Αυτά ήταν τα χαρακτηριστικά εκείνης, από τη νεαρή της ήδη ηλικία. Υψηλό το φρόνημα και το μέτωπο προς τον ουρανό, θεωρούσε πως δικαιούται πάντοτε το καλύτερο.

Καταγωγή από τη ναυτική Χίο, με πατέρα καπετάνιο. Ήταν δεκαέξι χρονών όταν πενθήσανε τον πατέρα της με την αδερφή και τη μάνα της, βάζοντας μαύρες κορδέλες και ντύνοντας το σπίτι αναλόγως,  γιατί το  καράβι που επέστρεψε ποτέ δεν τον ξαναγύρισε πίσω. Πάντως δεν  λάβανε σύνταξη θανόντος κι έτσι χρειάστηκε να μετοικήσουν στην Αθήνα για να  τα βγάλουν πέρα.

Προσέξανε να της βρούνε ένα σπίτι στη Βουλιαγμένη, που  να βλέπει  θάλασσα. Δεν ήταν για τον Βύρωνα εκείνη. Άλλος τύπος η μάνα τους. Η Μαρία από νωρίς στη δουλειά. Δακτυλογράφος. Βρήκε και παντρεύτηκε Ρώσο στην καταγωγή. Αυτοκινητιστικό ατύχημα τον έβαλε  να μη  σκέφτεται και το σώμα του  σιγά-σιγά να επανέρχεται από τις κακώσεις. H ίδια  έψαξε για  αλλού το μεγαλείο.

Ο αδερφός  της  μάνας τους  στην αρχή τούς στήριξε με απόλυτη επίβλεψη. Οι  όροι  της  βοήθειας  ήταν  αυστηροί:  πουριτανική ηθική. Μπορέσανε να ξεφύγουν και ν’ ακολουθήσουν τη δική τους ζωή. Εκείνη κατάφερε  να βρίσκει τρόπους  για να ζει αξιοπρεπώς. Το παιδάκι με ρώσικη φλέβα μπορούσε ν΄ απολαμβάνει παροχές από τη γειτόνισσα, στο διαμέρισμα, που ήταν άκληρη από τον έρωτά της  που ήταν ευκατάστατος, από τη δεύτερη δουλειά της μάνας του. Το μέλλον του διαγραφόταν λαμπρό. Σπουδές  στην αλλοδαπή, εξέλιξη κοινωνική μέσα από πετυχημένες κατακτήσεις.

Πουλήθηκαν τα δύο σπίτια που είχε στην κατοχή της εκείνη, για να μπορεί να στέκεται  στις καλύτερες σχολές  της Ευρώπης. Όλα σε υψηλό αναβαθμό:  τα υλικά αγαθά αλλά και η μεγαλοψυχία των σχέσεων.

Κατάφερε να τον διορίσει στην Airbus και να κρατήσει το επιθυμητό επίπεδο.
Κι ο έρωτας εκείνης το ίδιο υπόβαθρο είχε: να έχει πατέρα ο γιος της, να έχει το πρότυπο του καλού αρχιτέκτονα,  να  μπαίνει σε δραστηριότητες «καθώς πρέπει».  Μια ζωή  GLAMOUROSA, παθιασμένη γι’ αυτόν το γιο της  το μονογενή,  που τόσο του ταίριαζε ο υψηλός τόνος modi  vivendi – φυσιογνωμία αριστοκρατική.

Όταν αρρώστησε από καρκίνο στα εξήντα της, η  νύφη της ενοχλήθηκε από την αρρώστια,  εκεί  στο κυκλικό  διαμέρισμα  της  οδού  Φωκίωνος  Νέγρη. Έπρεπε να  τους  αδειάσει τη γωνιά, γιατί  δεν  είχε  χώρο στο σπίτι της να μείνει  πλέον.

Τελικά  επήλθε η ανακούφιση στην ψυχή του όταν αυτή αποδήμησε εις  Κύριον  και  ο ίδιος δεν  είχε  πια ν΄ αποδίδει  ευθύνες  σε κανέναν για τα λάθη του.