Τα δάκρυα
Τι ωραία τα δάκρυα που κυλούν
για κάθε τι που αγαπάμε
που ερωτευόμαστε
για ό,τι έφυγε ξαφνικά
ή έζησε γρήγορα
και κάηκε ακόμα γρηγορότερα
φτιάχνοντας μιαν άλλη παρένθεση
που ακόμα φωτίζει.
Δάκρυα επίμονα
σαν μουσικές
σαν μισοφέγγαρα
που χάνονται πίσω απ’ τα σύννεφα
και ξαναβγαίνουν
μετρώντας βαθιά τα όριά μας
στέλνοντας με τις εκρήξεις τους
σπαρακτικά
πλην παρήγορα Χαίρε.
Φορτωμένα κάρβουνο και λύπες
Μπορεί να βλέπεις ουράνια τόξα
να αιωρούνται πάνω από ποτάμια αστραποβόλα
κοιλάδες κάτω απ’ τον ήλιο να λαμποκοπούν
ή στο σούρουπο να τραγουδούν πουλιά
αίματα όμως κυλούν στα ρήγματα του εδάφους
απ’ τα χώματα διαρρέουν αναφιλητά
σκεπάζοντας τα οστά
κι όνειρα σπαράζουν κάτω απ’ τα μνήματα του κόσμου.
Πλοία ταξιδεύουν σκοτεινά
σε θάλασσες υπόγειες
χωρίς προορισμούς
φορτωμένα κάρβουνο και λύπες.
Αφήστε το σχόλιο σας