Ονειρευόμουνα  πως  πέταγα

ανάμεσα  στα  σύννεφα,

φτερουγίζοντας διέγραφα

αιθέριες  διαδρομές.

Ξάφνου κάποιος  με  ξύπνησε

κι  έπεσα  και  σκοτώθηκα

και  έγινε  το  όνειρο

συντρίμμια από

εμμονές.

-*-

Καμιά φορά, ονειρεύομαι

παρόντος του Σατανά!

Άλλοτε πάλι, συλλογιέμαι

με την καρδιά μου!

Έρχεται στιγμή που αποφασίζω,

ερήμην της σκέψης μου…

Κάποτε κάποτε γράφω,

κρυφά από τον εαυτό μου.

-*-

Ήθελα  ν’ αγγίξω  στο  κοράκι

κάποιο  στη  ράδα  ξεχασμένο,

γηρασμένο, οξειδωμένο,

καραβόσκαρο.

Να  μου  μιλήσει για  τις  πραμάτειες

που  κουβάλησε.

Για  τις  ψυχές  που  μόχθησαν

στα  σωθικά  του.

Για  τους  τυφώνες  που  φοβήθηκε,

για  τις  μπουνάτσες  που

χαϊδέψαν  τις  μάσκες  του.

Τέλος, παρέα  να  με  ζητούσε

μαζί  να  τραβερσώσουμε

του  χρόνου  του  απέρατου

το  τελευταίο  ταξίδι!

-*-

Όταν θα έχει καεί

το τελευταίο στάχυ!

Όταν θα έχει ξεραθεί

το τελευταίο ηλιοτρόπιο

προτού καν ανθίσει!

Όταν θα έχει σαπίσει και σκουληκιάσει

ο τελευταίος αραβόσιτος

πάνω στη γη!!!

Όταν βγει στη στεριά

η τελευταία όρκα

γιατί δεν μπορεί ν´ αναπνεύσει!

Όταν φωνάξει βοήθεια

η τελευταία σαρδέλα

μέσα από την νάιλον σακούλα

που παγιδεύτηκε!

Όταν ο τελευταίος

αρουραίος  θα σου χαμογελά

με θλίψη!

Όταν η τελευταία

κατσαρίδα ανάσκελα

θα σε μουντζώνει!!!

Όταν, τέλος,

ο τελευταίος ελέφαντας

προσφέρει τους χαυλιόδοντες του!

Τότε θα καταλάβεις

ελεεινέ πίθηκε

πόση αξία έχει

το ΧΡΗΜΑ!!!