[Αφήγημα με φωτογραφίες του γράφοντος]
Και πόσα δηλαδή μπορεί να φέρει; Και πότε; Όποτε του καπνίσει, όποτε θυμηθεί; Σε ποια ακριβώς στιγμή αδυναμίας αλλά και συμπτώσεων θα γίνουν αυτά τα πήγαινε-έλα του σημάδια και δώρα; Και θα χτυπήσουν την πόρτα διακριτικά ή θα γυροφέρνουν στον αέρα του τώρα; Δευτερόλεπτα σημαίνοντα, εν θερμώ, εν ψυχρώ, σαν να μην πέρασε μια μέρα ή δέκα νύχτες -οι αριθμοί τραβηγμένοι τυχαία για χάρη της γραφής και της στιγμής- ορίζουν τις ανάσες και τους στοχασμούς. Όσα δεν φέρνει ο χρόνος που φεύγει ή που θα ήθελε να φύγει, τα φέρνει η στιγμή. Η καλή και η κακιά της ώρα τα φέρνει. Η διάθεση και οι στροφές της στις στροφές του χρόνου, της επόμενης ώρας, σε κατηφόρες και ανηφόρες μεγάλες σε συναντούν.
Όλα υποκειμενικά ερμηνεύονται και τα τερτίπια σου στου χρόνου τα γυρίσματα σαν παιγνίδια του μυαλού που λύνουν και δένουν τις στιγμές με ημερομηνίες, με μερομήνια και της τύχης τα τυχαία συναπαντήματα τα επαναπροσδιορίζουν.
Ρετάλια τα κάνουν, φύλλο και φτερό τα κάνουν.
Μπουκάρουν όποτε θέλουν οι πνοές τους, κύματα και σίφουνας γίνονται. Αλλά και κόμπους και κουμπιά πατούν, λύνουν και σχοινιά της μνήμης. Σε δευτερόλεπτα φτιάχνουν ταξίδια αλλά και μη ταξίδια με την μνήμη. Αλλά και στων λέξεων τα σιωπηλά τους φιρμάνια, εκεί που δεν το περιμένεις, σηκώνουν μπαϊράκια. Από Πνεύμα αντιλογίας; Έτσι, από αντίδραση; Σαν μια αλλαγή; Ακόμη και ο γέρο χρόνος που θα δώσει τη σειρά του στον άλλο χρόνο, σε ποιο ακριβώς σημείο συναντιούνται; Ειλικρινά αποχαιρετιούνται μια και καλή; Ή μήπως υπάρχει κάποιο κάτι άλλο…
Σταυρόλεξο γίνονται τα δευτερόλεπτα και τα συμφραζόμενα των λέξεων εκεί που ανοίγονται οριζόντια και κάθετα, στα κουτάκια της μνήμης και στα κουτάκια των τοίχων που μας κατοικούν, γράμματα ψάχνουν για να δέσουν οι επαφές τους και να ταιριάξουν και τα χνώτα τους. Σαν το νεράκι του Ηράκλειτου τρέχει ο χρόνος και από το παραθύρι της μνήμης σου γνέφει και σου λέει τα μαντάτα. Μάλλον… η ζωή περνάει και σε χαιρετάει.
Αφήστε το σχόλιο σας