Μέρος 9^ο

«Κυρ Απόστολε άκουσε:

Καταλαβαίνω την αγανάκτησή σου και την απελπισία σου όταν λες ότι εξαφανίστηκαν του κόσμου τα επαγγέλματα  από προσώπου γης. Μα πριν απ’ αυτά που ανέφερες, εξαφανίστηκαν άλλα, δεν τα σήκωνε πια το κλίμα της εποχής.

Εξαφανίστηκαν μικροεπαγγελματίες, όχι γιατί απαγορεύτηκε να ασκούν το επάγγελμά τους μα γιατί αναγκάστηκαν να υποκύψουν στη δύναμη των μεγαθηρίων, τα οποία δεν μπόρεσαν να αντιπαλέψουν.

Π.χ. ο γαλατάς και το παραδοσιακό γιαούρτι της τσανάκας δεν αυτοκτόνησαν στη θέα του παστεριωμένου γάλατος και το στραγγιστό της ΦΑΓΕ.

Πώς να  το κάνουμε, δεν ήταν δυνατόν να απαγορευτούν τα Σούπερ Μάρκετ στα οποία, στην τελική, εργάζονται και τόσοι άνθρωποι που ζουν τις οικογένειές τους απ’ αυτήν τη δουλειά.

Τι να πει και ο μικρομανάβης;

Να αντιπαρατεθεί με τις Λαϊκές Αγορές εκεί που οι ίδιοι οι παραγωγοί πουλούν τα προϊόντα τους;

Τι να πει ο μικροχασάπης; Πώς να αντιπαρατεθεί με τον χοντρέμπορο που το μεγάλο του κέρδος είναι από την μεγάλη κατανάλωση εξ ου και η χαμηλότερη τιμή που διαθέτει  το κρεατικό του.

Και τόσα άλλα φίλε μου.

Σε κάθε περίπτωση κυρ Αποστόλη, ποιος σου είπε ότι τα χωράφια μας θα ερημώσουν; Ποιος σου είπε ότι θα ερημώσουν οι αμπελώνες μας;

Μη μου πεις ότι δεν ξέρεις τους συνεταιρισμούς;

Η παλιά ρετσινούλα και το γιοματάρι είναι πια κρασιά εμφιαλωμένα κυρ Απόστολε. Έγιναν και άλλες οινοπαραγωγικές εταιρίες κοντά στις ήδη υπάρχουσες.

Προχωράει ο κόσμος φίλε μου, και οι εποχές αλλάζουν

Επειδή λοιπόν το πάρτι το ανέλαβε ένα catering, το οποίο φρόντισε τα πάντα, από το σοκολατάκι και το λικέρ της αρχής, μέχρι το φαγητό, το παγωτό, το γλυκό και το φρούτο, έπρεπε να βάλουν διεγερτικές σκόνες οι εστιάτορες στα φαγητά, οι ζαχαροπλάστες στα γλυκά, οι μανάβηδες στα καρπούζια και πάει λέγοντας;

Είσαι ένας τίμιος και δίκαιος άνθρωπος.

Για πες. Ήταν σωστό να θέλεις να καταστρέψεις ένα γελαστό παιδί που με το γέλιο του θεραπεύει ακόμη και περιπτώσεις που αδυνατούν να θεραπεύσουν οι γιατροί οι καθ’ ύλην αρμόδιοι δηλαδή; Τι πρέπει λοιπόν και οι γιατροί να κάνουν σ’ αυτήν την περίπτωση; Να δηλητηριάσουν και αυτοί τον Τίτο που τους πήρε τη δουλειά;

Άκουσέ με λοιπόν. Εγώ σε συμβουλεύω, αφού πρώτα σκεφτείς τα όσα σου είπα, να κάνεις το εξής:

Να πας να ομολογήσεις την πράξη σου συνοδευόμενος από ένα καλό δικηγόρο φίλο μου, που θα στοιχίσει ελάχιστα σε μένα, άρα δεν θα έχεις την υποχρέωση να πληρώσεις εσύ.

Οι δικαστές θα δουν την περίπτωσή σου με συμπάθεια, γιατί κανένας δεν λέει ότι η αγανάκτησή σου ήταν άδικη. Θα πουν ότι απλά έχασες την ψυχραιμία σου. Ούτε φυλακή θα πας στην ηλικία σου. Θα αναλάβω  εγώ τα πάντα.

Μόνο πήγαινε να παραδοθείς, γιατί εν τω μεταξύ τόσοι άνθρωποι έχουν χάσει τη δουλειά τους, εξ αιτίας της πτώσης του τζίρου της επιχείρησης. Και για όλα αυτά είσαι υπεύθυνος κυρ Απόστολε. Από θύμα όπως νόμιζες ότι είσαι, έγινες θύτης. Αν καταλαβαίνεις τι θέλω να σου πω

Σε κάθε περίπτωση δεν σε πιέζω. Σε αφήνω να σκεφτείς. Ξέρεις καλά, ότι θα μπορούσα να σε είχα καταγγείλει στην αστυνομία. Εκείνοι μετέρχονται τα κατάλληλα μέσα για να σε κάνουν να ομολογήσεις. Δεν εννοώ βέβαια ότι θα σε βασανίσουν. Δεν λέω καθόλου αυτό.

Θα καταλήξουν στη σωστή λύση, αφού έχεις ήδη  ομολογήσει σε μας. Όμως οι δικαστές αλλιώς θα σε κρίνουν αν πας και ομολογήσεις αυθόρμητα, και αλλιώς αν τους τα πούμε εμείς.

Για μία ακόμη φορά σου λέω  ότι στο  δικαστήριο θα έχεις την ευκαιρία που ζητούσες να τους πεις όλα όσα σε πνίγουν, όλα όσα είπες και σ’ εμάς που σε οδήγησαν σ’ αυτήν την αποκοτιά. Γιατί ήταν αποκοτιά κυρ Απόστολε.

 Παραδέξου το.

Τόσα αθώα παιδιά ένιωσαν απαίσια σε μια μέρα γιορτής που πήγαν να ξεσκάσουν από τα μαθήματά τους.

Και ακόμα τόσοι επαγγελματίες βρίσκονται στα πρόθυρα καταστροφής εξ αιτίας σου πάντα. Που στο  κάτω-κάτω, έπρεπε εδώ και χρόνια να είχες βγει στη σύνταξη.

Και απ’ ότι μου λέει ο Τίτο, εσύ δεν ήσουν από εκείνους που κατηγορούσαν αυτούς που για ν’ αβγατίσει το ποτό έφτιαχναν τις μπόμπες που πουλούσαν;

Και ήρθες εσύ ο τίμιος, ο ονειροπόλος, να κάνεις κάτι πολύ χειρότερο και για επίσης χειρότερη αιτία. Την εκδίκηση δηλαδή.

Λοιπόν. Πάρε το χρόνο σου και σκέψου τα όλα. Μόνο μη σου πάρει και τόσο πολύ. Κάθε ώρα που περνάει δεν είναι μόνο εις βάρος σου αλλά και εις βάρος των όσων σου ανέφερα.

Άντε και γεια σου μπάρμπα  Απόστολε».

Τώρα, τι στην ευχή το ‘θελες το ‘μπάρμπα’ κι εσύ βρε Στέφανε; Ο Αποστόλης δεν νιώθει καθόλου ούτε μπάρμπας, ούτε παροπλισμένος. Εδώ το παίζει επαναστάτης. Μπάρμπας και επαναστάτης συνάδουν; Α μα πια και συ…

Την επομένη πρωί-πρωί ο ταβερνιάρης ζητούσε στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς του, εκεί που όλοι τον γνώριζαν, να μιλήσει με τον αξιωματικό υπηρεσίας.

Τον βρήκε και του ζήτησε να κάνει μια κατάθεση – ομολογία, με επείγοντα χαρακτήρα…

Έτσι, στον μεν Απόστολο υπεβλήθη μία χρηματική ποινή και μία καταδίκη με αναστολή, θέματα που ανέλαβε  να διεκπεραιώσει ο ντετέκτιβ, oι δε παθόντες γρήγορα είδαν να αποκαθίσταται το όνομά τους και να σταματάει του κόσμου η κατακραυγή.

Θα τους έπαιρνε βέβαια λίγος χρόνος έως ότου ξανακερδίσουν το χαμένο έδαφος της εμπιστοσύνης του κοινού αλλά είχαν σκοπό να βάλουν τα προϊόντα τους να μιλήσουν αντ’ αυτών.

Ο δε Τίτο βδομάδα τη βδομάδα επανακτούσε τη δημοφιλία του και οι δουλειές του σε ανοδική πορεία.

Με τη Βίρνα δίπλα του, που πλέον ήταν ένα ευτυχισμένο αρραβωνιασμένο ζευγάρι, οργάνωσαν τη δουλειά τους πιο επιστημονικά. Και η Βίρνα από γενική βοηθός, προβιβάστηκε σε βοηθό animateur και γρήγορα το γέλιο του κέρδισε μεγάλο μέρος και της δικής της προσωπικότητας.

Εκτός του ότι το γέλιο είναι μεταδοτικό να λάβουμε υπ’ όψιν και το «Με όποιον δάσκαλο θα κάτσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις».

Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλούτσικα επίσης…

[Συνεχίζεται…]