Στης γειτονιάς σου τα στενά – το δείλι,

οι θύμησες με πήραν στο χορό.

Στο σύρμα της αυλής σου το μαντίλι…

-παλιό σημάδι, να ’ρθω να σε βρω-.

Όρκοι αγάπης με φιλιά στα χείλη

και όνειρα – κουβάρι παρδαλό.

Απόψε θα σου κλέψω το μαντίλι.

Με ζώνουν οι στιγμές κι αναπολώ.

Την αύρα σου θα πιω – δροσιά τ’ Απρίλη
κι ας στέρεψε η αγάπη στον καιρό.

Θα βγεις σαν Νηρηίδα απ’ την πύλη

της δύσης – μ’ έναν ήλιο πορφυρό.

Το κύμα τα φιλιά σου θα μου στείλει.

Θα τρεμοπαίζει η μορφή σου στο νερό.

Στα μεθυσμένα χρώματα το δείλι,

εσύ γοργόνα κι εγώ ψάρι στον αφρό.

Γλυκές ωδές ο φλοίσβος θ’ απαγγείλει

το σούρουπο σαν πέφτει δροσερό

και στο αηδόνι θα ’χω παραγγείλει          

ένα μοτίβο αγάπης ζωηρό.            

Θα κλείσω τ’ άρωμά σου στο μαντίλι

τις άδειες νύχτες μου θα σε φορώ,

μέχρι νέα αγάπη ν’ ανατείλει                     

-τον ήλιο χρυσαφένιο να θωρώ!           

Απόψε που θα κλέψω το μαντίλι

τ’ αηδόνι τραγουδάκι θα σου στείλει!

Το ποίημα διακρίθηκε με Α’ Βραβείο στον Θ’ Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης της “ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ” και μελοποιήθηκε από την μουσικό και μαέστρο Ελευθερία Μεταξά.

Το τραγούδι στο youtube:     Το μαντήλι