Να πηδάς
στην επιφάνεια των πραγμάτων
αόρατη.

Πνίγηκαν κι άλλοι τότε.
Ουρές στις τράπεζες
κι άλλοι στη Δύση
σε άτακτη φυγή.
Τόσα χρόνια ξένη
κι ακόμη δεν κατάλαβα.
Ποια είναι μεγαλύτερη εξορία,
το έξω ή
το μέσα;

Παράπονο
που ελεύθερη
δεν ήσουν.
Φτου και βγαίνει
η υποσημείωση
μια καθαρά Δευτέρα
που χόρεψες με
το δικό σου Πρόσωπο.
Καθυστέρησαν απόψε
τα μαθηματικά.
Γεννιόμαστε για λίγο
γερνάμε ανάλογα.
Κάποιο κορίτσι αυτοκτονεί
και αποφασίζει.

Η Ιθάκη πνίγηκε.
Την πήρε παραμάζωμα
μια φιλάργυρη ενοχή.
Μέρες την έψαχναν
τα σωστικά συνεργεία.
Τις νύχτες ξηλωνόταν.
Καλύτερα μού ‘πε
υπόσχεση μετέωρη
σε τιμή ευκαιρίας
παρά βαρίδι ισοβίτη
κάπου στο Νίγηρα.
Κρέας δεν έφαγε ποτέ.
Για εξιλέωση.

Ημερέψαμε
σέρνουμε Σισσύφους
με απωθημένα παρελθόντα.
Δεν είμαστε τραγικοί πια
δεν ερμηνεύουμε
θυσιάζουμε εν Αυλίδι
στο βωμό των τραπεζών
το στερνοκούνι μας.
Στρογγυλεύουμε κι εμείς
σαν τα νομίσματα.
Πληθαίνουν τα κεριά
κάποιοι αθώοι βαπτίζονται
στις στάχτες τους.

Χάος η γνώση.
Δέντρο με ανθρώπινα οστά
κι ας ήταν για το φίδι
αιώνιος πρόλογος.