«Ώρες χαμένες», ένα ποίημα της Λένας Μαυρουδή Μούλιου

Νομίζω όταν γυρίσω, θα σε δω

Να χάνεσαι στο σβήσιμο του δρόμου,

Νομίζω όποιο τραγούδι και να πω,

Θα πνίγεται, μες στο λυγμό τού πόνου.

 

Ώρες χαμένες, ώρες σπασμένες,

Φτερά ρημάδια πουλί μικρό,

Καρδούλα μόνη, το χελιδόνι

Που σ’ είχε φέρει, είναι νεκρό.

 

Νομίζω απ’ τη ζεστή σου τη ματιά

Μια παγωνιά μες στην ψυχή  απομένει,

Νομίζω όταν φωνάξω τη χαρά

Θα ’ρθει η ηχώ με πίκρα φορτωμένη.

 

Ώρες χαμένες, ώρες σπασμένες,

Φτερά ρημάδια πουλί μικρό,

Καρδούλα μόνη  το χελιδόνι,

Που σ’ είχε φέρει είναι νεκρό…

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη