ΑΥΤΟ που θα σχολιάσω κατωτέρω, το θεωρώ φαινόμενο προς περεταίρω συζήτηση και πιθανόν ψυχολογική έρευνα.

Εξηγώ:

Χαίρομαι π.χ. όταν μου κάνουν δώρο ένα βιβλίο, για το οποίο έχω ακούσει διθυραμβικές κριτικές και παραινέσεις  να το διαβάσω οπωσδήποτε.

Πανευτυχής λοιπόν, παίρνω το ωραίο μου βιβλίο, το απαλλάσσω από το επίσης ωραίο του περιτύλιγμα, και το παίρνω αγκαλιά το βράδυ στο μαξιλάρι μου.

Γρήγορα όμως, νιώθοντας ότι μπορεί να υποστεί ταλαιπωρία με τον άτσαλο ύπνο που κάνω, το τοποθετώ τρυφερά δίπλα μου στο κομοδίνο, όπου δεν κινδυνεύει η ακεραιότητά του για την οποία πασχίζω για όλα μου τα βιβλία.

Επόμενο βήμα μου είναι να το μεταθέσω καλύτερα στον φυσικό του χώρο, τη βιβλιοθήκη μου δηλαδή, δίνοντας τόσο σ’ αυτό, όσο και στο εαυτό μου ιερή υπόσχεση να το διαβάσω με την πρώτη ευκαιρία ελεύθερου χρόνου.

Και το ξεχνώ!!!…

Από την άλλη, μία καλή μου φίλη, όπως και πολλές άλλες καλές μου ‘’φίλες’’, με καλεί στην παρουσίαση του βιβλίου της.

Να μην πάω;

Απρέπεια τουλάχιστον.

Να μην το αγοράσω;

Τσιγκουνιά απαράδεκτη και έλλειψη τακτ. Έτσι αγοράζονται πια τα βιβλία.

Δίνω το εικοσάρι μου και το βιβλίο τούτο ακολουθεί διαφορετική διαδρομή από το βιβλίο δώρο μου, στο σπίτι μου μέσα.

Μην δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στις κακεντρέχειες και τις πικρόχολες κριτικές που πήραν τα αφτιά μου, το βάζω στην βιβλιοθήκη μου δίπλα στο άλλο.

Γρήγορα το μεταφέρω στο κομοδίνο μου και ακόμη γρηγορότερα, θυσιάζοντας ώρες του ύπνου μου, αρχίζω και το διαβάζω κάνοντας -αν μη τι άλλο- απόσβεση του εικοσάρικου.

Είναι όντως πατάτα, μα το διάβασα μέχρι το τέλος. Το εικοσάρικο εκπλήρωσε το σκοπό του.

Ηθικό δίδαγμα:

Διαβάζετε τα βιβλία που σας κάνουν δώρο και που αυτοί που σας τα δώρισαν έκαναν επιλογή και έρευνα αγοράς πρώτα, ενώ αυτά που αγοράζετε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ για τον εαυτό σας να τα αποφεύγετε, αφού ξέρετε ότι είναι εχθροί του ελεύθερου χρόνου σας και κατ’ επέκταση του εικοσάρικού σας.

Λέω εγώ τώρα. Μπορεί και να σφάλω…