Υπάρχουν τόσα, για τα οποία δεν θα μιλήσουμε σχεδόν ποτέ, όχι πως έστεκαν γύρω μας σταθερά και συνηθίζαμε, αλλά που σαν μικρό σκίασμα στην άκρη απ’ το φως κάθιζαν σαν άνω τελεία στην άκρη απ’ τις προτάσεις στο μυαλό`

«Να θυμηθώ να την ξαναπιάσω μια μέρα ετούτη την άκρη, γιατί φοβάμαι πως πίσω της κρύβεται ένα κουβάρι»,

ακριβώς όπως οι σκιάσεις καθορίζουν το φως`

και μας έπαιρνε φαλάγγι η ανάγκη,

και πάλι ξανά μια σκίαση,

 και πάλι τη βάζαμε στη γωνιά,

ώσπου μια μέρα γέμισε η ζωή μας γωνίες και το μυαλό σκιάσεις, και φανερώθηκαν άνθρωποι κι οι αλήθειες τους,

γιατί πολύ βολικό των λίγων το πολύ…

Υπάρχουν τόσες αλήθειες που δεν θα πούμε ποτέ ακριβώς με λέξεις,

όχι γιατί στέρεψαν τα γράμματα,

ούτε γιατί ο καιρός πια μικρός,

αλλά γιατί το φως πάντα εκεί και νικάει.