“Στην έρημο που περπατώ”, ένα ποίημα της Μαρίας Πανούτσου

All men dream, but not equally.

Those who dream by night in the dusty recesses of their minds,

wake in the day to find that it was vanity:

but the dreamers of the day are dangerous men,

for they may act on their dreams with open eyes, to make them possible.

T. E. Lawrence

 

 

Η άμμος   σε καταπίνει/δυο  βήματα αν αφήσεις το σκληρό χώμα

Αν πάλι θέλεις/ τράβηξε δυτικά  στην έρημο

Εκεί η άμμος/ κόκκος / ξεχωριστός/  χρυσός πολύτιμος

Σκεπάζει τους  πόθους μιας νύχτας /που δεν θα έρθει ποτέ

με το  ανθρώπινο πρόσωπο/

με το γνώριμο κορμί ανδρός /με την θέρμη του προσώπου του

με την νύχτα στα χέρια του/

μεταμορφώθηκε  σε άνεμο /  βροχή/  ήλιο/ και φεγγάρι /

Μα ξέχασε τα σημάδια στο κορμί σου

Σαν κάψιμο από κερί /σαν τρίψιμο βάτου

Η άμμος   σκεπάζει ένα σου όνειρο

θα κρύψει τα χάδια του και την αναπνοή του

Είναι κρυφή πληγή /τα λόγια του

Και μυστικό  φρικτό/ η φωνή του

Οι στίχοι του ανάγνωση/ και πόθος

Καθώς ξεσκίζουν το μυαλό/ και την ψυχή


* Από τα “Ατελεύτητα του νου”, σε πρώτη δημοσίευση.

©Μαρία Πανούτσου

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη