«Animateur – Μέρος 5ο», μία νουβέλα της Λένας Μαυρουδή Μούλιου

Μέρος 5ο

Οι κοπέλες της παρέας του ντετέκτιβ, η Μαρία Χριστίνα και η Βιβή, δεν νοιάζονταν καθόλου που τέλειωσαν οι διακοπές τους, όπως έκαναν τις άλλες φορές, το αντίθετο θα λέγαμε. Της Βιβής ιδίως, της είχε λείψει τόσο ο γιος της ο δίχρονος, που τον κρατούσε η γιαγιά –ευλογημένες γιαγιάδες!– αυτό το δεκαπενθήμερο διακοπών που πρόσφερε στους φίλους του το μεγάλο αφεντικό, ο Στέφανος.

Της είχε πολύ λείψει το αγόρι της αλλά και δεν μπορούσε να χαλάσει την απαρτία της παρέας των τεσσάρων. Το puzzle είχε το γούστο και την αξία του όταν δεν του έλειπε κανένα κομμάτι.

Το λέμε αυτό για να δείξουμε πόσο πολύ είχαν πια δεθεί αυτοί οι τέσσερις φίλοι, συνέταιροι και κουμπάροι.

Για να δούμε ποια θα ήταν και η συμπεριφορά της Μαρίας Χριστίνας όταν σε πέντε μήνες γινόταν και αυτή μάνα. Για να δούμε. Θα άλλαζαν οι συνήθειες όλων τους;

Με το που έφτασε το κουαρτέτο στην Αθήνα έπεσε, με τα μούτρα που λένε, στην εξιχνίαση της περίεργης υπόθεσης της ομαδικής δηλητηρίασης, που τους είχε ανατεθεί.

Το «μενού», περιέργως πώς, δεν περιείχε φόνους, αλλά και πάλι διατροφικό πρόβλημα. Να ειδικεύονταν λες σε αυτόν τον τομέα; Γιατί; Ήταν λιγότερο επικίνδυνος για την υγεία όλων; Δεν έπαιρναν καθόλου όρκο μετά απ’ όσα έμαθαν, είδαν και κατάλαβαν με την εξιχνίαση της υπόθεσης του «θανάτου στον Πάρκο», που περιγράψαμε στο ομώνυμο βιβλίο.

Και ενώ εμείς λέμε τα ανούσια τούτα, οι αντίζηλοι του Τίτο έτριβαν τα χέρια τους για το ανεπανάληπτο κάζο που υπέστη ο number one animateur της χώρας και η άσχημη εντύπωση που κάλυψε τη φήμη του σαν λασποβροχή, που δεν προμήναγε καθόλου καλή εξέλιξη του θέματος.

Το prestige του παλικαριού είχε τρωθεί, αλλά με την αισιοδοξία που αντιμετώπιζε τις δύσκολες καταστάσεις, έδινε κουράγιο και στη Βίρνα, που ήταν απελπισμένη με τη σατανική δολιοφθορά που υπέστη το επάγγελμα του καλού της και φυσικά το μέλλον του.

Και ήταν τόσο άδικο, γιατί αυτή γνώριζε από πρώτο χέρι ότι τα ποτά και τα φαγώσιμα ήταν τα πλέον άριστα, τα πιο ακριβά και τα πιο φρέσκα της αγοράς.

Οι επαγγελματίες του είδους το θεωρούσαν τιμή τους να έχουν τον Τίτο πελάτη και του διέθεταν πάντοτε

ό,τι εκλεκτότερο διέθεταν, αφού γνώριζαν καλά πόση έμφαση και  σημασία έδινε ο ίδιος στο σημείο αυτό.

Έχοντάς τον πελάτη, αυτόματα διαφημίζονταν και οι ίδιοι.

Έτσι, μαζί με τον Τίτο επόμενο ήταν η βλάβη να πλήξει και την εταιρεία cattering. Kαι αυτό φάνηκε αμέσως με την κάθετη πτώση των παραγγελιών τους.

Το διατροφικό σκάνδαλο πάντοτε ευαισθητοποιεί το κοινό, πολύ περισσότερο από το όποιο άλλο και είναι λογικό αφού αφορά τη ζωή μας άμεσα.

Και το κοινό γίνεται σκληρό μ’ αυτόν που το προκάλεσε.

 Έτσι ο Τίτο δεν γλίτωσε από την μήνη του και το ίδιο έπαθε η εταιρεία.

Μιλάμε για καταστροφή.

Η πρώτη «ανάγνωση» των συμπερασμάτων, όπως είπαμε, ήταν ότι κάποια ουσία είχε ριχτεί στο υγρό πόσιμο στοιχείο του γιορτινού σπιτιού και ίσως όχι στη στερεά τροφή.

Πράγμα που επιβεβαιώθηκε τελικά από το Χημείο του Κράτους, που ήταν γνωμάτευση σαφής και επίσημη και δεν σήκωνε αμφισβητήσεις.

Επρόκειτο περί μιας ουσίας απ’ αυτές που διευκολύνουν τους ανθρώπους με προβλήματα δυσλειτουργίας του εντερικού τους συστήματος και αναμφισβήτητα είχε σκόπιμα μπει στα ποτά, για να δημιουργήσει το χάος που, όσο μπορούσαμε κομψότερα, περιγράψαμε. Και το λέμε αυτό, γιατί το «χάος» στην πραγματικότητα  ήταν μακράν πιο αβυσσαλέο!

Ο δολιοφθορέας, προβλέποντας το σάλο που θ’ ακολουθούσε και τη γελοιοποίηση του υπεύθυνου διασκεδαστή,  θα «έτριβε» τα χέρια του από τη χαιρεκακία του εκ των προτέρων.

Και βέβαια οι υποψίες του διδύμου των ντετέκτιβς, καθώς και των συζύγων βοηθών τους, έπεσε αμέσως στον ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ κύκλο του ψυχαγωγού.

Με λεπτότητα και με την άδεια της αστυνομίας, έκαναν την έρευνά τους, μην αφήνοντας να φανεί η όποια υποψία τους, το όποιο «πιστεύω» τους ότι ο δολιοφθορέας του εντερικού σωλήνα των ανθρώπων μπορεί να βρισκόταν ανάμεσά τους.

Όσους εξ αυτών εξέτασε ο έμπειρος πρώην αστυνόμος με το βοηθό του, δεν φάνηκε να έχουν την παραμικρή συμμετοχή ή υπευθυνότητα στο υπό διερεύνηση θέμα.

Το πώς κατέληξαν σ’ αυτό το συμπέρασμα, δεν ήταν προς το παρόν ανακοινώσιμο, μα ήταν κατηγορηματικοί. ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠ’ ΑΥΤΟΥΣ.

Άνθρωποι έμπειροι στη δουλειά αυτή, το ξεχώριζαν πια το φταίξιμο. Ενώ οι αδαείς, δεν άφηναν το μυαλό τους να ροβολήσει σε τέτοια συμπεράσματα  ούτε κατ’ ελάχιστον. Και ξέρουμε πόσο ευφάνταστο είναι το κοινό και πόσο αδηφάγο, κυρίως για ανθρώπους επιτυχημένους. Υποπτευόμενοι έναν επιτυχημένο συνάνθρωπό τους, ισορροπούν τη μιζέρια και τη μετριότητά τους καθώς και την απραξία τους.

«Καλά να πάθει ο τύπος. Για να δούμε, τα λεφτά του θα τον σώσουν τώρα;» Αυτή δεν είναι μία φράση που ακούμε συχνά πυκνά σε τέτοιες περιπτώσεις;

Κάτι ανάλογο με την ανίατη αρρώστια που πλήττει έναν επιφανή άνθρωπο της Τέχνης, της Επιστήμης, της Πολίτικής και λέμε: «Εμ, όλοι ίδιοι είμαστε. Όλους η ίδια μοίρα μας περιμένει…»

Αμ δεν είναι έτσι φίλε. Δεν είναι έτσι.

Το ίδιο είναι δηλαδή να είσαι άρρωστος βαριά και να ’σαι και φτωχός και το ίδιο είναι να είσαι άρρωστος με εκατό ανθρώπους από πάνω σου να σε περιποιούνται, να σχίζονται να προλαβαίνουν (με το αζημίωτο βέβαια) την όποια επιθυμία σου, χωρίς την έγνοια πως οι αγαπημένοι σου με το που θα σε χάσουν θα καταστραφούν και αυτοί μαζί σου επειδή ήσουν το στήριγμά τους;

Ο φτωχός τι να πρωτοσκεφτεί; Το προσωπικό του χάλι ή τις επιπτώσεις που έχει αυτό του το χάλι στην οικογένειά του;

Αμπελοφιλοσοφίες, που ναι, δεν αντιλέγω, με πιάνουν κάθε φορά που συμβαίνει στη ζωή μου και στη ζωή των αγαπημένων μου κάτι παρόμοιο με τη νίλα που έπαθε ο καλός διασκεδαστής. Που όμως, παρόλο του τον κάζο, το γέλιο του δεν τον εγκατέλειψε. Τι και αν μέσα του είχε εκραγεί ένας Βεζούβιος και μία Αίτνα μαζί, μη πω και ένα Στρόμπολι ακόμα και φανώ υπερβολικός.

Η Βίρνα δε, να μη μπορεί να καταλάβει από πού αντλούσε τόσο κουράγιο. Τα περί των ηφαιστείων, τα υποπτευόταν βέβαια. Άκουγε τον στεναγμό του την ώρα του ύπνου, παραδομένος και απροσποίητος καθώς ήταν στην αγκαλιά του Μορφέα.

Τον έβλεπε να στριφογυρίζει και να αναστενάζει βαθιά και ήταν σίγουρη ότι και στον ύπνο ζούσε τον ίδιο εφιάλτη μ’ αυτόν που έβλεπε ξύπνιος.

 


[Συνεχίζεται…]

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη