Απρίλιο η στήλη μας παρουσιάζει την νέα, ταλαντούχα ποιήτρια Μαρία Χρυσοστόμου-Βασιλείου, η οποία διακρίνεται για την ευαίσθητη και λυρική γραφή της.



ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑSaudade – Η θλίψη του δειλινού                                             Αδιόρατη θλίψη του δειλινού, που έρχεσαι φλοισβίζοντας σαν θάλασσα, αναμοχλεύεις μνήμες ,κοιμισμένες

Πώς  να μιλήσεις  για τη ζωή σου παρά μόνο με γεγονότα και  συναντήσεις…Μαρία Πανούτσου Δ μέροςΗμερομηνίες και Δράσεις 1981-1987 1982  Ιδρύω το  Θέατρο Τομή  Εταιρεία Θεατρικής Έρευνας και  εκπαίδευσης (1982-2015). 1982  Το Πεντάπτυχο,   η πρώτη   παρουσίαση   του Θεάτρου Τομή και η πρώτη επίσημη σκηνοθεσία  δική μου που  βραβεύτηκε με  έξι βραβεία από το Φεστιβάλ Ιθάκης. Μετά τη βράβευση αυτή  άνοιξε ο δρόμος για μένα  και  έφτασαν πολύ σημαντικές προτάσεις,  όμως  εγώ 

Μία κυρία με ένα παιδάκι στο αριστερό χέρι και καφέ, κουλούρι, νερό κι ένα κουκλάκι παραμάσχαλα στο δεξί, ψάχνει να βρει τις κούνιες που της είχαν πει πως υπάρχουν εν λειτουργία, σ’ ένα ανοιχτό πάρκο. Μπαίνοντας στην είσοδο του πάρκου, τους φλομώνει η τσίκνα από τα κάτουρα και τις ακαθαρσίες των γατιών και πατάνε πάνω σε διάφορα πλαστικά, που οι φιλόζωοι έχουν αραδιάσει για να ταΐσουν τα αδέσποτα, ενώ ο δήμος τους διαθέτει ειδικές ταΐστρες παραδίπλα. Είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη τους για να δουν