Μεγάλες χαρές μέσα στο σπιτικό του, περίμενε τον διάδοχο, οι γονείς του θα ερχόντουσαν το βράδυ για ένα οικογενειακό τραπέζι.

Θα συμπληρωνόταν η ευτυχία του με την απόκτηση του γιου, ο οποίος θα συνέχιζε το όνομα και την παράδοση της οικογένειας.

Όμως, η χαρά του μέσα σε λίγα λεπτά θα μετατρεπόταν σε απογοήτευση όταν θα έβλεπε επάνω στο τραπέζι, που θα γινόταν σε λίγη ώρα, ένα φάκελο με ιατρική γνωμάτευση. Ένας φάκελος με εξετάσεις, που έδειχναν ότι το φύλο του παιδιού ήταν θηλυκό…

-Κορίτσι, κορίτσι, κορίτσι!!! Ξεκίνησε να φωνάζει μανιασμένος.

-Ναι, τελικά όλα δείχνουν ότι είναι κορίτσι… Συμπλήρωσε η κοπέλα της οποίας η φουσκωμένη κοιλιά ήταν πλέον ορατή αρκετά.

-Δεν είναι δυνατόν! Κορίτσι… πάει ο απόγονος, πάει το αγόρι που θα γινόταν άνδρας δυνατός.

-Εντάξει, ακόμα και κορίτσι να είναι, τι πειράζει; Γερό να είναι, αυτό δε μας αφορά;

-Ναι, αλλά ο πατέρας μου πάντοτε αγόρι περίμενε. Αυτό επιθυμούσε, να δει τον διάδοχο, έναν γιο σερνικό και όχι κοριτσάκι για να του αγοράζει κούκλες…

Μανιασμένος κατευθύνεται στα μπαλόνια που είδε με ροζ χρώμα και τα έσκασε με μία βελόνα, τόσο μεγάλη ήταν η οργή του.

-Δεν πρέπει να μαθευτεί ακόμα αυτό στην οικογένειά μου. Δεν μπορώ να δώσω τόσο μεγάλη πίκρα στον πατέρα μου. Θα πούμε ψέματα για λίγες ημέρες ακόμα ότι  περιμένουμε αγόρι και αργότερα θα δω τι θα του πω.

Δεν άργησε η ώρα και το κουδούνι της πόρτας χτύπησε. Οι γονείς με χαμόγελο που φώτιζε την τεταμένη κατάσταση του χώρου, κρατώντας σακούλες με δώρα και γλυκά.

-Γιε μου, καλώς σας βρήκαμε! Χαιρέτησε ο πατέρας. Σου έφερα το αγαπημένο σου πολίτικο τσουρέκι, εκλεράκια, παιχνίδια για τον εγγονό μας που έρχεται!!!

Μάγκωσε ο ίδιος, έκδηλη υπήρξε μία δυσαρέσκεια στο πρόσωπό του, την οποία όμως έκρυψε και μέσα σε μία στιγμή απέκτησε μία ευχάριστη όψη.

-Καλωσήρθατε, ευχαριστούμε για τα λουλούδια, για τα γλυκά και τα παιχνίδια!

-Μην ευχαριστείς γιε μου, για τον εγγονό μας δεν είναι τίποτα αρκετό. Αυτά είναι πολύ λίγα μπροστά στα δώρα που θα έρθουν.

Η ατμόσφαιρα για λίγα λεπτά έμεινε σιωπηλή…

-Γιε μου συνέβη κάτι; Έχει υπάρξει κάποια επιπλοκή, υπάρχει κάποιο πρόβλημα που δε μας έχετε πει;

-Όχι, όχι πατέρα, όλα βαίνουν καλώς… αλλά είμαστε κι εμείς, όπως και να είναι, συναισθηματικά φορτισμένοι…

Η ώρα πέρασε γρήγορα, όλοι κάθισαν στο τραπέζι και απόλαυσαν φαγητά μοσχομυριστά, ανταλλάσσοντας ευχές και τσουγκρίζοντας ποτήρια με κόκκινο, γευστικό κρασί.

Την ευχάριστη ατμόσφαιρα, διέκοψε ο πατέρας, που έδειξε ότι θέλει να αναγγείλει κάτι σημαντικό.

-Μπροστά σε όλα τα μέλη της αγαπημένης μας οικογένειας, στο νέο μέλος που ετοιμάζεται να έρθει στη ζωή, σε εσάς τα παιδιά μου και στη μητέρα σας, έχω να αναγγείλω κάτι σημαντικό.

(Βγάζει από την τσέπη του σακακιού του μία επιταγή…)

-Παιδιά μου, όλα αυτά που απολαύσαμε τώρα εδώ, όλοι μαζί, είναι μικρά μπροστά σε αυτό το δώρο που εμείς οι δύο θέλουμε να χαρίσουμε στον εγγονό μας. Νομίζουμε ότι αυτές οι 100.000 θα είναι μία βοήθεια μεγάλη για το εγγόνι μας, ώστε να σπουδάσει, να λάβει αξιόλογη εκπαίδευση και για διάφορες άλλες ανάγκες που μπορεί να προκύψουν στα πρώτα χρόνια της ζωής του.

Οι δύο μέλλοντες γονείς αλληλοκοιτάχτηκαν στα μάτια, αντιλαμβανόμενοι ότι το ποσό ήταν μεγάλο αλλά στηριζόταν σε ένα ψέμα. Παρόλα αυτά, εξέφρασαν μεγάλη χαρά, επιθυμώντας να μην ταράξουν αυτή την τόσο πολύτιμη στιγμή με εξομολογήσεις, δράματα και απογοητεύσεις.

Όλα έδειχναν πως η μέρα αυτή θα τελείωνε ευνοϊκά. Οι γονείς είχαν αφήσει μόνο μία μπουκιά από το δικό τους γλυκό, ενώ δεν είχαν πιει όλο τον καφέ τους.

Η ώρα άρχισε να περνά, οι ίδιοι εξέφρασαν πια την επιθυμία να επιστρέψουν στο σπίτι τους.

-Παιδιά μου να σας αφήσουμε, νύχτωσε και πρέπει κι εμείς να αποχωρήσουμε, να αφήσουμε κι εσάς στην ηρεμία σας. Έχετε κι εσείς την ιδιωτικότητά σας.

Η γυναίκα του γιου τον σκούντηξε στην πλάτη ελαφρά, δείχνοντάς του ότι ήθελε να μιλήσουν ιδιαιτέρως.

-Πρέπει να πεις την αλήθεια, αρκετό θέατρο είδαμε μπροστά στα μάτια μας σήμερα! Πρέπει να είσαι ειλικρινής, τη στιγμή που οι άνθρωποι μας δίνουν και τόσο μεγάλο χρηματικό ποσό…

-Έχεις δίκιο, ψέλλισε εκείνος… θα βρω τη δύναμη να τους απογοητεύσω, αλλά η αλήθεια πρέπει να μαθευτεί…

Πριν κατευθυνθούν στην πόρτα, εκείνος τους φώναξε:

-Σταματήστε, πρέπει να σας πω κάτι! Γνωρίζω πως έπραξα λάθος που δεν το φανέρωσα νωρίτερα, αλλά το έπραξα μόνο σκεπτόμενος ότι αυτό θα πλήγωνε τον πατέρα μου. Λυπάμαι που δεν του χάρισα το γιο που ήθελε, ναι έγινε λάθος, αντί για εγγονό θα έχει εγγονή. Και αν αυτό τον πληγώνει, ορίστε, η επιταγή που μου έδωσες πατέρα ας έρθει στα χέρια σου!

Λίγα λεπτά σιωπής, μέχρι ο πατέρας να αποφασίσει να μιλήσει.

-Γιε μου, επιτέλους, φανέρωσες την αλήθεια που γνωρίζαμε ήδη. Παρατήρησα τα σκασμένα ροζ μπαλόνια, οπότε αυτό μου κίνησε τις υποψίες. Ξέρεις, εμείς ποτέ δεν ξεχωρίσαμε τα παιδιά σε αγόρια ή κορίτσια, ποτέ το φύλο δε θα μας έκανε να αγαπήσουμε ένα παιδί περισσότερο ή λιγότερο.

-Μα εγώ νόμιζα πως αγόρι περιμένετε να δείτε ως διάδοχο της οικογένειας.

Άγγιξε την κοιλιάς της νεαρής κοπέλας και είπε:

-Εμείς γερό θέλουμε να είναι μόνο. Ποτέ δε βάλαμε κριτήριο αγάπης το αν είναι αγόρι ή κορίτσι. Το αρσενικό παιδί είναι μία επιπόλαιη προσδοκία εκείνων που δεν έχουν καταλάβει ότι ένα παιδί είναι ευλογία όποιο και αν είναι το φύλο του.

Αγκαλιάστηκαν όλοι μαζί, έγιναν μία οικογένεια χωρίς μυστικά και κρυφά γεγονότα.

Γιατί κανένας σωστός  γονιός δεν κοιτάζει αν το παιδί θα είναι αρσενικό… αλλά αν είναι γερό και ευτυχισμένο…