«Τα δάκρυα» & «Φορτωμένα κάρβουνο και λύπες», δύο ποιήματα του Δημήτρη Α. Δημητριάδη

Τα δάκρυα

 

Τι ωραία τα δάκρυα που κυλούν

για κάθε τι που αγαπάμε

που ερωτευόμαστε

για ό,τι έφυγε ξαφνικά

ή έζησε γρήγορα

και κάηκε ακόμα γρηγορότερα

φτιάχνοντας μιαν άλλη παρένθεση

που ακόμα φωτίζει.

 

Δάκρυα επίμονα

σαν μουσικές

σαν μισοφέγγαρα

που χάνονται πίσω απ’ τα σύννεφα

και ξαναβγαίνουν

μετρώντας βαθιά τα όριά μας

 

στέλνοντας με τις εκρήξεις τους

σπαρακτικά

πλην παρήγορα Χαίρε.

 

 

Φορτωμένα κάρβουνο και λύπες

 

Μπορεί να βλέπεις ουράνια τόξα

να αιωρούνται πάνω από ποτάμια αστραποβόλα

κοιλάδες κάτω απ’ τον ήλιο να λαμποκοπούν

ή στο σούρουπο να τραγουδούν πουλιά

 

αίματα όμως κυλούν στα ρήγματα του εδάφους

απ’ τα χώματα διαρρέουν αναφιλητά

σκεπάζοντας τα οστά

κι όνειρα σπαράζουν κάτω απ’ τα μνήματα του κόσμου.

 

Πλοία ταξιδεύουν σκοτεινά

σε θάλασσες υπόγειες

χωρίς προορισμούς

φορτωμένα κάρβουνο και λύπες.

 

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη