«Χρίστος Ρ. Τσιαήλης», παρουσιάζει ο Κυριάκος Στυλιανού

Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!

Για τον μήνα Φεβρουάριο η στήλη «Λόγω Γραφής… ες γην εναλίαν Κύπρον» παρουσιάζει τον  πολύ αξιόλογο πεζογράφο, ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Χρίστο Ρ. Τσιαήλη, ο οποίος διακρίνεται για την πλούσια ευρηματικότητα της γραφής του. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την πρώτη ελληνόφωνη συλλογή διηγημάτων του, που τιτλοφορείται «Ψωμί».

 


 

Απόσπασμα από το διήγημα του βιβλίου, με τον τίτλο «Μαγιονέζα»:

 

Tο καπάκι του σωληναρίου ήταν αρκετά σφιχτό. Πάσκισε αρκετά, τα δάκτυλά της αδύναμα, γερασμένα, αυτός δεν τη βοηθούσε, δεν μπορούσε. Τελικά τα κατάφερε και το άνοιξε. Άρχισε να του αλείφει προσεκτικά τη μαύρη κρέμα. Ανοικτές πληγές πάνω στην πλάτη, στους ώμους, στο μέτωπό του. Από τον πόνο αυτός άλλαζε στάση αντανακλαστικά, δεξιά κι αριστερά. Της προκαλούσε συνεχώς σοβαρή αστοχία, τόση που το μισό του σώμα κατέληξε μουντζουρωμένο με άτσαλες δακτυλιές, σαν παρατημένο, μισογκρεμισμένο τείχος στα δυτικά προάστια, εκεί όπου αντίπαλες φατρίες σβήνουν η μια τα συνθήματα της άλλης. Κι όμως, με την επιμονή της, πέτυχε όλες τις πληγές –σχεδόν όλες. Γιατί μόλις πήγε να του βάλει λίγη στο σημείο που άνοιξε στο πηγούνι του, κρυμμένο από το κάτω χείλος του, της άρπαξε το χέρι.

«Μα πρέπει, γιε μου, κάνε μια προσπάθεια …»

Τη σκούντηξε ελαφρά.

«Άλλαξε κάτι εκεί έξω;»

Τράβηξε πίσω το χέρι της.

«Όχι, αλλά να είσαι έτοιμος. Πρέπει ν’ αντέξεις. Θ’ αλλάξει ο νόμος, θα δεις. Κι όταν σε ελευθερώσουν…  Έλα, με κάποιον τρόπο πρέπει να κρατηθείς. Όλη αυτή η επιμονή σου δεν θα καταλήξει καλά».

«Κι αν δεν το θέλω; Αν δεν θέλω να φύγω από δω μέσα; Αν δεν θέλω να πάω έξω, εκεί όπου ο μαλάκας ο φασίστας σάς έχει κάνει όλους στρατιωτάκια του; Αν θέλω να τραβήξω την απεργία ως το τέλος;» ψέλλισε πριν κλείσει τα κουρασμένα του μάτια.

Η μάνα του σηκώθηκε. Έκλεισε το καπάκι από το σωληνάριο και γύρισε να φύγει. Κοντοστάθηκε. Ξανάνοιξε το καπάκι και με την άκρη των δακτύλων της του έβαλε λίγη κρέμα ανάμεσα στα χείλη. Έτρεξε μετά προς την έξοδο του κελιού. Οι πόρτες άνοιξαν αυτόματα. Φόραγε το βραχιόλι.

Πέρασε ένα Σαββατοκύριακο και τρεις καθημερινές πριν ξανάρθει. Πέμπτη. Η μέρα που του καθάριζαν το κελί. Ήρθε πριν προλάβουν. Πολύ θα ήθελε να τον είχε σπίτι, μα πού να δεχόταν αυτός; Ευχαρίστως θα της τον έδιναν, δεν μπορούσαν πια να κάνουν τίποτα μαζί του. Μόνο να τον καθαρίζουν. Ίσως τους είχε μείνει μια δόση ανθρωπιάς. Ίσως υπήρχε ελπίδα για τη χώρα. Ίσως και όχι. Το καθάρισμα δεν είναι πάντα ένδειξη ειλικρίνειας. Η μυρωδιά της χλωρίνης στα διπλανά κελιά πάλευε να καλύψει το αντίπαλο δέος της δυσωδίας που αναδυόταν από τη γωνιά αριστερά της εισόδου.  Μιας δυσωδίας που είχε συσσωρεύσει στην ασχήμια της όλο τον πόνο μιας ολόκληρης γενιάς που ήθελε να παλέψει για την αυτοδιάθεσή της.

Ο Σωκράτης περίμενε τη μάνα του με αγωνία. Του ανακούφιζε τον αβάσταχτο πόνο στα κόκκαλα. Τον έτρεφε η αναπνοή της, τον δρόσιζε η φωνή της, κι ας την απόπαιρνε αυτός με κάθε ευκαιρία, κι ας μην την άφηνε να αντιληφθεί τίποτα από όλα αυτά.

Η ανακούφιση παιγνίδιζε με την ανυπαρξία, πίσω από ένα πέπλο λακωνικότητας και υποτιθέμενης αδιαφορίας. Ένα παιχνίδι που αυτή προφανώς γνώριζε και το χαιρόταν, γιατί ένιωθε τον πόνο του να καταλαγιάζει όποτε τον επισκεπτόταν. Πίσω από την αντίδραση που της έβγαζε, καταλάβαινε ότι αντλούσε χαρά, έστω και συγκρατημένη, αποτυπωμένη σε κλεφτά χαμόγελα στα μαραμένα του χείλη. Κι ένα νάζι παιδικό, που για χρόνια είχαν κι οι δυο ξεχάσει, όπως τότε που τον σκούνταγε στην πλάτη για να φτάσει όσο πιο ψηλά μπορούσε, σαν καθόταν επάνω στην κούνια, στο δέντρο της πίσω αυλής. «Κι άλλο, κι άλλο!» ακούει ακόμα τα λόγια του στη σκέψη της μέσα βαθιά.

 

 


 

Ο Χρίστος Ρ. Τσιαήλης είναι Κύπριος πεζογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Είναι καθηγητής αγγλικών και κάτοχος Μάστερ Θεατρολογίας. Έχει υπηρετήσει το θέατρο από τη θέση του βοηθού σκηνοθέτη. Έχει εκδώσει επτά βιβλία συμπεριλαμβανομένων μυθιστορημάτων, συλλογών διηγημάτων και ποιητικών συλλογών, που έγραψε είτε στην ελληνική είτε στην αγγλική γλώσσα. Τα τέσσερα ελληνικά του βιβλία είναι με τις εκδόσεις Γκοβόστης από το 2017 ως πρόσφατα.

Ο συγγραφέας έχει λάβει πρώτα βραβεία, διακρίσεις και επαίνους σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Έχει κληθεί ως κριτής πανελλήνιων λογοτεχνικών διαγωνισμών και σε poetry slams. Έχει μεταφράσει ποιητικές συλλογές, ανεξάρτητα ποιήματα και διηγήματα ξένων συγγραφέων από την αγγλική στην ελληνική. Οι δημοσιεύσεις του έργου του περιλαμβάνουν διηγήματα και ποιήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες σε διάφορες χώρες του κόσμου ενώ ταξιδεύει συχνά για λογοτεχνικά φεστιβάλ σε χώρες της Αφρικής, της Αμερικής και της Ευρώπης. Μέρος της δουλειάς του έχει μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες (ισπανικά, αραβικά, ουζμπεκικά, κ.α.). Ο συγγραφέας διαμένει μόνιμα στη Λευκωσία.

 


 

[Κυριάκος Στυλιανού – Ας  γνωριστούμε]

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη