Πάει ο Αργύρης μας Μαξ… Από δω και πέρα μόνοι μας θα τριγυρνάμε. Δεν μπορώ να ηρεμήσω. Με δυσκολία περπατάω σήμερα. Απ’ τη στιγμή που το έμαθα λες και πέρασαν δέκα χρόνια από πάνω μου. Το άσχημο είναι, ότι δεν ξέρουμε από τι πήγε. Αυτές οι σκέψεις δε μ’ άφησαν να κλείσω μάτι δυο μερόνυχτα. Λες να έφυγε απ’ το εμβόλιο; Τόσα ακούγονται… Δεν ξέρω τι να πω. Όσο τον φαντάζομαι τον καψερό μονάχο του εκεί μέσα στην εντατική, χωρίς κανέναν στο πλάι του, μου έρχεται να τρελαθώ. Μια βδομάδα πριν τον είχαμε εδώ κοντά μας. Θυμάσαι Μαξ; Ήταν χαρούμενος. Με χτύπαγε στην πλάτη κι έλεγε… «φιλαράκο εμείς καλά τη γλιτώσαμε, κάναμε το εμβόλιο κι όλα καλά! Για τα παιδιά μας όμως ανησυχώ πολύ…» Αχ βρε ο φουκαράς! Πού να ’ξερε τι τον περιμένει!

Μωρέ καλά τα έλεγε τότε ο Γρηγόρης πως θέλουν να μας ξεκάνουν όλους τους συνταξιούχους. Τον θυμάσαι τον Γρηγόρη Μαξ; Πού εξαφανίστηκε αυτός; Κάθε τρεις και λίγο στην πλατεία έβγαινε κι αυτός να χουζουρέψει. Λες να έπαθε τίποτα ο χριστιανός και δεν το πήραμε χαμπάρι να του ανάψουμε ένα κεράκι; Τσακωνότανε με τον Αργύρη για τα εμβόλια. «Εγώ δε θα κάνω, δε θα τους περάσει… τάχα μου θέλουνε να μας προφυλάξουνε, να μας ξεκάνουνε θέλουνε βρε, άκου με που σου λέω…» Ούτε μάσκα δε φορούσε ο αθεόφοβος! Ήταν απ’ αυτούς τους αρνητές της μάσκας που βλέπαμε στις ειδήσεις… Η αλήθεια είναι πως όλοι είμαστε μπερδεμένοι μ’ όλα αυτά που γίνονται. Μια βγαίνουν και σου λένε πως είναι απαραίτητη η μάσκα και την άλλη λένε πως δεν έχει αποδειχθεί τίποτα. Δεν ξέρεις τι να πιστέψεις! Εμ με τα εμβόλια, τρις χειρότερα! Αυτό της Άστρα, πώς διάολο τη λένε, προκαλεί θρομβώσεις και απαγορεύτηκε στις ξένες χώρες. Αλλά σ’ εμάς συνεχίζεται κανονικά μέχρι να συνεδριάσει η Παγκόσμια Ένωση Υγείας, λέει.  Άκουσον, άκουσον! Και πώς θα πάει ο άλλος να το κάνει όταν έχουν συμβεί τέτοια επεισόδια, φίλε μου; Ορίστε, το έκανε αυτή η καψερή στην Πελοπόννησο και ξεψύχησε η γυναίκα μια ώρα μετά, μονάχη της στο πάρκο. «Καμία σχέση με το εμβόλιο ο θάνατός της…» είπανε μετά στις ειδήσεις. «Είχε υποκείμενα νοσήματα…» ήταν η απάντηση των γιατρών. Εμ κύριέ μου, αν δεν είχει υποκείμενα νοσήματα δεν θα χρειαζόταν να κάνει το εμβόλιο η γυναίκα. Εξήντα ενός χρονών! Νέα γυναίκα! Τι να πεις… Μωρέ καλά μας τα ’λεγε ο Αργύρης, θυμάσαι; «Κόψε τις ειδήσεις, βρε αδερφέ. Σου μαυρίζουν την ψυχή. Βάλε μια ψαλμωδία στο ράδιο ν’ ακούσεις να γαληνέψεις…»

Λες να συνέβει και στον Αργύρη μας το ίδιο, βρε Μαξ; Λες να τον ξεκάνανε οι παλιοκερατάδες με μια ένεση; Το ψάχνουν τα παιδιά του, πάντως, δε θα το αφήσουν έτσι. Έχω εμπιστοσύνη σ’ αυτόν τον μικρό τον γιο του. Τον λάτρευε τον πατέρα του. Θα βρει την άκρη αυτός, δεν τον φοβάμαι. Τώρα θα μου πεις, ο Αργύρης μας έφυγε και τίποτα δε θα τον φέρει πίσω.

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα. Αχ να ’ξερες πόσο νοσταλγώ τα περασμένα. Στα νιάτα μας όλα ήταν πιο όμορφα. Υπήρχε φτώχια βέβαια, αλλά δεν μας ένοιαζε. Όλα τα παιδιά τότε ήταν ξυπόλητα, δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον. Μήπως και σήμερα όμως δεν υπάρχει πείνα και φτώχια; Μετά από την πανδημία να δεις τι έχει να γίνει! Θα γυρίσουμε πάλι στα παλιά. Πάνω που ξεθάρρεψε λιγάκι ο κόσμος απ’ την κρίση κι άρχισαν μια μια οι δουλειές ν’ ανοίγουν, έρχεται ο ιός και τα σαρώνει όλα. Κλειστά για μήνες όλα τα μαγαζιά. Θα πεινάσει κόσμος και κοσμάκης!

Αυτή η μέρα Μαξ, είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα, που μετάνιωσε και ζήτησε συγχώρεση αλείφοντας με μύρο τα πόδια του Ιησού. Η αμαρτωλή γυναίκα παίρνει την συγχώρεση και μετανοεί ενώ εκείνη την ώρα ο Ιούδας πηγαίνει να συναντήσει τους Αρχιερείς. Εκεί, πέφτει θύμα της φιλαργυρίας του, δέχεται να τους δώσει τον Ιησού με το αντάλλαγμα των τριάντα αργυρίων.

Τότε στα χρόνια μας, που λες, καταλάβαινες γιορτές. Η εκκλησιά ήταν πάντα μες στο πρόγραμμα της κάθε οικογένειας. Μας μάζευε ο αδερφός του πατέρα μου, που ήταν παπάς στο χωριό μας και μας έλεγε θρησκευτικές ιστορίες. Όλες τις Κυριακές μας έντυνε παπαδάκια. Τη μεγάλη βδομάδα κανένα μας δεν έλειπε. Πρωί, απόγευμα στην εκκλησιά. Μαζί κι ο Αργύρης μας. Μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά. Από παιδί ονειρευόταν να γίνει μια μέρα ψάλτης. Και τα κατάφερε…

 «Του Δείπνου σου του μυστικού, σήμερον,

Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε.»

Ήτανε ο καλύτερος ψάλτης στο χωριό μας στα νιάτα του. Είχε μια φωνή καμπάνα! Έψελνε τόσο σωστά που ήταν λες κι είχε σπουδάσει βυζαντινή μουσική! Ανατρίχιαζε ο κόσμος σαν άκουγε τη φωνή του. Αφού πολλές Κυριακές έρχονταν απ’ τα γύρω χωριά κόσμος για να τον ακούσει. Γαλήνευε η ψυχή σου.

Αχ… Ο Θεός να συγχωρέσει την ψυχούλα του. Πόσο μου λείπει! Πάντα μαζί πηγαίναμε στην εκκλησιά.Το απόγευμα νωρίς ψάλλεται η Ακολουθία του Ευχελαίου. Θα μείνεις λιγάκι μόνος σου φιλαράκο, εντάξει;  Θα πάω στην Ακολουθία του Ευχελαίου. Σήμερα γίνεται και η τελετή του Νιπτήρος που  αναφέρεται σε τέσσερα γεγονότα. Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο των ποδιών των μαθητών από τον Ιησού Χριστό, τον Μυστικό Δείπνο, την Προσευχή του Κυρίου στο Όρος των Ελαιών και την προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή των Παθών του Χριστού. Στο  Μεγάλο Ευχέλαίο, διαβάζονται επτά Ευαγγέλια και επτά Ευχές. Ευλογείται λένε έτσι το λάδι με το οποίο ο ιερέας «σταυρώνει» τους πιστούς στο μέτωπο, στο πηγούνι, στα μάγουλα και στις παλάμες.

Τς…τς…τς… Κοίτα, κοίτα Μαξ. Κυκλοφορεί  χωρίς μάσκα!  Θεέ και Κύριε! Θα φταίω εγώ μετά αν φωνάξω την αστυνομία να της κάνει παρατήρηση; Όχι, πες μου. Θα φταίω; Αυτή σίγουρα ανήκει στους αρνητές της μάσκας, σαν τον Γρηγόρη.  Άκου με που σου λέω. Φαίνεται απ’ τα μάτια της. Δεν τη νοιάζει τίποτα. Πού είναι η αστυνομία να βάλει μια τάξη; Κοίτα, κοίτα τι γίνεται γύρω. Πανικός σήμερα! Βγήκαν όλοι σαν τα σαλιγκάρια να μαζέψουνε ήλιο. Τι να σου κάνει θα μου πεις ο κοσμάκης; Τόσους μήνες πλαντάξαμε μέσα. Να βγούμε, δε λέω, και βέβαια να βγούμε, αλλά να κρατάμε αποστάσεις κύριε και να φοράμε τις μάσκες μας. Εγώ δηλαδή γιατί τι φοράω; Χαζός είμαι εγώ κι εσύ κυρά μου είσαι η έξυπνη; Μωρέ ξύλο που θέλουνε με τον κόπανο μερικές-μερικές… Οι γυναίκες δεν παθαίνουν τίποτα Μαξ, εμένα ν’ ακούς. Σιγά μην κλειστήκανε αυτές μέσα. Πάντα θα βρουν έναν τρόπο να ξεφύγουν. Αν πας μια βόλτα στο γύρω της πόλης το απόγευμα, θα δεις κόσμο και ντουνιά να περπατάνε. Και κυρίως γυναίκες. Με το καφεδάκι τους στο κύπελλο, με το κινητό τους στο χέρι, μαζεύονται ένα τσούρμο φιλενάδες και πάνε τάχα μου για περπάτημα. Κουβεντούλα, τσιγαράκι, κουτσομπολιό κι από κει παν κι οι άλλοι.

Το βράδυ λοιπόν, ψάλλεται το  πιο γνωστό τροπάριο της μέρας… « Ὅτε οἱ ἔνδοξοι Μαθηταί, ἐν τῷ νιπτῆρι τοῦ Δείπνου ἐφωτίζοντο, τότε Ἰούδας ὁ δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας ἐσκοτίζετο, καὶ ἀνόμοις κριταῖς, σὲ τὸν δίκαιον Κριτὴν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων ἐραστά, τὸν διὰ ταῦτα ἀγχόνῃ χρησάμενον, φεῦγε ἀκόρεστον ψυχὴν τὴν Διδασκάλῳ τοιαῦτα τολμήσασαν. Ὁ περὶ πάντας ἀγαθός, Κύριε δόξα σοι.»

Έχει γραφτεί από τον Ρωμανό τον Μελωδό. Κι αυτό  ο θείος μου ο παπάς, μας το είχε μάθει.  Όλα τα θυμάμαι ο μπαγάσας, βλέπεις; Να άκουγες μόνο τον Αργύρη μας να το ψάλλει! Τίποτ’ άλλο δε σου λέω…  Θα ανάψω ένα κεράκι και θα προσευχηθώ για την ψυχούλα του. Αν κι αυτός δε χρειάζεται κανένα εισιτήριο για τον Παράδεισο Μαξ. Ήταν άγιος άνθρωπος! Δεν είχε πει κακή κουβέντα για κανέναν, κι αυτό είναι το κυριότερο για μένα. Να μη φθονείς και να μην κακολογείς τους γύρω σου.

Τότε παλιά, που λες, οι γυναίκες πηγαίνανε στη λειτουργία της Μεγάλης Τετάρτης με μια σουπιέρα αλεύρι κι έβαζαν μέσα 3 κεριά. Αυτά τα κεριά τα καίγανε κατά τη διάρκεια του μυστηρίου και το αλεύρι το χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν τα Πασχαλινά Κουλουράκια. Τη Μεγάλη Τετάρτη φτιαχνόταν και η νέα ζύμη. Επειδή πίστευαν ότι η ζύμη του ψωμιού κάποια στιγμή μπορεί να χάσει τη δύναμη και την καθαρότητά της, την μεγάλη Τετάρτη φρόντιζαν να την ανανεώνουν. Οι γυναίκες που φρόντιζαν τις εκκλησίες πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι στο χωριό και μάζευαν αλεύρι και  το ζύμωναν μετά χωρίς προζύμι. Ο παπάς, ακουμπούσε πάνω στη ζύμη το Σταυρό με το Τίμιο Ξύλο και το ζυμάρι φούσκωνε. Αυτό γινόταν το προζύμι της χρονιάς, κι οι γυναίκες το μοίραζαν μετά ξανά σε όλα τα σπίτια. Τι όμορφα έθιμα έχει ο τόπος μας, βρε Μαξ! Τότε βέβαια οι γυναίκες ζύμωναν το ψωμί της φαμελιάς τους, σήμερα σιγά μην ασχολείται καμία μ’ αυτά τα πράγματα. Τα θεωρούν παλιομοδίτικα, σου λέει.

 Τι ’ναι, βρε; Βαρέθηκες τις ιστορίες μου; Τη γάτα είδες;

Κοίτα, κοίτα Μαξ… Βρε αυτός δε μοιάζει μ’ εκείνον τον δημοσιογράφο που σκότωσαν τις προάλλες έξω απ’ το σπίτι του; Αυτόν που βλέπαμε στις ειδήσεις, ίδιος είναι. Παναγία μου! Τέξας κατάντησε η Ελλαδίτσα μας. Εμ με τους ηθοποιούς τι σκάνδαλο έγινε! Βγήκαν όλα τα άπλυτα στη φόρα μετά από την καταγγελία αυτής της αθλήτριας. Θυμάσαι; Όλοι ανώμαλοι! Θ’ ανοίξουν μεθαύριο τα θέατρα σου λέει και θα ψάχνουν για ηθοποιούς… Χα, χα, χα! Κάπου το διάβασα αυτό… Καλό, ε; Μωρέ κλείστε τους όλους μέσα να καταλάβουν τι εστί δικαιοσύνη. Ο άλλος πάλι ο παππούς που ασελγούσε λέει στην εγγονούλα του; Δε θέλει κρέμασμα αυτός; Τι να πεις! Σάλεψε ο κόσμος. Θα μας γυρίσει ο Θεός και δίκιο θα ’χει.

Μα δεν ήταν χρονιά η περσινή! Λοιμοί, σεισμοί και καταποντισμοί… Όλα μαζί μας βρήκανε! Κι η φετινή όμως, από κοντά πάει.

Αμάν! Για να ρίξω μια ματιά σ’ αυτόν τον διάβολο το κινητό. Στείλαμε μήνυμα ή βγήκαμε έτσι; Δεν αργούν να μας μπουζουριάσουν τα καλόπαιδα της αστυνομίας. Θυμάσαι τις προάλλες τι έγινε με  την οικογένεια που καθόταν σ’ ένα παγκάκι; Έπεσε ξύλο κανονικό. Είχε περάσει η ώρα λένε της κυκλοφορίας κι αυτοί κάθονταν ακόμα εκεί. Θέλανε να τους κόψουνε πρόστιμο οι αθεόφοβοι γι’ αυτό τον λόγο. Πήγε κι ένας κακομοίρης να τους υπερασπιστεί και τον μαύρισαν στον ξύλο. Ξεσηκώθηκε ο κόσμος μετά, θυμάσαι; Βρε τι ζούμε οι καημένοι! Μας ξαναγύρισαν στα χρόνια της χούντας, τότε που μας απαγόρευαν την κυκλοφορία. Ούτε να τα θυμάμαι δε θέλω.

Η Νίκη Μπλούτη Καράτζαλη γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Άγιο Γεώργιο Λιβαδειάς.  Έχει εκδώσει τρία μυθιστορήματα και δυο συλλογές διηγημάτων. Το 2020 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της “Γράμματα σ’ έναν δραπέτη”, εκδόσεις Θράκα. Διηγήματά της δημοσιεύονται στο διαδίκτυο [Εντευκτήριον, book press, περιοδικό Χάρτης, περιοδικό Δίοδος, περιοδικό Θράκα, Πλανόδιον, Λόγω Γραφής, Ποιητικός Πυρήνας, περιοδικό Παρέμβαση κ.α.] και στην τοπική έντυπη εφημερίδα “Διάβημα”. Με τη λογοτεχνική ιστοσελίδα Λόγω Γραφής, συνεργάζεται από το 2016 και ολοκλήρωσε μια σειρά διηγημάτων για τη δράση ‘’Ένα τραγούδι για σένα’’. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής και έχει συμμετάσχει σε εκδηλώσεις για παιδιά (ανάγνωση, εργαστήρια δημιουργικότητας) στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς. Διηγήματά της διακρίθηκαν σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και περιλαμβάνονται σε Ανθολογίες και Συλλογικά έργα. Ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά.

Email. nikimplouti@hotmail.gr

[Μάθετε περισσότερα για τη μίνι σειρά διηγημάτων της Νίκης Μπλούτη Καράτζαλη “Άνοιξη ήτανε…”]