Μην τα βάζετε με τα λάθη σας. Δεν φταίνε αυτά.  Και πάλι αν σας δινόταν η ευκαιρία, τα ίδια λάθη θα κάνατε/κάναμε.

Η σοφία είναι μια λέξη  που την καταλαβαίνουν  καλύτερα τα παιδιά,  γιατί απλά την έχουν. Αντίθετα από μας που την  επανακτούμε στην ωριμότητα και  δυστυχώς όχι όλοι οι άνθρωποι.

Η φύση  έχει μια διάρκεια που σε σχέση με την δική μας την ανθρώπινη είναι  ένας μυθικός –  ένας αστρονομικός αριθμός. Έτσι  περνάνε οι αιώνες και  νομίζουμε ότι τίποτα δεν θα αλλάξει.

Ο έρωτας  έχει φορτωθεί πολλά περισσότερα από όσα του ανήκουν. Δεν υπάρχει σωστός καταμερισμός των ευθυνών. Όλες οι πλευρές του ανθρώπου χρειάζονται ισορροπία, δεν μπορείς να κουτσαίνεις  έχοντας μόνο ένα πόδι και με αυτό το ένα  να προσπαθείς να τα λύσεις όλα τα θέματα. Ίσως το παράδειγμα να φαίνεται λάθος από πολλές απόψεις, όμως   το επικροτώ γιατί πιστεύω πολύ στην αναπηρία,  όχι του σώματος αλλά της ψυχής, της ανάπηρης ψυχής.

Τα παιδιά  δεν  είναι παιδιά δικά μας και όταν τα  διεκδικούμε, τα καταστρέφουμε. Άλλο  η παράδοση και άλλο η προσωπική συνέχεια των αδυναμιών  μας.

Δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι για  γονείς. Η φύση το δέχεται αυτό, εμείς δεν θα έπρεπε να το δεχόμαστε;

Από την μία, χάνουμε το ένστικτο και γινόμαστε  μισοί άνθρωποι, από την άλλη μόνο με το ένστικτο γινόμαστε εγκληματίες πολλών αποχρώσεων.

Η φωτογραφία του εαυτού μας είναι υπόλοιπο  του νεαρού νάρκισσου. Σεβόμαστε το μυθικό μας παρελθόν.

Υπάρχει  η ερωτική απιστία  σε κάθε μας κρυφή επιθυμία, όπως την εννοούμε στην σύγχρονη κοινωνία. Όμως δεν υπάρχει απιστία. Η έκφραση του σώματος είναι τόσο σημαντική όσο το φαγητό και ο αέρας που αναπνέουμε.  Όταν λέμε,  θα ήθελα να φάω σήμερα κεφτεδάκια, κανείς δεν μας κατακρίνει για αυτή μας την επιθυμία,  όταν πούμε όμως θα ήθελα το σώμα μου να συναντήσει ένα άλλο  άγνωστο σώμα, τότε μεταμορφωνόμαστε σε αμαρτωλούς.

Έχουμε  μπερδέψει τις εντολές  μιας συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου της ανθρωπότητας, με τις ανάγκες του παρόντος. Η τεχνολογία προχωρεί,  το σύμπαν μετακινείται διευρύνεται ή συρρικνώνεται, αλλά σε ό,τι έχει σχέση με τη σταθερότητα των ανδρικών  αναγκών και  αξιών,  μένουμε αμετακίνητοι.

Οι άνδρες, όπως  κάθε ζωντανό πλάσμα, έχουν πολλές πλευρές. Μην διαλέγουμε μόνο μία.

Η ζωή θα ήταν πιο δίκαιη αν υπήρχε ισότητα, σεβασμός  μεταξύ  των ανθρώπων, αν δεν υπήρχαν τάξεις, αν δεν υπήρχαν χρώματα και φύλλα,  όμως να  υπήρχαν υπεύθυνοι άνθρωποι.

Είμαστε μια κοινωνία   κρυφοβαρβαρότητας.

Η τέχνη δεν μπόρεσε να  βοηθήσει τους ανθρώπους.  Είναι στήριγμα όλων των αρνητικών πραγμάτων που συμβαίνουν στο κόσμο. Αν εκλείψει τελείως,  θα βλέπαμε καθαρότερα  τις ατέλειες του κόσμου.

Αν μπορούσαμε να έχουμε κάποιες αρχές θα έλεγα. Όχι πόνο, όχι  αίμα, όχι διαχωρισμός,  όχι λεκτική βία και πιο πολλά όχι από  τα ναι.

Η γλώσσα αποκαλύπτει τον άνθρωπο όσο και να κρυφτεί.  Τα ρήματα, τα ουσιαστικά, η σειρά του συντακτικού,  θα τον προδώσουν.

Τα παιδιά,   τα ζώα και η φύση,  είναι ό,τι μας μένει ως σημείο αναφοράς  στο καλό στο γνήσιο,  γι’ αυτό όποιος  και ό,τι καταστρέφει αυτές τις  τρείς  ουσιώδεις αξίες,  είναι   επικίνδυνος για την ανθρωπότητα.

Η δημοκρατία, όπως την εννοούμε σήμερα,  είναι μια  παγίδα   για ό,τι εύκολο και ανίερο, συχνά και η πιο επικίνδυνη μορφή χειραγώγησης του λαού.

Δώσαμε ετικέτες  στα μπουκάλια εργαστηρίων, ενώ δεν είμαστε επιστήμονες.

Η απλότητα  δεν  είναι κάτι απλό, αντίθετα είναι από τα πιο σύνθετα επιτεύγματα.

Μαρία Πανούτσου,

Αθήνα, Αύγουστος 2019