Πεθύμησα.

Ναι, πεθύμησα μια φεγγαρόλουστη νύχτα στην ακροθαλασσιά,

Απρίλη μήνα.

Το κύμα να χαϊδεύει απαλά τα βότσαλα,

φύκια να βολτάρουν στο ασημένιο μονοπάτι της θάλασσας,

αλμυρό αγέρι να γεμίζει ιώδιο τα πνευμόνια.

Να τσιρτσιρίζει σιγανά η φωτιά

και οι φλόγες της χορεύοντας λικνιστικά

να ζεσταίνουν τριγύρω της σώματα και ψυχές,

να φωτίζουν γαλήνια πρόσωπα.

Φίλοι  να λένε αστεία και να γελούν ανέμελα,

να τραγουδούν, να αγκαλιάζονται, να φιλιούνται, να ζουν.

Να υψώνουν ποτήρια με μπρούσκο κρασί

και να τσουγκρίζουν «στην υγειά μας».

Στην υγειά μας!

Γι’ αυτή την υγειά που τώρα, μόνο να πεθυμώ μπορώ.

Να πιστεύω στη δύναμη της θέλησης,

να προσμένω τη μαγεία μιας ακόμη τέτοιας νύχτας.