Το πιο σπουδαίο ποίημα /φαντάζομαι /θα γραφόταν /
Σε ακαταλαβίστικη γλώσσα /της ανθρωπιάς /
Για να μη το αναγιγνώσκει κανείς αβασάνιστος /(διανοούμενος και μη) /
Σε γλώσσα ανεπιτήδευτη / αυτή της ακατέργαστης αλήθειας /
Με σύμβολα δυσνόητα /βαριά κι ασήκωτα /
Της τσάπας /του σαρώθρου /και του μυστριού /
Χωρίς πολυσύλλαβες υποσχέσεις / επεξηγήσεις και μεταφράσεις /
Με λέξεις απλές / ξεκάθαρες / της ανάγκης / του τώρα /
Και μπόλικα αποσιωπητικά/ της καθημερινότητας /
Προτού γραφτεί /θα ‘χε γαλουχηθεί απ’ το σχολείο του δρόμου /
Από ‘να χέρι εξειδικευμένο στη γραμματική /του θάρρους /
Και στο συντακτικό /του πόνου /
Δεν θα ρύπαινε την ατμόσφαιρα με βαρύγδουπα ρήματα
Και περίτεχνα κοσμητικά επίθετα /
Δεν θα προβλημάτιζε /αμελώντας να πράξει /(τα αυτονόητα) /
Και θα καταπιανόταν με τα άκρως απαραίτητα /του βιοπορισμού /
Δεν θα περίμενε τίποτα /απ’ τους βαθιά νυχτωμένους /
Αλλά θα γινόταν ολοφώτεινος φάρος τους /
Σκύβοντας πρώτα και μαζεύοντας από χάμω/ κάθε λογής απόρριμμα /
Θα εμπνεόταν από τα τίμια θρανία /της εργατιάς /
Και δεν θα κόπτονταν /για καμιά κοινή γνώμη και υστεροφημία /
Θα δέσποζε /ανυπόγραφο / στις παγκόσμιες βιβλιοθήκες /
Διότι δεν θα ανήκε πουθενά/ αλλά σ’ όλους /
Το πιο σπουδαίο ποίημα / λέγω/ (πάντα με μια σημαντική επιφύλαξη) /
Δεν γράφτηκε ποτέ / και καταλήγω/ με την απόλυτη βεβαιότητα/
Της σοφής πανανθρώπινης απαισιοδοξίας /
Το πιο σπουδαίο ποίημα δεν θα γραφτεί ποτέ.
εξαιρετικό!