“Τοπία απουσίας”, ένα ποίημα της Κατερίνας Ευαγγέλου-Κίσσα

Αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους φίλους που παντοτινά θα αγαπούμε κι ας χαθήκαμε…

Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα


 

Κι ο κήπος με τη λιμνούλα και το γεφυράκι

Ζωντάνεψε στην εικόνα μου.

Με δέχτηκε ανοιχτός όπως πάντα.

Μόνο που να – δεν ήταν εκεί το δικό μου

Καλοκαίρι.

Τα γέλια τους και οι φωνές τους

Αχνά φαίνονται.

Αλλά εκείνοι πουθενά.

 


[Θερμές ευχαριστίες στον αγαπημένο μου φίλο ποιητή κο Γιώργο Χ. Θεοχάρη, που εμπνεύστηκε τον τίτλο του μικρού μου αυτού ποιήματος.]

Ίσως σας αρέσει και

2 Σχόλια

  • Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης
    13 Σεπτεμβρίου 2017 at 00:22

    Ζωντάνεψες όλη την εικόνα, που δεν παύει από του να είναι η εικόνα όσων νοσταλγεί. Μια εικόνα όμως που χωρίς τη μνήμη – που κουβαλούν οι φωνές – δεν είναι παρά μια τραγική επιβεβαίωση του κενού, της απουσίας. Με λιτή γραφή, μας έδειξες το Κενό, Κατερίνα. Και κάτι ακόμα: ο τίτλος του ποιήματος ‘Τοπία απουσίας’ ταιριάζει τέλεια με το περιεχόμενο και το μήνυμα του ποιήματος. Κατερίνα, συνέχισε να μας δίνεις απ’ τον κόσμο που σφίζει μέσα σου και από την πόλη έξω απ’ το παράθυρό σου…”ακόμα κι αν η πόλη αποκοιμήθηκε, / ακόμη κι αν η πόλη αποδήμησε, / ακόμη κι αν δε φαίνεται ποιο απ’ τα δυο” (όπως γράφω στο ποίημά μου ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ).

    • Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα
      13 Σεπτεμβρίου 2017 at 12:28

      Με τιμούν τα λόγια σου εκλεκτέ μου φίλε Ιωσήφ, σε ευχαριστώ θερμά!

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη