Αθόρυβος πόλεμος.

Σαν τα διάκενα και τις στοιχίσεις,

σαν τα διαστήματα, ανάμεσα στις παράλληλες γραμμές στο πεντάγραμμο,

στον ζωντανό διασκελισμό των σκαλοπατιών

το στιγμιαίο αντάμωμα των ματιών

στον αλύπητο ήλιο, στην έρημο και στο χιόνι,

στις παγερές και μουχλιασμένες γωνιές των ψηλοτάβανων σπιτιών,

στα άδεια  κι αδούλευτα χέρια των ανθρώπων,

στις ρητορείες και τους κενούς λόγους

τα μικρά ανεπαίσθητα κενά στο συλλαβισμό της λέξης ει-ρή-νη.

Μα ο πιο κρυφός και ύπουλος απ’ όλους στα

«Σ’ αγαπώ».

Χωρίς όπλα. Και τα θύματα χιλιάδες.

[Μαριάννα Γληνού – Ας γνωριστούμε]