Η γιαγιά μου, πόσο καλή και δοτική γυναίκα. Το μεγάλο της πλεονέκτημα, η ανοιχτή της καρδιά, τα φιλέματα, τα χρυσά της χέρια, που μπορούσαν να ξεπεράσουν στη μαγειρική ακόμα και τον πιο βραβευμένο σεφ.

Το μεγάλο της το λάθος, το μεγάλο της το ελάττωμα, αυτή η θρησκοληψία που μολύνει την υγιή πίστη. Αυτό το μικρόβιο που μολύνει την πραγματική αφοσίωση στο Θεό, επειδή μένει στο γράμμα και δεν εμβαθύνει στην ουσία του Θείου Νόμου.

«Μη βάλεις τόσο κοντό φόρεμα, εσύ δεν είσαι σαν αυτές τις πρόστυχες».

«Μη διαβάζεις αυτά τα περιοδικά με αυτές τις πόρνες τις γυμνές».

«Να κάνεις κάθε βράδυ το σταυρό σου, αλλιώς θα σε τιμωρήσει ο Θεός».

Δεν ήταν ο χαρακτήρας της αυτός ο έμφυτος, έτσι λαξεύτηκε και εκείνη από τις παλαιότερες γενιές που την ανέθρεψαν. Με την εικόνα ενός Θεού τιμωρού, ενός Θεού που κοιτάζει το έξω και δε δίνει βάση στο εσωτερικό του ανθρώπου.

Αυτές οι βαθιές κοινωνικές εγγραφές, δε θα μπορούσαν, βεβαίως, να υποχωρήσουν εντελώς σε μία μεγαλύτερη δεκαετία. Όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται στη δύση του, πορεύεται με το καλούπι που δημιούργησε, ο πυρήνας του διαμορφώθηκε.

Αχ, εκείνα τα παλιά κοριτσίστικα περιοδικά που προσπαθούσαν να εξοικειώσουν με τρόπο λιτό και δίχως υπερβολές τα κορίτσια στον κόσμο της μόδας και προσπαθούσαν να τα συμβουλεύσουν όταν η καρδιά τους χτυπούσε για πρώτη φορά πιο δυνατά. Για τη γιαγιά μου ήταν ο Διάβολος μεταμορφωμένος, ο πειρασμός που απομακρύνει τα κορίτσια από το δρόμο της αγνότητας και τα οδηγεί στον όλεθρο και την απώλεια.

Τι και αν η «Μανίνα» συμβόλιζε την αθωότητα μίας πρώτης εφηβείας, για τη γιαγιά μου ήταν συνώνυμη της Κόλασης, της αλλοτρίωσης, της εξώθησης μικρών κοριτσιών στην ανηθικότητα.

«Τα πορνοπεριοδικά» – έτσι τα ανέφερε πάντοτε, θεωρούσε ξετσιπωσιά ακόμα και την πιο δειλή, την πιο μαζεμένη εμφάνιση ενός μέρους του σώματος.

Η θρησκοληψία πόσες ανθρώπινες ψυχές πλήγωσε, πόσες ενοχές δημιούργησε, πόσο απομακρύνθηκε από την πραγματική έννοια της πίστης! Όπου δεν υπάρχει κατάκριση του πλησίον, αλλά θέαση του Άλλου ως ένα κομμάτι του εαυτού μου.

Η «αμαρτία» έγινε φόβος και νεύρωση, όχι η αγάπη που είναι η βάση του Νόμου. Η εμμονή με την πάταξη έγινε νέκρωση επιείκειας και μεγαλοκαρδίας, έγινε φαρισαϊσμός και σημαία υπεροχής της δικής μου εντιμότητας έναντι των άλλων.

Αυτά τα περιοδικά ήταν ο διάβολος ενδεδυμένος με λαμπερά εξώφυλλα, κρυμμένος μέσα στις στήλες με τις συμβουλές μακιγιάζ. Το κοκκινάδι στα χείλη είναι διαβολική ενέργεια, που σκοπό έχει να ξεστρατίσει τους ανθρώπους από το δρόμο της αρετής, γεννώντας τους άσεμνες σκέψεις.

Οι διάσημες σταρ με το στηθόδεσμο ήταν η Κόλαση στη γη. Σε μία αναπαράσταση της ταινίας Carrie, με την ηρωίδα του Stephen King να βιώνει θρησκευτική καταπίεση, καταστολή όλων των αναγκών της, ενοχή για τις φυσικές λειτουργίες που κορυφώνεται στην άγνοια για την έμμηνο ρύση.

Αυτά τα περιοδικά ήταν οι εχθροί με τη μάσκα του φίλου. Ο πειρασμός του Καζαντζάκη, ο διάβολος με τους πειρασμούς, o Σατανάς που προσπαθούσε να παρασύρει τον Άγιο Αυγουστίνο στην ακολασία.

Όταν μία κούτα μου βράχηκε στο πατάρι που την τοποθέτησα λόγω υγρασίας και πολλά από αυτά αλλοιώθηκαν, το χαμόγελο της γιαγιάς μου πρέπει να έμεινε στην Ιστορία. Λες και θεώρησε ότι το τσαλάκωμα που προήλθε και τα χάλασε σε έναν σχετικά μεγάλο βαθμό, ήταν μία θεόσταλτη τιμωρία που σκοπό είχε να «τιμωρήσει» την αισχύνη.

Λες και υπήρξε θεία παρέμβαση να τσαλακώσει την ωραιότητα της αυθάδειας, τη γοητεία ενός σώματος που αναδεικνύει πιο ελεύθερα τη θηλυκή του όψη.

Αχ, γιαγιά! Ο Θεός διαβλέπει ως μέγας εξεταστής καρδιών και νεφρών, βαθύτερα από μία εξωτερική εντύπωση, ορθότερα από τη βιαστική κριτική της ανθρώπινης αυθορμησίας…

[Σημείωση: Η ιστορία είναι καθαρά απόρροια φαντασίας, ουδεμία σχέση με προσωπικά βιώματα.]