“Το βραδινό καντήλι”, ένα ποίημα της Κατερίνας Ευαγγέλου Κίσσα

Περνάς μιας μάντρας τον πλατύ γιαλό

Οι πέτρες άσπρες όπως ο αφρός στ’ ακροθαλάσσι

Λίγο πιο πέρα, ταξιδεύει το μυαλό,

Ψυχούλες πάμπολλες βλέπει εκεί να έχουν ξαποστάσει.

 

Μικρής κωμόπολης το γραφικό το κοιμητήρι

Δέντρο δεν έχει πια να το σκιάσει

Σε μια πεζούλα αδειανό παλιό λιβανιστήρι

Με ευσπλαχνία καρτερά τα μνήματα ν’ αγιάσει.

 

Σ’ αυτή τη θάλασσα μαύρο κουνιέται το μαντήλι

Μετά το «δεύτε τελευταίον ασπασμόν» στο εικονοστάσι

Στερνή παρηγοριά απέμεινε το βραδινό καντήλι

Να φέγγει συνοδιά στους που η καρδιά αρνείται να ξεχάσει.

Ίσως σας αρέσει και

6 Σχόλια

  • Γιώργος Ρούσκας
    8 Μαΐου 2021 at 21:24

    Υπέροχο!

    • Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα
      8 Μαΐου 2021 at 21:28

      Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!

  • Βασιλική Αποστολοπούλου
    9 Μαΐου 2021 at 10:45

    “Να φέγγει συνοδιά στους που η καρδιά αρνείται να ξεχάσει.”
    Ποτέ δεν ξεχνά η καρδιά Katerina μου  
    Χρόνια πολλά!

    • Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα
      9 Μαΐου 2021 at 21:20

      Χρόνια πολλά, Βάσω μου!

  • Μάρθα Δήμου
    10 Μαΐου 2021 at 00:13

    Πάρα πολύ ωραίο και συγκινητικό…. Συγχαρητήρια.

    • Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα
      10 Μαΐου 2021 at 18:45

      Σας ευχαριστώ! Χαίρομαι που σας άρεσε.

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη